Dingen die onmogelijk voor elkaar te krijgen zijn als je net een baby hebt
Als je voor het eerst zwanger bent, denk je dat je leven vrijwel hetzelfde blijft. Dat je gewoon nog dezelfde dingen kunt doen, alleen dan met baby op je arm. Tja, succes ermee. Wij konden in ieder geval een heleboel dingen niet meer. Zoals:
Lees ook: 16 Kneuterige dingen die je doet als je een pasgeboren baby hebt.
* Eten met twee handen.
Baby’s huilen namelijk altijd tijdens het eten. Of ze krijgen precies honger op het momént dat jij je eerste sperzieboon in je mond wilt steken. Bijna iedere verse ouder eet iedere dag met een al dan niet brullende baby op schoot. Met als resultaat dat je de helft van je eten maar gewoon laat staan (ik bedoel, een biefstuk moet je toch écht gewoon snijden), of dat zowel jij als de baby na de maaltijd uitgebreid in bad moeten.
* Binnen vijf minuten de deur uit.
In retrospect vraag ik me waarom het zo lang moest duren, want het was niet alsof ik met drie rolkoffers richting de supermarkt ging ofzo, maar toch kostte het me zowat twee uur om met mijn baby de deur uit te komen. Sowieso kostte het me al drie kwartier om dat kind in de maxi-cosi gegespt te krijgen zonder dat er iets brak, of uit de kom schoot en dan had ik de luiertas nog niet eens gepakt. Niet dat het rocket science is ofzo (luiers, doekjes, flesje, et voila), maar destijds leek het op z’n minst hogere wiskunde.
* Een coherente gedachte vormen.
Die eerste maanden kon ik me nog net herinneren hoe ik mijn kind genoemd had, maar daar hield het dan ook eigenlijk wel mee op. Babybubblebrain is geen grapje, mensen. De helft van de tijd was ik alweer vergeten wat ik eigenlijk ging zeggen als de zin nog maar half mijn mond uit was. En lukte het wel om iets uit te kramen, dan sloeg het negen van de tien keer eigenlijk nergens op.
* Persoonlijke hygiëne.
Pré-baby ging ik soms wel twee keer per dag onder de douche. Ik waste iedere dag mijn haar en dagelijks drie keer van outfit wisselen was geen unicum. Eenmaal met baby zat ik altijd onder de zure melkkorsten, babypoepvlekken en zweetkringen. En ging in die hoedanigheid ook gewoon naar de supermarkt. Zonder problemen. Als mensen niet kokhalzend wegrenden als ze bij me in de buurt kwamen, stonk ik blijkbaar nog niet ál te erg, was mijn gedachte. Prioriteiten veranderen nou eenmaal. Af en toe een billendoekje over je gezicht en je bent ook schoon.
* Hygiëne in het algemeen.
Waar ik vroeger dagelijks stofzuigde en iedere zaterdag grote schoonmaak hield, was ik als verse moeder al blij als ik één keer per week een doekje over de koffietafel kon halen. Een billendoekje dus inderdaad. Hetzelfde billendoekje waarmee ik mijn gezicht had schoongemaakt.
* Een telefoongesprek voeren.
Het was al een wonder als ik er überhaupt in slaagde drie woorden naar mijn man te appen (‘Neem wijn mee’), daadwerkelijk iemand bellen en daar dan een gesprek mee voeren, was echt niet im frage. Menig vriendin dacht dus ook dat ik tijdens de bevalling gestorven was en dat mijn man vergeten was de rouwkaarten op de bus te doen. Toen ik na drie maanden weer eens om me heen begon te bellen moest ik me dus ook niet zelden opnieuw voorstellen.
* Een boek lezen, of een hele film af kijken.
Vroeger las ik weleens drie boeken per week. Of ik keek een deel van The Lord of the Rings in één avond af, ipv dat ik er zes weken over deed (en als je al dagen in de mijnen van Moria vast zit ben je er op een gegeven moment zo klaar mee dat het je gewoon niks meer kan schelen dat Gandalf met Balrog en al in de diepte verdwijnt). Baby’s accepteren het echter niet dat je ergens anders naar kijkt dan naar hen. En als ze dan uiteindelijk slapen, weet je toch niet meer wat je gelezen of gezien had, en moet je weer overnieuw beginnen. Dus dan kun je er net zo goed helemaal niet aan beginnen.
* Onthouden welke dag het is.
Was het nou maandag, of donderdag? En is het eigenlijk ochtend, of avond? Die eerste tijd met een baby lijkt een soort ellenlange reeks van herhalingen van handelingen. Mijn zoon werd geboren in de herfst en de eerste keer dat ik het voor elkaar kreeg de deur uit te komen was het lente. Waar al die maanden gebleven waren en wat ik toen gedaan had? Geen idee.
Gelukkig ben je niet voor eeuwig handelingsonbekwaam. Sterker nog, uiteindelijk word je als moeder waarschijnlijk de beste multitasker ooit. Het duurt alleen even voor je weer volledig operationeel bent. Maar echt, er komt een moment dat je een complete zin kunt uitspreken in minder dan twintig pogingen en zonder dat er een baby over je heen kotst. Uiteindelijk.
Lees ook: 26 Dingen die je denkt als je voor het eerst een dag alleen bent met je baby.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
