Dit zijn de tekenen dat je dreumes in een peuter verandert

Was dit een eenmalige bui of komt die peuterfase er nou eindelijk aan? Twijfelde je nog? Lees dan even dit lijstje door, zodat je zeker weet of je met een officiële, echte, authentieke peuter te maken hebt.

Soms glijdt je kind er soepeltjes in, die peuterfase. Ongemerkt, zonder dat je het doorhebt. Soms gaat het met horten en stoten. Dat je opeens verbaast opmerkt: oh, gaat-ie zich nou opeens gedragen als een puberpeuter? Goh? En met een beetje ongeluk gebeurt het met heel veel geweld en denk je: oh fuck, buckle up, de komende twee jaar worden Helter Skelter. Mocht je nog twijfelen of die uitbarsting van je kind een eenmalige was of de aankondiging van ehm… uitdagender tijden, dit zijn de momenten waarop je het begin van de peuterpuberteit kunt herkennen:

Lees ook: Help! Mijn lieve snoezelbaby is ineens een rotkind!

1. De eerste is een makkie: je kind wordt bijna twee. En nou hoor ik je hersens kraken: ja maar, hij is harstikke lief hoor, nog altijd. Ja, die denkfout maakte ik ook. Totdat mijn zoon, nu anderhalve maand twee, opeens begon te rellen. En ik wist: oh crêpe. Zelfs mijn Boeddah-baby ontspringt deze peuterdans niet.
2. En daarmee hangt samen: het woord ‘Nee’ wordt ontdekt. Of-ie het nou eigenhandig ontdekt of afkijkt van zijn peutermatties op de crèche: je peuter ziet de waarde er opeens flink van in. Het begint onschuldig met één keer per dag. Dat kun je wel handelen. Maar als je de twintig keer per dag aantikt, dan weet je dat er sprake is van een terugkerend, vervelend peuterpatroon.
3. Dat moeilijke dingetje voor/tijdens het eten begint gewoonte te worden. Als in: een twee-tot driedagelijks ritueel. Bovendien begint het ritueel uit meer te bestaan dan: ik móét die bonen niet, dus laat ik ze maar door de kamer smijten. Nee, opeens wordt de peuter hels als-ie niet uit de beker van zijn grote zus mag drinken, staat de kleur van zijn bordje hem plots niet aan, of begint-ie te krijsen als jij al naar zijn bord kíjkt. Succes!
4. Kleren uittrekken/aantrekken begint op sumoworstelen te lijken. Waarbij er sprake is van heel veel spartelende ledematen, schoppende voetjes maat 24 en als je pech hebt een kopstoot, die niet zo was bedoeld maar toch zo verdomde hard aankomt dat je tranen ervan in je ogen springen. In gematigde vorm blijft het hier overigens bij: ja ik wil per se die totaal als een tang op een varken lijkende combinatie aan vandaag. Ik zeg: knijp in je handjes als het daarbij blijft.
5. De supermarkt wordt van een gezellig uitje een rit from hell. Want er moet met de aangeboden banaan/krentenbol worden gestuiterd, uit het zitje worden geklommen, geblèrd omdat je per ongeluk de verkeerde Danone-toetjes in je karretje hebt gegooid. En jij maar met het schaamrood op je kaken verontschuldigingen mompelend terwijl je je bonuskaart aan de moeilijk kijkende caissière overhandigt.
6. Autostoeltjes hebben geen zin meer, want je peuter klimt eruit. Nét als jij met 130 over de snelweg gaat, zul je altijd zien. Zie maar eens in de derde baan van links te blijven door met je knieën te sturen zodat je je handen vrij hebt om je peuter terug op zijn plek te krijgen….
7. Elke avond ben je minstens een uur bezig om je kind in slaap te krijgen. Rituelen bedenken, een slaaplampje, liedjes zingen, wiegen, streng toespreken, er in de gang naast zitten, toch maar in het grote bed leggen, nog een extra warm badje, nou nog even voor de tv dan maar. En voor je het weet is het half tien. Kakzooi.
8. Huilbuien worden driftbuien. Net als weeën worden ze steeds heftiger. Begon het met een zielig huiltje dat na drie minuten en een aai over de bol weer over was, de steeds heftiger wordende huilbui laat zich kenmerken door kopstoten, languit op de grond liggen, schoppen, overstrekken, rode wangen of zo hard krijsen dat de peuter er bijna van over zijn nek gaat. En jij je maar machteloos voelen, met je goeie gedrag.
9. Jouw vertrek wordt een Grieks Drama in drie bedrijven. Je peuter klampt zich aan je rok vast, stort ter aarde, en jouw hart maar breken ondertussen. Nee, leuk is anders, echt anders.
10. Kortom, de zelfbeheersing van je kind is eventjes een gedoetje. Gelukkig weet je inmiddels: alles is een fase. Alles is een fase. Alles is een ‘faaaaasssee’.

Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.