Hoe de komst van een kind kerst weer magisch maakt

Toen Femke zelf nog een kind was, vond ze kerst magisch. De lichtjes, de kerstbomen, de kerstnachtdienst, de Coca Cola reclame met die verlichte vrachtwagen door sneeuwlandschap, de kerstmusical op school, het feit dat de hele familie samenkwam…Die fascinatie hield op toen ze volwassen werd. Kerst werd steeds meer een familieverplichting waarin ze niet altijd evenveel zin had. Tot zoon Max kwam. Hij bracht de magie weer terug.

Sinds mijn broer en ik kinderen hebben, verheug ik me weer op kerst. Die hummels in hun kersttruien, kwetterend naast de kerstboom, trekkend aan de ballen (jongens! afblijven!), smikkelend van het kerstbrood, door het bos rennend tijdens de kerstwandeling….Ja, echt, dat zijn de momenten waarop ik ultiem geluk ervaar.

Eerlijk gezegd voelde ik dat de laatste jaren niet meer zo tijdens kerst. Vanaf mijn studententijd tot een aantal jaar geleden ervaarde ik kerst eigenlijk een beetje als een familieverplichting. Niet dat ik het niet leuk vond om mijn ouders en broer en zijn vrouw te zien, maar het werd zo’n opgeprikt geheel. Met z’n allen in dat kringetjes rond de kerstboom, een taartje, een borreltje, een wandeling en een diner. De standaard onderwerpen kwamen voorbij. ‘Hoe gaat het op je werk?’ ‘Waarheen gaan jullie op vakantie?’ ‘Ben je nog veel aan het hardlopen?’ ‘Goh, Geert Wilders gaat nu wel heel ver, he?’ Allemaal even prima hoor, maar het magische kerstgevoel van de kindertijd was er wel af. Dat werd daarvoor natuurlijk ook door school gebracht. Op de basisschool door de kerstversieringen en de kerstverhalen en op de middelbare school door de kerstmusical en de wekenlange reuring daar omheen. Toen dat wegviel stonden de kerstdagen meer op zichzelf en ging het pur sang om eten en gezelligheid. Gezelligheid die je samen moet maken en hoewel dat best lukt met een paar volwassen onder elkaar…met kinderen is het pas ECHT gezellig.

Nu Max en zijn neefje en nichtje er zijn, hebben we allemaal de magie van het kerstfeest weer teruggevonden. Ik heb sinds jaren weer een kerstboom staan en het ding samen met Max opgetuigd, op de kinderopvang hangt al weken een kerstsfeer door een boom en allerlei kitscherige kerstversieringen en ik merk dat ik echt moeite doe om de traditie van het (christelijke) kerstfeest zoals ik dat kende over te dragen aan mijn zoon. ‘Max? Wat gebeurde er met kerst?’ ‘KERSTMAN!!!!’ ‘Nee, schat, toen werd het kindje Jezus geboren’. Als ik mijn ouders en broer spreek, merk ik dat iedereen zich verheugt op samen kerst vieren. We hebben allemaal zin in samen kerstliedjes zingen. Zin om echt wat te maken van het kerstdiner (nou ja, om iets kindvriendelijks te maken van het kerstdiner). Zin om samen een kneuterig spelletje te spelen. Zin om naar die glanzende gezichtjes te kijken en naar het drukke gekwetter van die kleintjes te luisteren. Zin om ze te betrappen als ze net iets teveel kerstkransjes uit de boom jatten.

Tijdens kerst merk je misschien wel het allersterkst hoezeer kinderen een verrijking zijn binnen families. Hoe ze de verbinding vergroten. Ze maken dat je voelt: wij horen bij elkaar. Je kijkt naar je eigen kind, de kinderen van je broer(s) en/of zus(sen), ziet ze elk jaar groter groeien en je beseft: Wij maken herinneringen met elkaar. Herinneringen die ons voor altijd zullen bijblijven.

LEES OOK: 10 dingen die de wereld zou moeten weten over peuters