Als je kind eenkennig wordt
Brult jouw kind ineens alles bij elkaar als iemand anders dan mama of papa hem wil vasthouden, tegen hem praat, of zelfs maar naar ‘m kijkt? Geen paniek, je kind is niet asociaal, maar gewoon een beetje eenkennig.
Mijn dochter is tegenwoordig xenofoob. Het was altijd een heel sociaal kind, maar dat is verleden tijd, hebben wij moeten constateren. We hadden namelijk laatst bezoek en ik haalde haar uit bed toen de visite al op de bank zat. Bij de eerste aanblik van al die mensen zette mijn baby het meteen op een woest en hartverscheurend brullen. En weigerde daarmee op te houden totdat ik haar weer mee de trap op had genomen. Wat dus als resultaat had dat ik het grootste deel van de middag in mijn eentje met mijn baby boven zat, omdat niemand elkaar anders meer kon verstaan door haar hemeltergende gegil. En mijn kind waarschijnlijk aan haar eigen mensenschuwheid ten onder was gegaan, want als ik haar nog veel langer beneden had gehouden, weet ik vrijwel zeker dat ze geveld was door een attaque.
Lees ook: 31 First world problems van een baby.
Ja, mijn baby heeft de eenkennigheidsfase bereikt. Een mijlpaal die me al eens eerder maandenlang een sociale paria maakte, want ook mijn oudste dochter moest heel lang niets van mensen hebben. Er hoefde maar iemand anders dan haar vader of ik naar haar te kijken, of ze werd al helemaal hysterisch. Vuurrood aangelopen klemde ze zich als een aapje ons vast en wee degene die ook maar een vinger naar uit durfde te steken. Het was dat ze nog niet de oog-hand-coördinatie had om mensen een linkse directe te verkopen, anders had ze in die periode heel wat mensen op hun bek geslagen. Zelfs haar eigen opa, die ze toch heel erg vaak zag, mocht niet meer bij haar in de buurt komen. Maandenlang heeft het geduurd, ik heb zelfs even gedacht dat het geen fase was, maar dat ik gewoon een heel asociaal kind had gebaard. En dat ze gedoemd was kluizenaar te worden en ik haar later ergens in een hutje in het bos op moest gaan zoeken, waar ze dan met wolven praatte. Een soort Nell, zeg maar, maar dan vrijwillig.
Maar uiteindelijk ging het toch over en inmiddels is mijn 4-jarige dochter zelfs best wel een allemansvriend geworden. Nu bij mijn tweede meisje weet ik dus dat het een fase is, maar toen die eerste keer schrok ik er een beetje van. Ook omdat mijn oudste kind nooit eenkennig is geweest. Mijn zoon vond gewoon altijd iedereen lief en wat hem betreft was het hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ik weet nu echter dat hij de uitzondering op de regel was, want de meeste baby’s worden op een bepaald moment eenkennig. Dat hoort bij de ontwikkeling en is dus heel normaal. Een kind wordt zich opeens echt bewust van z’n omgeving en gaat het verschil maken tussen bekend en onbekend, tussen vertrouwd en vreemd. En wie zegt hem dat die rare mevrouw die zich Tante Tiny noemt wel daadwerkelijk goed volk is? Dat kan iedereen tenslotte wel beweren, dus nee dank u, beste mevrouw, maak dat de kat wijs. Deze baby is tenslotte Gekke Henkie niet, dus dikke doei en tot nooit meer ziens.
Eenkennigheid kan van de ene op de andere dag ontstaan. Er iets aan doen kan niet, het is niet af te leren. Bijna elk kind heeft er wel een periode last van, maar het kan verschillen in welke mate en hoe lang het duurt. Als je pech hebt, kan het jaren duren en ben je dus gedoemd om alle feesten en partijen tot nader order af te zeggen (want de oppas, die is wat je baby betreft net zo goed persona non grata). Op zich niet zo heel goed voor je sociale contacten, maar aan de andere kant heb je dan wel altijd een goed excuus om afspraken waar je eigenlijk zo op zit te wachten af te kunnen zeggen. “Nee sorry, Tante Tiny, ik kan echt niet komen, want de baby is eenkennig.” Waterdicht excuus, toch? Beter dan weer een buikgriepje moeten veinzen. Tja, elk nadeel heb ze voordeel.
Lees ook: Waarom je niet bang hoeft te zijn dat je je baby ‘verwent’ (dat kan namelijk niet!).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
