Wat er allemaal mis kan gaan als je op kraamvisite gaat
Barbara is altijd bloednerveus als ze op kraamvisite gaat. En dan gebeuren er dus allemaal rare dingen. Dit is wat er allemaal mis kan gaan.
Kraamvisite voelt voor mij als een soort mijnenveld. De kraamvrouw zit nog helemaal onder de hormonen. Haar zenuwen zijn op en top voelbaar door alle stress van de eerste weken. Tel daarbij het slaapgebrek op en je hebt een situatie waarbij je het bijna niet goed kon doen. Zelf was ik misschien wel de ergste kraamvrouw, toen ik mijn eerste kind kreeg. Nog steeds weet ik waar ik woedend van werd.
Zoals daar zijn:
Bloemen meenemen.
Wat dachten die mensen wel?! Dat ik tijd had om bloemen te gaan snijden en een vaas te zoeken en ze een week later weer weg te gooien? Joh! Ik had niet eens tijd om een kop thee te zetten, met alle gevolgen van dien!
Cadeautjes opsturen die NIET DOOR DE BRIEVENBUS PASSEN!
Ligt die baby eindelijk te pitten, gaat de deurbel – ik hoef geloof ik niet uit te leggen waarom dat EEN RAMP VAN FORMAAT IS, of wel soms?!
Te laat komen
Zit je het precies zo te timen dat je even wacht met borstvoeden tot het bezoek er is, want als het kind aan de borst hangt en de deurbel gaat, dan is dat super onhandig, komt je vriendin gewoon een kwartier te laat! Daar sta je dan met een huilend kind, want je denkt steeds: ze zal zo wel komen, nou, dan ben je na een kwartier wel klaar hoor!
Blijven zitten als de baby slaapt
Sorry mensen: als de baby sliep, wilde ik ook slapen! Of even niets doen. Of iets nuttigs. De behoeftes waren talrijk – en bezoek was ook heel leuk, maar die kon kennelijk de concurrentie met al die andere behoeftes niet aan. Dat is de reden dat mensen zeggen: blijf niet te lang (en druk die fles prosecco niet leeg, het was bedoeld als 1 glaasje…)
Nou ja, om maar aan te geven hoe erg ik was. Met verbazing kijk ik erop terug. En dat doe ik dus vooral als ik zelf op kraamvisite ga. Ik probeer het zo goed mogelijk te doen, en daarom gaan mijn gedachten steeds weer terug naar die eerste keer, naar al die regeltjes die ik had. En daarom ben ik dus nerveus.
Het was al even geleden dat ik op kraamvisite was geweest. Maar toen kreeg onze redacteur Philippine een tweede jongetje en mocht ik langskomen. Het jochie was nog geen twee weken oud, dus het was allemaal nog heel vers. Ik had expres een doordeweekse dag gekozen, omdat de kinderen dan niet thuis zijn en omdat iedereen in het weekend wil komen. Een lekker saaie maandagmiddag zou ik gaan, met de trein en daarna de OV-fiets, naar hartje Haarlem, 20 minuten treinen, 10 minuten fietsen – hoe moeilijk kon het zijn?!
Voor de zekerheid deed ik:
Praktische kleren aan…
… zodat ze zich niet bezwaard zou voelen als ik de baby moest vasthouden en die over mij heen zou spugen. “Nee, joh het is maar een oud T-shirt…”
Geen parfum op…
… want ik weet nog hoe shocking ik dat vond, als mijn pasbegoren baby opeens naar een ander rook!
Nam een rompertje maat 62 mee…
…want uit die 56 zijn ze zo snel gegroeid, en die neemt iedereen al mee.
Van een lekker duur merk…
…want bij de HEMA rompertjes kopen, ja, dat kan ze zelf wel. Sterker: dat is haar enige uitje deze weken. (Zelf was ik woedend als iemand me dat afnam: IK WIL ZELF NAAR DE HEMA ROMPERTJES KOPEN! Dat deed ik dan ook minstens 6 keer per week).
Stapte op tijd de trein in…
…zodat ik niet te laat zou komen.
Schakelde al in de trein mijn routeapp in…
…om de fietsroute van het station naar Philippine’s huis uit mijn hoofd te leren.
Wat natuurlijk niet lukte…
…dus fietste ik alsnog met mijn telefoon in de hand en met het zweet op mijn rug zoekend door de stad.
En toen kwam ik natuurlijk alsnog 3 minuten te laat…
…en toen ging de deur open.
En stond daar Philippine, en ik zei..
…sorrysorrysorry dat ik te laat ben. Het spijt me zo! Loopt nu alles in de soep?!?!
Waarop Philippine me vragend aankeek…
…helemaal rielekst, met baby op de arm, en zei: “Nee joh, je bent precies op tijd toch? Wat heerlijk dat je er bent, maarre… wat zie jij eruit!?!” En bood me een glaasje witte wijn aan. Om bij te komen van de stress.
Had ik al gezegd dat het pas twee uur ’s middags was?
