Dingen die heerlijk zijn aan een baby en die je veel te snel weer vergeet
Slaapjes, flesjes, huiluurtjes, een kleine baby is hard werken. Vala was dan ook blij dat haar twee oudste kinderen uit de luiers waren. Want terugkijkend vond ze die babyperiode vooral een hoop gedoe. Maar nu heeft ze plotseling weer een baby en blijken er toch ook wel een hele hoop leuke dingen te zijn. En omdat baby’s groot zijn voor je het weet en je al dat moois dan heel snel weer vergeten bent, zet ze het hier even op rij. Zodat je altijd weer heel eventjes terug kunt naar die tijd.
Lees ook: 25 Dingen die ik denk als ik een baby zie.
Die babygeur. Echt, daar haalt je fles Chanel nr. 5 het niet bij. Niks heerlijker dan je neus in die zachte nesthaartjes begraven en dat speciale luchtje opsnuiven. Een beetje zoals croissantjes die net uit de oven komen. Je zou d’r spontaan high van worden.
De eerste geluidjes. Dat ze na die eerste paar slaperige dagen opeens van die kreetjes uit gaan stoten. Schattiger wordt het niet.
Uren op de bank zitten met zo’n warm, opgekruld babylijfje tegen je aan. En verder niks. Dan heb je geen tv, geen boek, geen telefoon meer nodig. Gewoon zitten met je baby. En dat een uur dan wel een hele dag mag duren.
Dat jij, mama, wat de baby betreft de meeste stralende ster in het hele universum bent. En dat hij/zij volmaakt gelukkig is als hij/zij bij je ligt. Echt, geniet ervan, want na een jaar is papa opeens de shit en ben jij alleen nog maar goed voor het uitdelen van de rozijntjes.
Dat allereerste lachje. Dat je baby je aankijkt en je opeens die mondhoeken omhoog ziet gaan. Man, tranen met tuiten janken is het (jij dus hè en van geluk natuurlijk).
Je man, met die hele kleine baby op zijn borst (liefst zonder shirt). Daar kunnen George Clooney, Channing Tatum en Brad Pitt die samen in boxershort een dansje doen niet eens tegenop.
Iedere dag je baby in weer een ander, te schattig outfitje hijsen (het oorverdovende gekrijs dat het aankleden doorgaans teweeg brengt laten we hier even buiten beschouwing) en je er dan aan vergapen hoe hemeltergend cute je baby is en dat er eigenlijk gewoon nog nooit een baby is geweest die er zó schattig uitzag en bij wie álles gewoon helemaal top staat en dat je dus overweegt om hem/haar per direct in te schrijven bij een modellenbureau voor mooie baby’s. Omdat de wereld erop zit te wachten, dat kan niet anders.
De baby in bad doen en dan met een washandje met een schaapje, een konijntje (of vul in welk willekeurig schattig dier naar keuze) erop water over het buikje wrijven en dingen zeggen als: “Ja, dat vind je lekker, hè? Oooowww, wat vind je dat lekker! Worden we lekker schoon nu? Ja? Ja?” En je dan verder niet belachelijk voelen ofzo.
Met de kinderwagen naar buiten gaan, de kap naar beneden doen zodat iedereen je geweldig mooie baby kan zien en dan om je heen kijken alsof je zojuist de Staatsloterij hebt gewonnen en met een staaf goud in de wagen rondrijdt. Dat niemand je een blik waardig gunt zie je niet eens, dus whatever.
Naar je slapende baby staren en dan af en toe op z’n neus drukken. Omdat ‘ie dan van die grappige gezichten trekt (en bovendien nog niet de oog-hand coördinatie heeft om je tegen te houden. En je man wel, dus bij hem heb je veel minder lang lol van dat spelletje).
Dat poep van kleine baby’s niet stinkt. Of eigenlijk gewoon stiekem best wel aangenaam ruikt. En het bovendien zo’n waanzinnig mooie kleur geel heeft.
Dat baby’s geen ‘nee’ kunnen zeggen. Je weet pas hoe zalig dat is, als je eenmaal een peuter hebt.
Een huilende baby uit de wieg plukken die dan meteen stil wordt zodra je hem/haar tegen je aan legt. Want dan voel je je zo lekker nodig.
Babyvingertjes en teentjes. Zó klein, dat het bijna belachelijk is. En dan een foto maken (liefst in zwart-wit of met één of ander dromerig Instagramfilter) van die vingertjes die jouw duim omklemmen en die op Facebook zetten.
Je baby in serene rust de borst of de fles geven (ipv dat ieder eetmoment een woeste strijd, of smijtpartij wordt, zoals bij een dreumes of een peuter).
De onderkinnen van je baby tellen. Omdat ze na een paar weken zo heerlijk spekkig worden en dat betekent dat ze goed groeien en alles dus op rolletjes loopt.
Dat iedereen in katzwijm valt als ze je baby zien. Omdat mensen nou eenmaal in katzwijm vallen als er een hele kleine baby ten tonele verschijnt. En dat goed is voor je ego, omdat je dan voor het gemak maar even vergeet dat mensen dus in katzwijm vallen bij álle hele kleine baby’s, maar jij jezelf wijsmaakt dat specifiek jouw baby dat effect op mensen heeft.
Je slapende baby. Gewoon, omdat dat prachtig is om te zien. Gegarandeerd klepperende eierstokken (maar wacht toch nog maar even met de volgende maken).
De onschuld. Want er is niks puurder dan een pasgeboren baby. Dat je naar dat gezichtje kijkt en weet dat de wereld nog helemaal aan zijn/haar voeten ligt. Dat er nog geen pijn, verdriet of andere ellende in dat kleine hoopje mens zit. En dat je dan, heel even, de illusie kunt hebben dat dat altijd zo zal blijven.
Je zult het mij niet snel horen zeggen, maar echt, geniet ervan, zo’n piepkleine baby. Want voor je het weet heb je een groot kind. Die ook hartstikke leuk zijn natuurlijk. Maar die ruiken dan weer nooit meer naar croissantjes.
Lees ook: 25 Onverwachte dingen in de kraamtijd.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
