14 x handig om te weten met een net nieuwe baby

Omdat je geen cursus ‘bevallen 101’ hebt gedaan, omdat een baby niet met een gebruiksaanwijzing geboren wordt, of omdat je zoals Annemieke gewoon totaal clueless bent als het op het zorgen voor een mini-mens aankomt.

Hoe je puft, dat leren ze je wel in het ziekenhuis. Dat het allemaal echt goed komt, dat vertelt je moeder je. En dat je minimaal 30 hydrofiele luiers meer nodig hebt dan je gedacht had, dat hoor je van iedere vriendin met kinderen. Maar deze dingen had ik óók graag van tevoren willen weten.

Dat die gele streep op de luiers blauw wordt als ze geplast hebben. En dat er een plaatje op de luier zit zodat je weet wat de voorkant is. (Die kant met de rare beestjes erop dus. Ze staan trouwens in een horizontale band zodat je de luier perfect recht dicht kan plakken, maar dat is voor gevorderden).

Dat baby’s wachten met plassen en poepen todat je de vieze luier verwijderd hebt en alle schone kleding klaar hebt liggen. Dat je daarom dus beter de opgevouwen vieze luier direct onder je baby’s  billetjes kunt leggen. En niet de schone kleding.

Dat twee weken oude baby’s al kunnen projectielbraken. Het allerliefste kotsen ze over kraambezoek dat dure en/of net nieuwe kleding aan heeft. (Daarvoor heb je dus al die extra hydrofielluiers nodig. Minimaal één doek per visite. Het liefst twee).

Dat zoogcompressen geen melk stoppen. Niet in de eerste week tenminste. Het spuit eruit en drupt overal doorheen. Wat ze dan wel doen? Geen flauw idee.

Dat je helemaal niet moeilijk hoeft te doen met speciale borstvoedingsarmbandjes, strikjes om je BH of knopen in je zakdoen om te weten welke borst je deze keer aan moet bieden.Easy, dat is namelijk de borst die het allermeeste overstroomt van de melk. En mocht je toch de verkeerde borst aanbieden, dat interesseert je baby geen bal, zolang er maar melk uitkomt.

Dat borstvoeden in het begin belachelijk veel pijn doet. Fuck dat hele romantische plaatje van gezellig samenzijn en een band opbouwen met je baby. In de eerste week is het op je tanden bijten terwijl de baby op je tepel bijt. (Eerlijk is eerlijk: na een paar weken houden je tepels op met pijn doen en is het best gezellig. Behalve midden in de nacht als je eigenlijk wilt slapen. Dan is het gewoon ruk).

Dat je down there helemaal rood en opgezwollen bent. Denk aan het achterlijf van een opgewonden vrouwtjesbaviaan en you get the picture. Of dit ooit nog goed komt? Ik hoop het. Maar in ieder geval niet binnen een maand na de geboorte.

Dat het echt beter gaat met de hechtingen. Maar voordat het beter gaat, gaat het slechter. Heel Erg Veel Slechter. Als in: je ‘onderkantje’ (waarom de kraamzorg het woord ‘vagina’ niet durft te zeggen is mij een raadsel) is volledig naar de kloten. Een badje met groene Badedas kan helpen, maar verwacht er geen wonderen van.

Dat het na twee dagen geen bal meer uitmaakt dat je geen natuurlijke badbevalling hebt gehad maar een medische kunstverlossing met knip en ruggenprik. Want je baby is er.

Dat je de kraamverzorgster niet moet geloven als ze zegt: “Geef maar een onopvallend seintje als je het kraambezoek zat bent. Dan stuur ik ze weg.” Na een kwartier me ergeren aan jammerende peuters (welke idioot neemt in hemelsnaam jammerende peuters mee op kraamvisite??!) maakte ik achter de rug van het bezoek het universele time out gebaar: een ‘T’ met mijn handen. De kraamverzorgster kwam even daarna triomfantelijk met drie koppen thee aanzetten…

Dat je de hielprik-mevrouw wel wilt vermoorden. Het was dat Zoë niet huilde want anders was ik haar aangevlogen en had ik haar helemaal lekgeprikt.

Dat midden in de nacht met een zaklantaarn in het gezicht van je baby schijnen geen goed idee is. Zo kun je inderdaad supergoed checken of ze nog ademt, maar je zit dan ook een uur lang met een jankende baby die boos is omdat je haar wakker gemaakt hebt.

Dat de temperatuur van een pasgeboren baby weliswaar tussen de 36,5˚C en de 37,5˚C moet liggen, maar dat je niet gelijk paniekerig de verloskundige hoeft te bellen als het 37,8˚C is. Wat je dan wel moet doen? Een laagje kleding uittrekken. (Maar mocht je bezorgd de verloskundige bellen, zorg dan dat je de temperatuur van je baby opgenomen hebt. Dat vragen ze namelijk altijd.)

Dat je meteen zoveel van je baby houdt. Meer dan je ooit had kunnen denken.

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.

Lees ook: 26 Nieuwe vaardigheden die je ontwikkelt als je een pasgeboren baby hebt