Die verschrikkelijke hoeveelheden snoep (Barbara kan het echt niet meer aan)

Barbara was werkelijk verbijsterd door de grote hoeveelheden snoep die de kinderen meekregen toen ze mee was op schoolreisje. Nu overweegt ze zo’n moeder te worden die gaat actievoeren tegen de directie van de school…

LEES OOK: Zo voed ik op: “Ik snap niet dat ouders hun kinderen nog suiker geven, het is vergif”

Ik ging op schoolreisje, naar Walibi, met een bus vol kinderen die groter waren dan die van mij. Ik zat tussen schreeuwende jongens uit groep 6, terwijl mijn zoontje een paar rijen achter me zat, tussen zijn groep 4.
Altijd interessant, zo’n inkijkje in de jaren die nog komen gaan.
Deze kinderen waren 10, ik zat naast het mooiste meisje van de klas, het broeide al een beetje, de jongens probeerden haar aandacht te krijgen met een mengeling van jongensachtig klieren en toch ook al een beetje flirten. Soms heel onhandig, dan weer buitengewoon charmant.
Ontzettend leuk om te zien.
Ik zal me af te vragen hoe mijn zoontje daar straks zou zitten, als 8-jarige is hij de laatste in de klas die geïnteresseerd is in meisjes.

Twee ijsjes, prima
Ik moest duidelijk nog een beetje wakker worden, anders was het me wel direct opgevallen: de verschrikkelijke hoeveelheden snoep die deze kinderen bij zich hadden.
Ik ben echt heel makkelijk hoor, met dat soort dingen. Een beetje snoepen hoort gewoon bij kind zijn. En als het lekker weer is, krijgen ze ook weleens twee ijsjes, kan mij het schelen.
Maar dit sloeg echt alles.
Achter me: een jongetje dat om 8.45 al een grote zak chips aan het wegwerken was.
Daarnaast: een jochie met zo’n grote zip-zak helemaal volgestouwd met snoep.
Naast me: twee jongens die hun snoep hadden uitgestald op een plankje. Drie rolletjes pepermunt, een hele berg minizakjes winegum, een wit plastic tasje dat bol stond van het snoep – en een grote zak met van die zure matjes.
Voor 2 jongens!
Met verbijstering gleden mijn ogen door de rest van de bus, en toen zag ik het: ALLE KINDEREN HADDEN SNOEP BIJ ZICH.
Sommigen wat kleinere porties, maar anderen weer nog meer  – ik zag een meisje dat DRIE puntzakken Kruitvatsnoep omhoog hield – maar werkelijk iedereen had snoep bij zich.
Behalve mijn zoon.
Het was niet in me opgekomen.

Mail van de directie
Ik pakte mijn iPhone en zocht de mail van de directeur, waarin iets over snoep had gestaan. Ik meende dat er stond: geef je kind niet te veel snoep mee (lees: liever geen).

Maar je raadt nooit wat er stond:

Voor deze dag moeten de kinderen de volgende zaken bij zich hebben:
Ø  Voldoende eten en drinken voor de hele dag
Ø  Een bescheiden hoeveelheid snoep
Ø  Kleding die tegen een stootje kan

Een bescheiden hoeveelheid snoep MOESTEN de kinderen dus bij zich hebben.
Ze bedoelde natuurlijk: we weten dat jullie toch snoep meegeven, ook al hebben we dat liever niet, maar als je het dan toch niet kan laten, geef ze dan niet te veel mee.
Althans, ik hoop dat ze dat bedoelde.

Flap-flap-flap naar binnen
Natuurlijk ligt daar een rol voor de school, maar wie zijn die ouders die denken dat een kind van 8, 9, 10 wel een zak snoep mee kan nemen? Het idee zal wel zijn dat ze het gaan uitdelen, maar dit is wat er gebeurde: flap-flap-flap-flap vloog het naar binnen, nog voor we vertrokken waren. Daarna ontstond er een ruilhandel, dat wel, maar met als doel zo veel mogelijk verschillende snoepjes naar binnen te werken (en een beetje te flirten).
Ik draaide me om en zag mijn zoontje goddank tussen de nettere kindjes van de klas zitten. Ik ken die ouders, die geven geen grote hoeveelheden mee. Maar ook daar gingen de snoepjes rond, en werd er geruild en mijn zoon kon niet meedoen.
Mijn hart brak.
Opeens voelde ik me de slechte moeder.
Dus ik haalde uit mijn tas een pakje suikervrije kauwgom en gaf het aan hem.

En volgend jaar?
Over een jaar gaat hij weer op schoolreis, en dan weet ik het: als je geen snoep bij je hebt, doe je niet mee. En nu weet ik echt niet hoe ik dit moet oplossen.
– Ga ik actievoeren tegen de directie? Vechten voor een snoepverbod?
– Ga ik erin mee, en haal ik een halve puntzak bij het Kruitvat waarvan ik weet dat deze binnen een half uur door hemzelf opgegeten is?
– Of laat ik hem zielig tussen allemaal snoepjongetjes zitten met een appeltje?

Net toen ik me dit zat af te vragen, zei het populaire meisje tegen me: “Ik ben misselijk.”
Ik zei: “Misschien moet je stoppen met snoep eten.”
Ze knikte en stopte de zak terug in haar tas.
Ze graaide wat en haalde er een nieuw zakje uit. Met wortels. Heel tevreden zat ze die op te eten, de misselijkheid was weg.

Ik doe het niet!
Ik denk dat ik verdorie kies voor de laatste optie: mijn kind krijgt als zowat de enige volgend jaar geen snoep mee – hij heeft genoeg andere eigenschappen waarmee hij populair kan worden.
En ik ga ook actievoeren tegen de directie.
Zo! En nu een glas wijn, want het moet wel leuk blijven, dat nieuwe brave karakter van me.