Hét geheim van alle ouders (waar niemand over praat!)
Het is natuurlijk het allergrootste wonder ter wereld: een kind krijgen. Je raakt er niet over uitgepraat. Iedereen gaat door het dolle heen als een vrouw aankondigt dat ze zwanger is (mits het gewenst is). We staan met z’n allen boven de wieg te loeren en te kirren en we vragen na een bepaalde leeftijd bijna altijd aan elkaar: ‘Heb jij kinderen?’ Maar er zijn ook dingen waarover we niet makkelijk praten en één groot ding torent daar met kop en schouders bovenuit. We hebben vaak namelijk GEEN IDEE wat we aan het doen zijn.
Lees ook: De allerleukste PARENTFAILS, omdat dat ouderschap echt geen eitje is
Ik herinner het me alsof het gisteren gebeurde. Reinier en ik brachten Max thuis uit het ziekenhuis, zetten de maxicosi neer en keken om ons heen. Hier ging het gebeuren. In dit kleine huisje. Wij en ons kind. En toen, toen begon Max te huilen en pakte ik hem op. Hij werd weer rustig, dus ik dacht: “Nou, dan moet ik hem maar blijven vasthouden” Mijn moeder belde en vroeg wat ik aan het doen was. Ik antwoordde: “Max wil niet in zijn bedje liggen dus ik houd hem maar vast.” Volgens mijn moeder moest ik hem neerleggen, want hij moest leren dat hij voortaan alleen in een bedje zou slapen en niet meer in het warme water van zijn moeders buik zwom. Het was het eerste advies dat ik kreeg en waar ik gehoor aan gaf. Had ik toen geweten wat ik nu weet dan had ik het anders gedaan. Het is prima om je baby die eerste dagen lekker veel bij je te dragen. Als jij dat fijn vindt en hij vindt dat fijn, wie zal het je afnemen, toch?
Het wel of niet vasthouden was het eerste dilemma en er zouden er nog velen volgen. Borstvoeding, flesvoeding, wel of niet kolven, laten huilen, niet laten huilen, bij je in bed nemen, in een wiegje op de kamer, in een wiegje op eigen kamertje, alleen of samen de nachten doen. En later, als het peuteren begint, een beetje vrij laten of strikte grenzen stellen, met zindelijkheidstraining beginnen bij twee of bij drie jaar, hoeveel tv op een dag, hoelaat naar bed, strafstoeltje of bij straf naar kamer sturen, dwingen om groenten te eten of maar laten en hopen dat het vanzelf komt?
Voordat ik moeder werd, had ik het idee dat het vanzelf allemaal wel zou komen. Dat ik zou weten wat ik deed, want mijn ouders wisten toch ook precies hoe ze het moesten doen. Nou, het grote geheim dat zich aan mij heeft geopenbaard de afgelopen drie jaar is dat NIEMAND ECHT WEET HOE HET MOET. Iedereen leest dezelfde baby- en opvoedboekjes, we gaan allemaal bij onze ouders en vriendinnen (die al kinderen hebben) te rade, krijgen advies, volgen dat advies op en gooien het over een andere boeg.
Er zijn weinig periodes in mijn leven geweest dat ik zo met de handen in het haar stond als de afgelopen jaren. Eerst moet je die babytijd zien door te komen (en als kinderen nog niet kunnen praten heb je de helft van de tijd geen idee wat ze bedoelen) en daarna beland je in de peuterpuberteit alwaar het echte opvoeden begint. Ik weet nog dat ik er op een verjaardag voor het eerst met een medemoeder over probeerde te praten…hoe moeilijk ik het vond. En hoe eenzaam ik me soms voelde in mijn zoektocht naar ‘hoe pak ik dit nu goed aan’, maar ze glimlachte en zei dat zij er ‘gewoon heel erg van genoot’ en dat het ‘natuurlijk best lastig kan zijn’ maar dat ‘Tommy nu eenmaal zo’n leuk kind was’ dat ‘ze het zo weer vergeten was, als hij iets ongeoorloofds deed’. Ik wilde destijds graag door de grond zakken. Want doordat zij de boel klaarblijkelijk zo op de rit had, voelde ik me de grootste loser-moeder allertijden.
Daarom pleit ik er dan ook voor dat alle ouders die het ook vaak niet weten zich uitspreken. Laten we ons niet langer groot houden en de roze wolk hoog houden (ook al zijn we er af gedonderd) maar laten we zeggen: “Ja, ik vind het moeilijk. Ja, ik geef borstvoeding, maar vraag niet hoe. Ja, ik heb een peuter die ik niet kan hanteren. Ja, ik heb er moeite mee dat ik meer doe dan mijn man. Ja, ik huil mee met de baby als hij maar doorgaat met huilen.” Want openheid, mensen, je kwetsbaar opstellen en steun vragen, daar helpen we elkaar het allermeest mee.
Lees ook: Heel erg fijne cartoons over de hysterie van het ouderschap
LEUK! Neem snel een kijkje in de enige echte Me-to-we webshop vol fantastische items
