Het gaat slecht met de gebitten van onze peuters (tóch beter poetsen, ondanks het gekrijs!)
Als er iets is waarover Femke een schuldgevoel heeft dan is het wel het feit dat ze de tanden van Max te weinig en te slecht poetst. Het jongetje doet zo moeilijk over poetsen (wegrennen, gillen, trappen, kiezen stijf op elkaar) dat ze het af en toe ‘zomaar ineens’ een avondje vergeet. De Volkskrant schreef echter afgelopen weekend dat de staat van de Nederlandse peutermond erbarmelijk is. Dus Femke heeft een goed voornemen voor het nieuwe jaar: Elke Dag Twee Keer Poetsen No Matter What.
“Soms zijn de gebitten van peuters van 2,5 al tot op het tandbeen weggerot. Het zijn dan alleen nog zwarte stompjes.” Dat zegt Ruud Bos, hoogleraar kaakchirurgie in het UMCG in Groningen in de Volkskrant van afgelopen weekend. Uit cijfers van de Nederlandse Zorgautoriteit blijkt dat sinds 2012 steeds meer jonge kinderen op de operatietafel terechtkomen bij wie meerdere tanden of kiezen moeten worden getrokken onder algehele anesthesie. In 2012 zou het om 1248 operaties gaan, in 2013 om 1401 en in 2014 om ongeveer 1500, maar aangezien het registratiesysteem niet helemaal lekker loopt, zouden de aantallen nog wel hoger kunnen zijn. Tandartsen, kaakchirurgen en andere specialisten zijn het erover eens: het aantal kinderen met een gaaf gebit neemt schrikbarend snel af.
LEES OOK: Het drama van tandenpoetsen in zes bedrijven
Maar hoe is het zo gekomen? In ‘mijn tijd’ was poetsen echt een ding. Ik vergeleek ook altijd met kindjes in mijn klas wie er geen gaatjes had en wie er AL eentje had. Eerlijkheidshalve wist ik niet eens dat peuters ook al gaatjes konden krijgen. Ik heb ooit ergens gelezen dat je tussen 1 en 2 jaar maar een keertje per dag hoeft te poetsen, maar als het het alarmerende krantenstuk lees, baal ik ervan dat ik me aan die gemakzucht heb overgegeven. Het schijnt dat we niet genoeg meer met de neus op de feiten gedrukt worden: vroeger had je die reclame van Snoep verstandig, eet een appel. Vroeger ging iedereen elk half jaar naar de tandarts, want dat was ook sowieso vergoed (ik sla nu best eens een keertje over, want dat scheelt me toch geld, nu het niet meer in het basispakket zit) en vroeger gaf niemand z’n peuter een flesje melk (of zelfs limonade) in z’n bedje mee…en nu dus wel. Ik zou willen zeggen dat ik me daar nog nooit schuldig aan gemaakt heb, maar als je peuter om half elf nog steeds niet slaapt en gilt dat hij een flesje wil, dan doe je dat toch, omdat jij ook graag een avondje vrij wil. En als hij s nachts begint te roepen: ‘Mammie, flesje’ dan ga ik ook wel eens overstag omdat ik gewoon wil slapen en de volgende dag weer fris naar mijn werk wil.
Daar ga ik dus het komend jaar echt mee stoppen. En ik ga ook deze week nog een afspraak voor de tandarts maken. Max is bijna drie en dan schijn je er al een keertje geweest te moeten zijn. Ik ga mijn leven beteren, want ik moet er toch niet aan denken dat mijn kind straks met zwarte stompjes rondloopt.
LEES OOK: De tandenfee vergeten? Gebruik deze smoesjes om je fout te maskeren
