Excuses aan alle jonge ouders van Nederland!

Femke had altijd een mening over hoe ouders met hun kinderen omgingen in het openbaar, tot Max een peuter was, en ze een keer met de buggy in de tram naar de stad ging en racete van Kruidvat naar H&M naar Zara naar De Tuinen naar de Hema. Max vond het al snel niet meer zo leuk. Max wilde spelen, dus Max begon te jengelen en uiteindelijk te janken. En toen… voelde Femke intense SPIJT.

Lieve jonge ouders van Nederland,

Het spijt me. Sorry. Mijn excuses…

…voor al die keren dat ik jullie met een verachtende blik aankeek als jullie een huilend kind stil probeerden te krijgen in de tram (ik vond dat jullie de toegang tot de tram verboden moest worden).

…voor al die keren dat ik jullie met een krijsend kind in de Hema zag hannesen met een mandje rompers en beha’s en ik hoofdschuddend dacht: je kunt dat kind toch ook thuislaten?

…voor al die keren dat ik jullie kind hoorde huilen in het pashokje waar jullie een zomerjurkje probeerden te passen (eentje maar, omdat de rest niet meer paste na de bevalling) en ik alleen maar wilde schreeuwen: “Mens! Waarom moet je nou zo nodig een jurk passen met een jankend kind? Kan dat niet een andere keer?”

LEES OOK: Deze dingen kun je als ouders maar beter laten

…voor al die keren dat ik jullie zag binnenkomen bij mijn favoriete lunchtentje en wist dat jullie 1-jarige mijn rust ging verstoren en ik demonstratief mijn keel schraapte en drie tafels verderop ging zitten (maar wel boos jullie kant op bleef kijken)

…voor al die keren dat ik bij de Appie jullie peuter een halve liter vla uit het karretje zag gooien en ik geen compassie voor jullie voelde, omdat ik vond dat het jullie eigen schuld was (“Ga dan alleen boodschappen doen! Dit is toch onhandig?”)

…voor al die keren dat ik jullie in de rij bij de kassa hoorde zeggen: “Neehee, je mag geen verrassingsei” en ik dacht: “Geef dat kind een verrassingsei.”

…voor al die keren dat ik jullie in de rij bij de kassa hoorde zeggen: “Als je nog heel even lief bent, dan mag je straks een ijsje” en ik dacht: “Zoooo! Lekkere opvoeding!”

…voor al die keren dat ik jullie in de rij bij de kassa hoorde zeggen: “Heb jij een poepie gedaan?” en ik verachting voelde

…voor al die keren dat ik jullie in de rij bij de kassa hoorde zeggen: “Geef dat terug aan je broertje…Geef DAT terug aan je broertje! GEEF DAT TERUG AAN JE BROERTJE! en ik dacht “Dit soort ruzies kun je toch ook thuis uitvechten? Moet dat hier?”

Het spijt me. Sorry. Mijn excuses. Voor alles.
Ik wist niet beter.

LEES OOK: Megastress. 9 minuten douchen met een baby!