Achter slot en grendel met die schoonmaakmiddelen!
Als je baby op een gegeven moment mobiel wordt, is het zaak dat je je huis gaat ‘babyproofen’. Hekjes plaatsen (waar je dan zelf íedere ochtend keihard met je scheenbenen tegenaan loopt), stoothoekjes kopen voor de koffietafel en een valhelm en kniebeschermers voor het kind in kwestie. Voor je het weet stuitert zo’n kruipende baby namelijk head first de trap af. Dat lijkt onwaarschijnlijk, maar geloof me maar: die kleintjes zijn watervlug. Ik heb een keer bijna een hartverzakking gehad toen mijn Terrorist nr. 2 nauwelijks 7 maanden oud was en ze ineens bovenaan de trap zat. Terwijl ze de dag ervoor nog niet kon kruipen. Ik heb er nu nóg hartritmestoornissen van.
Als ouder ben je bang dat je kind op straat overreden wordt door een auto, meegenomen wordt door een morsige potloodventer in een regenjas, of op school al z’n tanden eruit valt bij de gymles, maar verreweg de meeste ongelukken met kinderen gebeuren juist in en om het huis. En vooral met slecht opgeborgen chemicaliën, blijkt nu uit onderzoek. Want alhoewel alle ouders collectief hun portemonnees leeg schudden bij de bouwmarkt voor traphekjes en kindersloten, laten we de Glassex en de Glorix gewoon voor het grijpen staan in de onderste keukenkastjes. Inderdaad ja, die kastjes waar zo’n kruipende baby dus precies zo lekker bij kan. En voor je het weet zit je dan op de EHBO met een baby met een buik vol bleekwater, terwijl je man die kindersloten nog staat vast te schroeven.
Lees ook: 14 Dingen die je móet weten over een peuter.
Jaarlijks gebeuren er zo’n 7.500 ongelukken met huishoudmiddelen en zogenaamde doe-het-zelf producten, zoals verf, lijm en afwasmiddel, blijkt uit recent onderzoek. Ongeveer 1.700 mensen moesten door vergiftiging naar het ziekenhuis en in maar liefst 360 gevallen ging het om een kind jonger dan vijf jaar. Best wel eng, vind je niet? Want je zal maar op die EHBO terecht komen met je peuter wiens maag in allerijl moet worden leeg gepompt, omdat jij vergeten was de schoonmaakmiddelen een plankje hoger op te bergen. Echt, ik moet er niet aan denken.
Uit het onderzoek blijkt dat ouders vaak denken dat kinderen geen interesse hebben in die pot verf of die fles bleekmiddel. Maar helaas is dat een misvatting, stellen VeiligheidNL en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA). Vooral de uitnodigende vrolijke kleurtjes op de flessen hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op kleine kinderen. Vaatwastabletten zien eruit als lekkere snoepjes en die fles WC-eend, daar zou weleens limonade in kunnen zitten. Voor je het weet tref je je dreumes aan met die fles aan z’n lippen en kun je de autoriteiten bellen. Kinderen zien geen gevaar en willen alles ontdekken.
Ik schaam me dood, maar ik was dus inderdaad zo’n ouder met de flessen voor het grijpen. Ontzettend stom, vooral na de komst van mijn dochter, die weliswaar stelselmatig al haar flessen weigerde, maar geen probleem had al het andere in haar mond te laten verdwijnen. Met mijn zoon viel het nog mee, maar zijn zusje onderwierp werkelijk álles aan een oraal onderzoek. Eigenlijk is het een klein wonder ik niet op de spoedeisende hulp terecht ben gekomen, met een meisje dat zichzelf gelaafd had aan een fles met smeerolie, of een jerrycannetje benzine voor de grasmaaier. Want ze had er zonder moeite bij gekund. Gelukkig is het enige dat ik ooit gillend uit haar mond heb moeten vissen, een stukgekauwde naaktslak daar heb ik al een klein traumaatje van opgelopen. Maar in retrospect kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan.
Dus echt, pas op met kinderen en chemicaliën, ook als je denkt dat het wel los zal lopen. Dat ze dat kastje toch niet open krijgen, of heus geen hapje wasmiddel zullen nemen. Want kinderen zijn rare wezens en voor je het weet maken ze een toiletblokje soldaat en moet je noodgedwongen naar het vlugzout grijpen. Hermetisch opbergen en afsluiten dus, die huishoudmiddelen, dan weet je zeker dat je niet met een peuter met schuimende ingewanden komt te zitten, omdat hij zich vergrepen heeft aan de vaatwastabletten. Dan lig je nog steeds wel wakker van die potentiële potloodventers en op de stoep verloren tanden, maar heb je in ieder geval weer één zorg minder.
Lees ook: Hoe het moederschap een hysterica van mij maakt.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
