Het Pippi-partijtje en andere hysterische kinderfeestjes die je dus vooral NIET moet organiseren

Deirdre doet het niet meer, originele, zelf bedachte uitputtende, sloofpartijtjes organiseren voor haar kinderen. Gewoon bouncen is ook prima.

Het begon met flessenpost: een klein, plastic flesje met daarin een uitnodiging voor het Pippi-partijtje, en twee leuke lintjes, voor in je haar. Op de dag zelf was er na de zelfgebakken Pippi-taart, met vlechten van rode dropveters, een speurtocht naar Taka Tuka land, met onderweg spelletjes als Witje heffen (met een oud hobbelpaard), armpje drukken met pa, verkleed als kapitein Langkous, de limonadeboom zoeken, meneer Nielson uit het water redden, en een “wie krijgt het meeste snoepjes in zijn mond” wedstrijd. Natuurlijk was er ook een schat, een waterballonnengevecht en aten alle kinderen ten slotte spaghetti met een schaar. Dûh.

LEES OOK: Hoe makkelijk je van leuke vrouw naar ‘Momzilla’ gaat

Mijn jarige dochter was na afloop moe maar voldaan, en speelde nog even door met haar nieuw verworven speelgoed. En ik stond nog uren op te ruim, af te wassen, en spaghetti van de muur te krabben. Daarna lag ik totaal uitgeteld op de bank. Maar oh, wat was het leuk. Toch?

Ineens daagde mij weer het hysterische verjaarspartijtjesverhaal van een goede vriendin met wat oudere kinderen, waarom ik me had bescheurd. En wat het nog steeds prima doet op feesten en partijen. Een hele dag had ze gezweet en gezwoegd om het piratenfeestje van haar zoon zo optimaal mogelijk te laten verlopen. Ze was een schat in de duinen gaan begraven, had piratenpakjes gemaakt voor alle jongens, inclusief ooglapjes, ze had het hele arsenaal aan oud Hollandse spelletjes langs laten komen, inclusief ringsteken waarbij ze zelf als paard had gefungeerd. Aan het eind van de dag vertelde haar zoontje tijdens het eten aan zijn vader – die die dag gewoon had gewerkt – hoe zijn feestje was geweest. Mijn vriendin vulde hem af en toe aan, waarbij hij verbaasd opkeek: Hè, was jij er ook bij mam?

Trap niet in de valkuil die het creatieve kinderpartijtje heet! Natuurlijk is het geweldig als je met ze gaat verven, mozaïeken, gipsen, en allerhande spelletjes doet tot ze een ons wegen. Maar allejezus, waarom na een dag hard werken nog tot ‘s avonds laat creatieve uitnodigingen maken als je de meest leuke en mooie van internet kan plukken? Of zelf heksencapes en hoeden naaien als je een kist kunt huren waar alles in zit, beter en mooier gemaakt ook nog? Het voelde lang als mijn eer te na om van dat soort fantasieloze diensten gebruik te maken. Dat kan ik toch wel zelf? Dacht ik. Natuurlijk kun je dat zelf. Maar waarom zou je? In elke stad zit tegenwoordig een kinderkookcafé of een ‘knutsel-je-eigen-lamp-atelier’, bij elke manege organiseren ze kinderfeestjes, zelfs bij elke strandtent. En trouwens: zwemmen is ook leuk.

Een week na het te gekke Pippi-feestje – ik vind het stiekem nog steeds mijn Opus Magnum – van mijn dochter, had ze een partijtje van een vriendinnetje. Ze ging bouncen. In een kale hal naast de meubelboulevard in Beverwijk sprongen tien meisjes anderhalf uur lang op trampolines en aten kroket met friet. (De ouders lazen ondertussen de krant). “Dit was het allergaafste partijtje ooit!” riep ze glunderend toen ik haar aan het eind van de dag ophaalde. Adieu, Pippi.

LEES OOK: Zó werkt moederschap op de survival-modus! (Héérlijk!)