Co-sleeping met je baby: knus of gevaarlijk?

Co-sleeping, oftewel samen slapen, is in onze Westerse cultuur niet echt populair. Als je vertelt dat je samen met je baby in een bed slaapt, krijg je waarschijnlijk te horen: “Ben je gek geworden!?” Het zou namelijk gevaarlijk zijn; je kunt bovenop je baby gaan liggen, je baby kan uit bed vallen, stikken in jouw kussen of onder het dekbed. Bovendien wordt het erg lastig om van bil te gaan als er een ukkie tussen jullie in ligt. Toch maakt co-sleeping een opmars en begint het stigma langzamerhand te verdwijnen. Dit is co-sleeping en zo doe je het veilig;

Mijn oudste kind lag vanaf zijn geboorte in een wiegje bij ons op de kamer, maar eigenlijk sliep hij het grootste gedeelte van de nacht in ons bed, bovenop mij. Ik deed geen oog dicht en zat half rechtop in bed omdat ik bang was in slaap te vallen en dan misschien mijn baby zou pletten. Na drie maanden vond ik het wel welletjes en verhuisden we z’n bedje naar z’n eigen kamer. Het in-slaap-vallen bleef nog steeds een dingetje. Bij mijn jongste zoon hadden we natuurlijk ook het wiegje naast ons bed klaarstaan, maar de meeste nachten, die eerste drie maanden, lag hij rustig tussen Reinier en mij in te slapen. Onze kraamverzorgster had in de kraamweek uitgelegd hoe je op een veilige manier je baby tussen je in legt – je maakt een soort nestje met een grote opgerolde handdoek en legt je baby iets hoger dan je zelf ligt – en zo deed ik in tegenstelling tot mijn eerste kraamtijd zowaar een oog dicht! Een aanrader voor alle jonge ouders die anders met een baby bovenop zich moeten slapen of uren rondjes moeten lopen door de kamer met een gillend kind dat niet wil slapen: leg je baby – op een veilige manier – gewoon lekker naast je!

Lees ook: Afscheidsbrief aan slaap…

Co-sleeping betekent letterlijk: samen slapen. Dit kan op verschillende manieren. Je baby ligt tussen jou en je partner in, je baby ligt in zijn eigen bedje bij jou op de kamer (ook wel ‘rooming-in’ genoemd), of je baby slaapt in een aanschuifbedje naast jouw bed (een co-sleeper). Je kunt ook beginnen met het co-slapen als je kind een jaar oud is, omdat vanaf dan de meeste slaapproblemen ontstaan en je dit zo kunt voorkomen. En sommige gezinnen slapen zelfs met z’n allen in het ouderlijk bed!

Waarom zou je aan co-sleeping doen? 
– Je baby gaat makkelijker naar bed omdat de ouders dicht bij zijn
– Je baby valt sneller in slaap
– Omdat je baby sneller in slaap valt ervaart hij minder stress (hij hoeft bijvoorbeeld minder lang te huilen)
– Ouders slapen daardoor ook langer. Ze zijn minder tijd kwijt aan het troosten van hun kind die niet wil slapen of midden in de nacht huilend wakker wordt omdat hij zich alleen voelt
– Je hoeft ook je bed niet uit als je baby wakker wordt
– Borstvoeding is een stuk makkelijker en sneller. Je baby ligt toch al naast je
– Baby’s die alleen in hun eigen kamertje slapen hebben een twee keer zo grote kans op wiegendood dan baby’s die bij hun ouders liggen
– Samen slapen bevordert een veilige hechting
– Samen slapen helpt je baby met het reguleren van zijn ademhaling en hartslag

En wat zijn de nadelen?
– Weg privacy! Maar wie zegt dat je alleen maar kunt vrijen in je bed?
– Je hoort elk kuchje, snurkje en kreuntje van elkaar en dat maakt het misschien lastiger om goed door te slapen
– Bovendien slaap je lichter en ben je meer op je hoede
– Je baby kan afhankelijk van je worden en misschien overdag niet meer zonder jou zelf in slaap vallen
– Op een gegeven moment zal je het co-sleepen moeten afleren. Dat kan lastig zijn omdat jouw bed ook het bed van je baby is geworden

Als je wel graag samen met je baby wilt slapen, maar het iets te ‘eng’ of niet fijn vindt om dit in je eigen bed te doen, kun je voor een co-sleeper kiezen. Dit is een wiegje die aan een kant open is en die je aan de rand van je eigen bed schuift of vastmaakt. Je baby ligt dus naast je, maar wel in zijn eigen bedje. Let er wel op dat jouw dekbed niet in de co-sleeper komt. Vaak kun je deze co-sleepers makkelijk ombouwen tot compleet wiegje of ledikant zodat je kind overdag wel zelfstandig kan slapen.

Wil je wel samen met je baby in jouw bed slapen, doe dit dan op een veilige manier. Een waterbed is niet geschikt en een spleet in het ouderlijk bed ook niet. Als je baby gaat omrollen zorg er dan voor dat hij niet uit jouw bed kan vallen of leg het matras op de grond. Leg je baby, in een slaapzakje, altijd hoger dan jij zelf ligt. Als je hem bij je gezicht neerlegt kun jij alsnog lekker onder de dekens kruipen. Haal zoveel mogelijk dikke kussens weg. Er bestaan speciale kussens met een hard opgezette rand, die een soort ‘bedje’ vormen voor je baby als jij en je partner allebei op zo’n kussen liggen. Houd rekening met jullie lichaamswarmte en de warmte van het dekbed, kleed je baby niet te warm aan. Voor een heel klein babietje kun je met opgerolde handdoeken een soort nestje maken onder zijn voetjes en aan beide kanten naast het lijfje, ook wanneer je bang bent om bovenop hem te gaan liggen. Je kunt hier ook het aankleedkussen voor gebruiken, die heeft ook opstaande randen. Maar wees gerust, vanwege je moederinstinct zal dit echt niet gebeuren (zoogdieren slapen ook met hun jongen, die gaan er ook niet bovenop liggen). Leg voor de zekerheid een opgerolde handdoek onder de voeten van je baby, zodat hij niet naar beneden kan schuiven.
Neem je baby niet bij je in bed als je slaapproblemen hebt en daar medicijnen voor slikt (je bent dan minder alert), of als je slaapwandelt. Gebruik ook geen drank & drugs en rook niet tijdens de periode dat je samen met je kind slaapt. Dit vermindert je alertheid en reactiesnelheid en hierdoor slaap je dieper en onrustiger.

Welke vorm van slapen je ook kiest, alles is prima. Zolang jij je er maar prettig bij voelt. Misschien vind je het co-slapen helemaal niks, dat kan natuurlijk ook. Of probeer het eens een tijdje (als de situatie dat toelaat natuurlijk) om de middagdutjes samen te doen, en wie weet ga je alsnog overstag…

Lees ook: De zoekgeschiedenis van een kersverse moeder (in 51 wanhoopskreten).