Een baby! En dan?! De Meningen
Een baby! En dan?! (deel 5): De Meningen Mariëtte (moeder van Casper, 2, en Nora, 1) vond het maar ingewikkeld: die allereerste periode met een baby. Daarom maakte ze speciaal voor Me-to-We de serie Een baby! En dan? Vandaag deel 5 waarin Mariëtte hulp zocht op internet en daarbuiten en te maken kreeg met De Meningen.
Lees ook: Een baby! En dan?! De gebruiksaanwijzing.
Ik dacht: misschien moet ik een draagdoek. Dat leek me handig. En leuk. En knus. Naïeveling die ik ben, googlede ik op ‘draagdoek voor baby’ en ineens bleek ik me te bevinden in het woud van De Meningen. De Meningen van Andere Moeders, om precies te zijn. Helaas worden dergelijke meningen zelden gepresenteerd als meningen, maar meer als Vaststaande Feiten. Of beter nog: Waarheden Waaraan Niet Getwijfeld Mag Worden. Zo is een draagdoek – voor wie het wil weten – onder andere garantie voor een gebochelde babyrug, onmisbaar bij de hechting van je kind, de doodsteek voor de heupen van je baby, ontzettend dom als je wil dat je baby in z’n eigen bed leert slapen en het enige kenmerk van een moeder die echt om haar kind geeft. Je kunt er, kortom, niks mee, met die meningen. En ik wilde alleen maar weten welke draagdoek ik dan moest nemen, maar met die zoektocht ben ik maar gestopt (lang leve de kraamverzorgster met goeie tips en zonder mening).
Eigenlijk had ik niet verbaasd hoeven zijn dat zelfs dit op zichzelf – dacht ik – onschuldige attribuut, onderwerp van diepgaande discussies bleek te zijn. Ik was immers al zwanger geweest, ik was bevallen en ik was begonnen met borstvoeding geven. Drie megapersoonlijke aangelegenheden die gek genoeg toch rijp zijn voor heel veel Meningen. Zwanger en sporten? Hoe dúrfde ik?! Ik geloof dat ik mijn baby wel een hersenbeschadiging had kunnen bezorgen (SERIEUS, een hersenbeschadiging?!). Ik wilde in het ziekenhuis bevallen en zwoer pijnbestrijding niet meteen af. Nieuwerwetse slappeling-moeder die ik was. Doorzettingsvermogen, liefde voor mijn baby – het ontbrak me er totaal aan, als ik De Meningen Gepresenteerd Als Feiten mocht geloven. En toen ik in een zwak moment overmand door slaapgebrek en borstvoedingsmoeheid zocht op ‘stoppen met de borstvoeding’, werd ik een beetje ongelukkig van wat mensen die diezelfde zoektocht hadden afgelegd online (en een beetje offline) allemaal over zich heen hadden gekregen. Maar vooral vroeg ik me af: waarom dat eeuwige geoordeel?
Lees ook: Een baby! En dan? Het avontuur dat borstvoeding heet.
En dan heb ik het niet over mensen die ik ken, en die mij kennen. Die oordelen niet zo, althans, niet degenen die dicht bij mij staan. Juist niet, eigenlijk. Dan heb ik het over mensen die ik amper of niet ken. Kennissen van kennissen die er iets van vinden. En dus heel veel mensen op internet, vaak andere moeders van wie ik ooit dacht dat die met elkaar een groot front vormden omdat niemand beter kan begrijpen hoe het echt voelt allemaal. Maar nee, juist daar bleken de discussies het heftigst. Natuurlijk, ik snap dat juist bij dit soort persoonlijke onderwerpen de neiging om jezelf en je eigen keuzes te verdedigen groot is. Maar ik snap niet waarom het daarvoor nodig is om de keuzes van anderen met de grond gelijk te maken. Casper kreeg twee dagen na zijn geboorte een speen. Veroordeel me maar, ik vond het een goed idee, zowel voor mij als voor hem. Ik wilde mijn pink af en toe wel even terug, vooral ’s nachts. Hij vond het fijn ergens op te zuigen. Win-win, probleem opgelost. Ik stond erachter, ik sta erachter, ik googlede om te weten welke speen het moest zijn en las dat ik in de ogen van sommigen zo’n beetje uit de ouderlijke macht gezet diende te worden. Letterlijk gelezen: ‘Tja, dat heb je met van die moeders die alleen maar met zichzelf bezig zijn en hun baby daarom altijd maar met een speen weg willen leggen.’ Eh… excuse me? Ik checkte nog even of ik niet per ongeluk had gegoogled op ‘pasgeboren baby te vondeling leggen’ of ‘pasgeboren baby drie weken alleen thuislaten’, maar nee, het stond er echt: pasgeboren baby speen. Dat was alles. Ik bedoel: prima als je anti bent, echt, maar hoe groot moet je onzekerheid zijn als je het zo hard nodig hebt anderen een slecht gevoel over zichzelf te bezorgen, alleen maar omdat je dan zelf een beter gevoel krijgt? Ik snap dat niet, en ik wil het ook niet snappen, denk ik.
Maar goed, De Meningen dus. Ik schrok er eerst behoorlijk van en in mijn oneindige onzekerheid of ik alles wel goed deed met de baby, liet ik ze me ook raken. Tot ik bedacht hoe idioot dat eigenlijk was. Ik trek me op andere fronten in mijn leven toch ook niet zoveel aan van wat mensen op internet ervan vinden. Dan kun je wel aan de gang blijven. Dus besloot ik De Meningen De Meningen te laten en ontwikkelde ik razendsnel een Google-oog voor feitelijke informatie. Werkt prima, en ik raad het iedereen aan. Doe ermee wat je wil, of niet, ik vind het allemaal prima, iedereen moet lekker zelf doen waar ie zich goed bij voelt. En dat is de enige Mening die ik graag aan anderen opdring.
Lees ook: De 8 hete hangijzers van jonge moeders waar iedereen zich mee bemoeit.
