Brief aan Eva Jinek: welkom bij het Genootschap van Moeders
Deze week werd bekend dat Eva Jinek in verwachting is van haar eerste kind. Vala schrijft haar een brief om haar welkom te heten in de wondere wereld van het moederschap.
LEES OOK: Brief aan Nienke van Z@ppelin: houd vol, dat goede werk!
Lieve Eva,
Gisteren maakte je op Instagram bekend dat je zwanger bent. Het klinkt misschien gek, want wij kennen elkaar helemaal niet, maar ik wist het al. Ik zag je laatst in een uitzending en toen viel de lichte bolling onder je jasje en die heel subtiele verandering in je gezicht me meteen op. Tegen mijn collega’s zei ik de volgende dag “Ik denk dat Eva Jinek zwanger is” en die lachten me allemaal uit. Maar ik wist het zeker. En inderdaad, je krijgt dus je eerste kind. Gefeliciteerd!
Als hoofdredacteur van één van de grootste digitale moederplatforms van Nederland wil ik je welkom heten bij het Genootschap van Moeders. Want je wist het misschien niet, maar daar word je automatisch lid van zodra je over zo’n staafje hebt gepiest. En zet je maar schrap, want het is een, op z’n zachtst gezegd, nogal bijzondere club.
Ik zal je niet vermoeien met advies, want dat krijg je nu waarschijnlijk tegen wil en dank al genoeg. Het enige dat ik je wel wil meegeven is dit: laat je niet gek maken. Want zoals ik al zei: die moederclub, dat is er niet zomaar eentje. Toen ik zelf voor het eerst zwanger was zei iemand eens tegen mij “Och meid, nu krijg je toch een bak moederellende over je uitgestort” en dat was waar. Een kind krijgen en opvoeden is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Het moeilijkste eraan is dat iedereen zich ermee bemoeit. Dat iedereen je gaat vertellen hoe het moet. En vooral: hoe het níét moet. Wat jij allemaal fout doet. In jouw geval zal dat helemaal wel erg zijn, want iedereen kent jou, dus jij kunt nog geen scheet laten zonder dat iemand daar iets van vindt, laat staan een baby krijgen. Maar weet je, je moet je er allemaal niets van aantrekken. Vanaf nu ben je Oost-Indisch doof en blind. Geloof me, dat is de beste strategie.
Volgens mij vind je het maar onzin dat er zoveel ophef gemaakt wordt over je zwangerschap en sowieso dat de maatschappij zo bovenop vrouwen en het moederschap zit. Je zei dat je vindt dat vrouwen niet gevraagd zou moeten worden naar hun kinderwens en dat je daar als journalist een punt van wilt maken. Dat je zo’n vraag zelf ook niet meer aan andere vrouwen wilt stellen. Ik geef je groot gelijk en ik hoop dat je de komende jaren door zult gaan met een lans breken voor vrouwen en hun rechten. Vrouwen, moeders, zoals jij hebben we nodig om de wereld te laten zien dat wij alles kunnen wat mannen kunnen. Recht hebben op hetzelfde. Dat het kán, moeder zijn en tegelijkertijd nog zoveel meer. En vooral ook: dat dat mág. Dat dat normaal is. Dat je niet hoeft te kiezen, jezelf niet hoeft weg te cijferen voor het moederschap. Zodat hopelijk straks niemand meer een oordeel heeft over moeders, hoe ze hun moederschap ook kiezen in te vullen. En we eindelijk uit dat maatschappelijke keurslijf kunnen ontsnappen.
Ik zal je wel missen op tv, want naar wie moeten we nou straks kijken? Ik was juist zo blij dat we eindelijk een actualiteitenprogramma met een vrouw hadden. Maar neem vooral je tijd. Dat allereerste begin, dat is zo speciaal en een enorme rollercoaster bovendien, dus doe echt rustig aan, straks na de bevalling. Oh, en als je in het ziekenhuis bevalt, zorg dan dat je een hele stapel van die gazen onderbroekjes steelt, die zijn echt heerlijk. Lees vooral geen bevallingsverhalen en maak het kraampakket van tevoren liever maar niet open. Luister naar je eigen lichaam en je eigen gevoel, want dat heeft het meestal bij het rechte eind. En probeer na de bevalling niet meteen in je skinny jeans te komen, want je zult al genoeg moeten janken, dus bespaar jezelf die tranen dan in ieder geval. Ja, ik weet het, dit is ook allemaal advies, sorry, ik kan het kennelijk toch niet laten. Dus als ik dan toch bezig ben, zal ik meteen ook maar het grootste cliché erin gooien. Geniet ervan. Maar het is ook niet erg als je dat niet doet, bijvoorbeeld als je straks weer eens de hele nacht op bent met je baby. Gelukkig kun je dan naar Me-to-We, want daar vind je heel veel verhalen die je vast herkent. Gewoon zomaar een tip, ik denk, ik zeg het even.
Lieve Eva, gefeliciteerd met je zwangerschap, dat wilden we even gezegd hebben en nu houden we er verder over op. Want als vrouwen nou eens gewoon als mensen behandeld zouden worden, i.p.v. als wandelende broedmachines, wat zou de wereld er dan anders uitzien. Beter uitzien. Dus laten we er met z’n allen aan werken om dat mogelijk te maken. Voor onszelf, maar vooral ook voor onze kinderen.
Oh, en mag ik je dan toch nog één ding vragen: als je nou straks na je verlof terugkomt op tv, mag Jinek dan misschien wat vroeger op de avond worden uitgezonden? Want weet je, 23.00 uur, dat is voor moeders gewoon eigenlijk niet doen.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
