Dit is het waargebeurde verhaal van een horrorkraamweek
Waargebeurd: de verschrikkelijke kraamweek van Nadia, 26. De kraamverzorgende waar zij mee te maken kreeg is er eentje uit een nachtmerrie.
“Tijdens mijn zwangerschap hield ik veel vocht vast en had ik last van bekkeninstabiliteit. Lopen of slapen ging niet meer. Na een bevalling van 32 uur die eindigde in een keizersnede inclusief vier (!) ruggenprikken, zat ik er op zijn zachtst gezegd behoorlijk doorheen.
LEES OOK: 14 Vragen die je stelt in de kraamweek
De kraamverzorgster, we zullen haar Hilda noemen, was er eentje van de oude stempel met het hart op de tong. Ze had een groot haarstuk op haar hoofd dat door moest gaan voor een blonde knot en een plat ‘Utregs’ accent. Ze kwam mijn slaapkamer binnen met de woorden: ‘Je geeft borstvoeding, neem ik aan.’ Toen ik nee zei, zag ze eruit alsof ik de Holocaust ontkende. ‘Maar je hebt overproductie, riep ze teleurgesteld uit, óverproductie!’ Om vervolgens de fles ter hand te nemen om onze dochter te voeden.
Toen onze dochter in de avond niet ophield met huilen en ze mijn vermoeidheid zag, zei ze: ‘Ik blijf vannacht slapen, hier op de bank. Dan houd ik de baby bij me en dan kunnen jullie boven bijslapen.’ Toen ik haar vroeg waar mijn vriend en ik dit aan verdiend hadden, antwoordde ze: ‘Ik heb een christelijk hart.’ Natuurlijk vonden we het opmerkelijk, een kraamverzorgster die bleef slapen. Maar we waren doodop, een eerlijk gezegd dachten we toen nog: relaxed!
De volgende ochtend, toen mijn verloskundige zou langskomen voor de nacontrole, zei Hilda: ‘Vertel haar maar niet dat ik hier vannacht heb geslapen.’ Terwijl ik eerlijk gezegd wel benieuwd was wat de verloskundige ervan zou vinden. Maar om Hilda niet voor het hoofd te stoten hield ik mijn mond, terwijl ik me wel erg ongemakkelijk voelen. Ondertussen bleef mijn dochter huilen, de hele dag. Die avond bleef Hilda weer slapen. Toen mijn vriend naar de woonkamer sloop en om de deur spiekte, bleek dat Hilda alweer onze baby aan het voeden was. We gingen beter opletten en toen viel het ons op dat ze onze dochter veel te vaak de fles gaf. Waarschijnlijk om te zorgen dat ze de hele nacht door zou slapen, maar dat weten we niet zeker.
Nu ik dit vertel klinkt het allemaal waanzinnig, maar op dat moment lag ik op bed te herstellen van die afschuwelijke bevalling en keizersnede, overspoeld door alles wat er gebeurde. En ondertussen bleef mijn kind maar huilen. Even dacht ik dat ze misschien minder last van krampjes zou krijgen als ik borstvoeding zou geven. Hilda beaamde dit en zei er met klem bij dat wanneer ik borstvoeding zou geven er een hormoon aangemaakt zou worden waarvan ik rustig werd en minder depressief. Maar toen mijn dochter nóg harder huilde aan mijn borst stopte ik er meteen weer mee. Vanaf dat moment kwam er ook een ommekeer in mezelf. Ik dacht: laat me met rust. Ik vond het ook niet zo prettig meer dat ze bleef slapen. Toen ik haar vroeg of dat eigenlijk wel normaal was, zei ze dat haar man in de visserij zat en zij vaak alleen thuis was. Dat ze zich dan zo eenzaam voelde. Dat ze vaker bij kraamfamilies bleef slapen. We hadden nog twee dagen te gaan en hebben toen gezegd dat het genoeg was als ze alleen nog maar de ochtenden zou komen. Dat luchtte enorm op. Wat ik van de situatie heb geleerd is mijn mannetje te staan en mijn gevoel te volgen. Een wijze les voor een jonge moeder.”
LEES OOK: Als je man gek wordt van de kraamverzorgster
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
