Héél grappig: een vader over die ene vieze nacht (1 poepzoon en 1 kotszoon)
Thomas, de man van Barbara, schrijft ook weleens een stukje. Vandaag mag hij alles kwijt over die ene vieze nacht.
Mensen die niet tegen vieze verhalen kunnen, moeten deze column maar even overslaan. Echt, het is heel vies allemaal, wat hieronder staat, maar het moet even, want het leven ís vies, en dat mag ook wel eens gezegd worden. De kosmos is voor het overgrote gedeelte kraakhelder en brandschoon omdat er geen leven is. Alleen op één minuscuul planeetje is er ontzettend veel jakkie-bah, en laten wij daar nou net zitten. Ik deed de deur van mijn huis open en zag:
- een opengereten duif
- een gebruikte condoom
- een hondendrol
- een plas kots
- een mensendrol
Nou u weer.
Zou het allemaal op hetzelfde moment gedeponeerd zijn? Dat moet een spektakel zijn geweest.
De moed zonk mij in de schoenen. Waar deed ik het allemaal voor, als het leven letterlijk op mijn pad scheet? Waar moest ik heen met een dag die zo begon?
Dat was misschien pathetisch van me, maar ik had dan ook slecht geslapen.
Voor een volle poepluier kun je me namelijk midden in de nacht wakker maken, blijkbaar.
Rillend had ik in mijn blote kont bij de commode (of Poopstation zoals wij ‘m noemen) mijn metromannelijke plicht staan te vervullen, toen ik mijn oudste zoontje heel ziekjes “Pappa?” had horen piepen, gevolgd door het onmiskenbare klateren van een kotswaterval.
Voor een volle poepluier kun je me namelijk midden in de nacht wakker maken, blijkbaar.
Rillend had ik in mijn blote kont bij de commode (of Poopstation zoals wij ‘m noemen) mijn metromannelijke plicht staan te vervullen, toen ik mijn oudste zoontje heel ziekjes “Pappa?” had horen piepen, gevolgd door het onmiskenbare klateren van een kotswaterval.
Noodsituaties
Ik ben een slimme jongen en kan, al zeg ik het zelf, alert reageren in noodsituaties. Ik heb in het verleden keukenbrandjes geblust, een inbreker het huis uit gejaagd, een ziek konijn met een klomp doodgeslagen en twee Heimlich-manoeuvres uitgevoerd op stikkende mensen. Maar nu wist ik het even niet meer.
Mijn jongste kun je namelijk niet meer alleen laten liggen, omdat hij sinds kort kan omrollen, en dat doet hij zonder falen in de richting van het grootst mogelijke ongeluk. In het geval van de commode betekent dat een val van één meter twintig. Dus kon ik hem niet achterlaten om kots op te gaan ruimen.
Een krachtig argument om dat wèl te gaan doen, was dat wij houten vloeren hebben met ruime kieren, waar kots makkelijk doorheen kan sijpelen naar het ondergelegen plafond.
Kinderfeestje-kots
Dat weet ik, omdat onze kat als hij boos is een hele grote plas doet boven in onze slaapkamer, die dan op je hoofd lekt als je voor de buis zit. Echt waar.
Dat weet ik, omdat onze kat als hij boos is een hele grote plas doet boven in onze slaapkamer, die dan op je hoofd lekt als je voor de buis zit. Echt waar.
Dus stond ik, met poepvingers en al, voor een duivels dilemma. Na een huil van frustratie (mijn vrouw slaapt heel diep), besloot ik om de poepzoon in een handdoek te wikkelen en onder mijn arm geklemd mee te nemen naar de kotszoon, die zat snikkend op de rand van zijn bed, dat he-le-maal, maar dan ook he-le-maal onder de kots zat, kinderfeestje-kots: Pannenkoek, hotdog en bananenschuimpjes.
Tweede golf
Ik kwam naast hem zitten om hem te troosten. Ik sloeg mijn vrije arm om hem heen, en spontaan projecteerde hij de tweede golf over mij en zijn kleine broertje heen. En over de vloer, de kieren in.
Had ik al gezegd dat ik in mijn blote kont zat?
We glibberden met z’n allen naar de douche waarna ik ons schoon spoot, de kinderen herpyjama’de en in bed legde. Daarna begon ik aan de grote eenzame nachtschoonmaak, onwetend nog van wat het wonder van het leven op dat moment in de steeg achterliet. De kat keek het allemaal aan, en wachtte zijn eigen moment af.
Ik kwam naast hem zitten om hem te troosten. Ik sloeg mijn vrije arm om hem heen, en spontaan projecteerde hij de tweede golf over mij en zijn kleine broertje heen. En over de vloer, de kieren in.
Had ik al gezegd dat ik in mijn blote kont zat?
We glibberden met z’n allen naar de douche waarna ik ons schoon spoot, de kinderen herpyjama’de en in bed legde. Daarna begon ik aan de grote eenzame nachtschoonmaak, onwetend nog van wat het wonder van het leven op dat moment in de steeg achterliet. De kat keek het allemaal aan, en wachtte zijn eigen moment af.
Meer lezen? De columns van Thomas zijn gebundeld. Bestel hier zijn boek Het echte cadeau krijg je nog.
Elke week een fijn mailtje van ons?
[wysija_form id=”6″]
[wysija_form id=”6″]
