De óplossing voor de huilbaby (rechtstreeks uit Amerika!)

Huilbaby’s. We denken bijna allemaal (als onze baby tussen de zes en acht weken oud is) dat we er eentje te pakken hebben. Janken, janken, janken en wat doe je eraan? De Amerikaanse kinderarts Harvey Karp weet het wel. Watch and learn!

Lees ook: Hoe mijn huilbaby me een klein trauma bezorgde

“Max huilt negentien uur per dag”, zei mijn man Reinier tegen de consultatiearts (terwijl Max toen nog maar vier uur van de vierentwintig wakker was). Volgens de officiële cijfers is ongeveer 10 tot 15 procent van alle baby’s een huilbaby. Dit betekent: een baby die minimaal 3 weken, minimaal 3 dagen per week, minimaal 3 uur per dag huilt. Max was geen huilbaby, weet ik nu. Veel baby’s huilen hooguit anderhalf uur per dag en uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dat al als EXTREEM  lang aanvoelt.

Als een baby maar blijft huilen, word je op een zeker moment gek. Je slaapt niet meer, je hebt geen tijd om te eten, je bent constant gestresst…allemaal niet bevorderlijk voor zowel jou als je kind. Natuurlijk kun je het consultatiebureau bellen en soms hebben zij ook best bruikbare tips, maar als je niet heel ver komt met het riedeltje: rust, reinheid, regelmaat en ‘alles moet in een vaste volgorde gaan’, dan is het misschien een idee om de methode van kinderarts Harvey Karp eens te proberen. Deze bestaat uit vijf stappen:

1. je kind in bakerdoeken wikkelen

2. zijwaarts op je onderarm leggen

3. heel hard ‘shhh’ roepen in het oor

4. zachtjes met het hoofdje wiegen

5. de baby ergens op laten zuigen.

Bovenstaande werkt bijna altijd, zo zegt Karp, behalve als de baby ziek is, pijn, of honger heeft. Karp gaat ervan uit dat baby’s drie maanden te vroeg geboren worden. Die eerste maanden op aarde worden door hem dan ook het vierde trimester genoemd. In sommige andere culturen is het strikt verboden je baby de eerste honderd dagen weg te leggen. Daar kennen ze ook geen huilbaby’s. Ook niet in landen waar ze kinderen in doeken dragen. Dit schijnt voor de baby net te voelen alsof hij nog in de baarmoeder zit.

Eerlijk is eerlijk: met het sshhhh in het oortje van de baby sissen heb ik nogal moeite. En met mij vele Nederlandse moeders, denk ik. Wij vinden dat toch een beetje onbeleefd klinken. Maar goed, wat werkt dat werkt. Volgens Karp is het nodig om dit harde geluid, dat klinkt als een föhn of stofzuiger, te maken omdat het voor de baby klinkt als het ruisen van het bloed van toen hij nog in het lichaam van zijn moeder woonde. Het stelt hem of haar gerust.

Of de methode echt werkt wordt momenteel onderzocht door De Universiteit van Amsterdam in samenwerking met Tergooi Ziekenhuizen en USC School of Medicine. Ook andere universiteiten houden zich bezig met onderzoek, zoals Penn State College of Medicine, University of North Carolina, University of Michigan, University of Texas, en Boston Medical. De onderzoekers kijken daarbij naar de vijf stappen, slaap bij baby’s en ouders, opvoedingstress, borstvoeding, baby-en ouderlijk overgewicht en postnatale depressie.

Bewezen of niet bewezen. Had ik dit geweten toen Max zoveel huilde…dan was ik meteen aan de slag gegaan met deze methode.

Lees ook: Wat je niet moet zeggen tegen de moeder van een huilbaby