Superfoodtoetje voor kinderen die écht niks lusten (maar dan écht niet)
Die jongste van Barbara (Morris, 2) lust helemaal niks. Alleen knakworsten, kip, witte kleefrijst. Na maanden ploeteren heeft ze er genoeg van. Ze geeft het gewoon op. Dit zijn haar tips om ze toch gezond die periode door te slepen.
Mijn zoon van 2 lust niks. Helemaal niks. Of nee, ik overdrijf: hij eet wel piepkleine hapjes knakworsten, hij sabbelt op stukjes pizza, accepteert theelepelpeltjes witte rijst, pap, chips, hij is gek op Tucjes en bananen. Een appel, een stukje brood met smeerworst en smeerkaas, en godzijdank eet hij muesli – ik koop het zo macrobiotisch als ik maar kan vinden. Maar verder lust hij he-le-maal niks.
De laatste tijd krijg ik kookboeken opgestuurd met moeders die voor hun kinderen doperwtenpuree, avocadocrème en bonensoep maken die ze serveren met speltpannenkoekjes. In het voorwoord schrijven ze dat als je maar rustig en met geduld hun smaak opbouwt, ze alles wel gaan eten. Als je ze maar 12 keer laat proeven.
Nou, die van mij niet. Ze willen niet eens 1 x proeven. En doe me een lol met advies als: je moet zelf het goede voorbeeld geven (ik eet niks anders dan groente!), je moet ze gewoon uithongeren, streng zijn, volhouden, je geeft ze gewoon niks anders, dan gaan ze vanzelf wel eten. Morris houdt zijn lippen stijf op elkaar, klimt zijn stoel uit, en wordt doodleuk die nacht om half drie wakker en schreeuwt dan: “Mamma. Banááán!!”
Rond etenstijd wil je nu dus echt niet bij ons zijn. Het is dan oorlog. We plannen de aanloop naar etenstijd zorgvuldig. Na halfvier krijgt hij niks meer. Als ik sta te koken, begint hij al om eten te brullen. We laten hem lekker brullen, ik maak zijn favoriete gerechtje: een soort wortel-rijst-pilav, ik gooi het op een bord, blaas er fanatiek op, zet hem aan tafel en als het bijna koud is, zegt meneer doodleuk: “Deze heet.”
Heet betekent: vies.
Lippen: stijf op elkaar.
Hoofd: schud heel hard nee.
Zijn wijsvinger richting fruitschaal: “Banaan.”
En weg is hij, van tafel.
Dwingen met de iPad
Ik heb nog geprobeerd dat hij iPad mag kijken aan tafel, als hij maar steeds happen neemt. Is natuurlijk tegen alle regels, maar kon mij het schelen, alleen: het werkte niet. Brood deppen in soep, risotto zonder groene dingetjes, courgette in reuzenmacaroni gepropt: alles komt er weer uit.
Ik heb het dus opgegeven.
Ik kook voor hem, iets waarvan ik denk dat het kans maakt, ik vries het in kleine porties in, hij spuugt het uit en daarna prop ik hem vol met andere gezonde dingen, die hij wel lust.
Mijn absolute favoriet: kwark, platdrukte bessen, sinaasappelsap en muesli van de natuurwinkel
Dit is wat ik Morris geef als hij niet eet. In muesli zit van alles: stukjes kokos*, rozijnen, pompoenpitten*, quinoa*, amandelnootjes*, gerst*. Ik prak ook een paar blauwe bessen* door de kwark* heen. Hij lust het, zolang er maar geen groente in zit. Haal de ingrediënten in huis en kwak het bij elkaar, als een soort toetje.
En dat natuurlijk afsluiten met een banaan*, zodat ze lekker vol zitten!
Hij kan er geen 80 op worden, dus op een dag zullen we het toch aan de groene dingetjes moeten, maar tot die tijd indik het prima. Het is nu een stuk leuker aan tafel. En we slapen af en toe weer. Als er geen muggen zijn.
* = SUPERFOOD!
Foto: Thinkstock
