Als je niet aan schema’s doet (en je baby dus totáál geen ritme heeft)
Annemieke vraagt zich na drie maanden af waar het ritme van haar baby blijft. En of dat misschien zou kunnen liggen aan het feit dat ze geen Excel-schema met vaste baddertijdstippen en avondrituelen heeft.
“Nee kan kan ze niet, want dan slaapt ze.” Ik probeer een Skype-afspraak met schoonzus A. te plannen zodat de baby’s elkaar kunnen zien. Best overbodig als je het mij vraagt, de nichtjes hebben waarschijnlijk meer interesse voor een rammelaar dan voor elkaar, maar oké. “10.30u dan?” stel ik voor? “Nee, ze slaapt tot 11u.” Huh, hoe weet ze dat? Is A. helderziend ofzo? Zij snapt mijn opmerking juist weer niet en komt terug met: “Hebben jullie dan geen schema?”
Bijhouden hoelang ze slaapt? Ik heb wel wat beters te doen
Nee, wij hebben geen schema. Onze dochter drinkt wanneer ze honger heeft en slaapt wanneer ze moe is. (Ja, dat was inderdaad vet gelogen, ze slaapt alleen in de draagdoek na zo’n 5km krijsen). Ze schreeuwt wanneer iets haar niet bevalt en lacht wanneer ze vrolijk is. We hebben geen vaste baddertijdstippen of avondrituelen. Ik tel niet hoe vaak ze slaapt, hoelang ze drinkt, hoeveel plasluiers ze per etmaal produceert, hoeveel kilo ze weegt, hoeveel centimeter ze in de laatste maand gegroeid is en of dat wel overeen komt met de groeicurve van sekse- en leeftijdsgenoten. Sorry hoor, maar heel eerlijk gezegd heb ik wel wat beters te doen dan dat allemaal bijhouden. Temptation Island kijken bijvoorbeeld.
Iedere dag precies hetzelfde doen op dezelfde tijd? Boring!
Ons totale gebrek aan een vaste dagindeling is niet altijd even handig, bijvoorbeeld als mijn dochter net wil drinken als ik bij de kassa in de supermarkt sta en ze dus echt even moet wachten. Of als ze net in slaap gevallen is maar wij op het punt staan te vertrekken en ze dus weer wakker wordt doordat je dat armpje door dat riempje in de Maxi-Cosi moet proppen. Maar ja, daar moeten we dan maar mee dealen. Want jeetje, hoe saai zou het zijn om iedere dag om dezelfde tijd precies hetzelfde te doen? Bovendien zou dat betekenen dat we nooit langer dan een paar uur van huis weg zouden kunnen, om bijvoorbeeld 30km te wandelen, een dagje door Sevilla te slenteren of spontaan naar Parijs te rijden om de Eiffeltoren te zien. (Niet dat we dat nu wel doen hoor, maar ik wil graag de optie open houden. Voor als ik weer energie heb. In 2025 ofzo).
Vaste patronen zijn echter heel belangrijk voor baby’s, aldus A. Misschien heeft ze gelijk. Vrijwel alle vrienden met kinderen vragen ook al verdacht vaak of we al een beetje een ritme gevonden hebben met de baby. Komt dat ritme dan niet vanzelf? Ik dacht dat voedings- en verschoontijden op een papiertje schrijven iets is dat je alleen de eerste week deed, om de kraamverzorgster tevreden te houden. Niet dus. Google leert me dat een babyschema maken cruciaal is. Sommige moeders doen het zelfs in Excel. Om het nog ingewikkelder te maken, bestaan er verschillende schema’s voor iedere week dat je kleine op deze aardbol is. Lijkt mij persoonlijk een beetje paradoxaal; ben je na zeven dagen eindelijk aan het rooster gewend, moet je weer een nieuwe volgen.
Een zooitje ongeregeld in plaats van de drie R’s
Schoonmama is ook fan van schema’s en zweert bij de drie Rs. Helaas, in plaats van ‘rust, reinheid, regelmaat’ is ons huishouden beter te beschrijven als ‘een zooitje ongeregeld’. Rust is sinds de komst van de baby echt verleden tijd. Ook bij de andere twee ‘R’s scoren we niet al te hoog vrees ik. Want hoewel ik de grootst mogelijke moeite doe de hond manieren te leren, vindt Dribbel niets leuker dan proberen met z’n gore hondentong die babyvingertjes af te likken. Die Zoë vervolgens weer in haar mond probeert te stoppen: bah! En slapen-eten-knuffelen-verschonen-spelen is geen vaste volgorde. Integendeel; we hebben alle 120 verschillende manieren om die vijf activiteiten achter elkaar te doen al gehad.
‘Dutjestijd is geen knuffeltijd’
Wij hebben geen schema. En mijn dochter heeft totaal geen ritme. Wacht even, is hier misschien sprake van een causaal verband? Weigert onze baby bijvoorbeeld ’s nachts door te slapen omdat ik geen in Excel gemaakte tijdsplanning heb? “Dat zou best eens kunnen,” zegt A. “Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard. Een babyschema maken is heel makkelijk en kan ook gewoon op papier. Bij ons werkte het perfect; ze sliep met anderhalve maand al door. Wel even doorzetten de eerste paar dagen hoor: dutjestijd is ook echt dutjestijd en geen knuffeltijd! Maar zodra je dochter dat doorheeft, zit je gebakken.”
Briljant! Al onze babyslaapproblemen zijn vanaf volgende week verleden tijd. Ik haal de mobiel boven Zoë’s bed weg om plaats te maken voor Het Schema en schrijf met koeienletters ‘22-8u SLAPEN!’. Nu de rest van de dag nog. Uh, jeetje, wat een gedoe. Hoe weet ik nou wanneer ik morgen ga ontbijten? En of ik daarna zin heb om gelijk met de hond te gaan wandelen (DRAAGDOEKTIJD IN DE BUITENLUCHT) of liever eerst een douche neem (BADDERTIJD) of boodschappen doe (MAXI-COSI TIJD)? En wil ik echt mijn kostbare tijd besteden aan het plannen van een dagelijkse routine? Ik geloof dat ik nu al faal als schema-moeder. Hoe dit op te lossen? Na even denken voeg ik toe ‘En de rest van de tijd zien we wel, zolang je maar niet al te veel huilt’. Klaar.
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
Lees ook: Waarom ik een groot fan ben van een Schema in de babytijd
