‘Achter m’n kinderen aanrennen op vakantie? Ik heb wel iets beters te doen’
Willemijn (31, moeder van een jongen van 4 en een meisje van 2) begrijpt het niet zo goed: al die mensen die maar achter hun kinderen aanhollen. Zo heb je toch helemaal geen vakantie?
Lees ook: Ouders, hou maar op met opvoeden: het heeft toch geen zin
‘Een tijd geleden kwam een vriendin van me terug van vakantie. “Ik ben gesloopt”, zei ze, en zo zag ze er ook uit. Haar kinderen waren toen drie en vijf jaar en ze had geen moment rust gehad, ook al stond hun tent zo ongeveer naast het pierenbad. “Je moet ze gewoon de hele tijd in de gaten houden”, zei ze, toen ik vroeg wat er dan zo vermoeiend was. “En je rent er voortdurend achteraan. Ik heb niet eens één boek kunnen uitlezen.” Ik keek blijkbaar niet heel begripvol, want ze voegde eraan toe: “Maar dat begrijp je pas als je zelf kinderen hebt.” Tegen dat laatste kon ik niet veel inbrengen, want ik was inderdaad kinderloos.
Inmiddels zijn we een paar jaar en een paar kinderen verder. De voorspelling van mijn vriendin is niet uitgekomen: ik begrijp het nog steeds niet. Op vakantie lees ik lekker boeken, soms wel twee per week. Ik ben geen slaaf van mijn kinderen en ik ben ook niet mee op vakantie om ze voortdurend te entertainen. Natuurlijk zwem en speel ik met ze, tot ik daar geen zin meer in heb en ze zichzelf moeten vermaken. Thuis is dat niet anders en daarom zijn ze het gewend. ‘Nu is het mamatijd’, zeg ik dan en ga een boek lezen of lekker op Instagram kijken. Natuurlijk hou ik een oogje in het zeil, maar het pierenbad is heel ondiep, mijn man is er ook en de kinderen hebben bandjes om. Dan kun je prima een stukje lezen zonder dat er iemand verdrinkt.
Lees ook: Ja, het gaat heel snel voorbij, en waarom ik dat niet erg vind
“Jij hebt gewoon heel brave kinderen”, zei diezelfde vriendin laatst, toen ik zei dat ik zo uitkeek naar de vakantie, omdat ik dan lekker kon uitrusten. Dat is niet zo. Mijn kinderen zijn net zo ondeugend als ieder ander, maar ze weten dat mijn dreigement ‘anders mogen jullie niet meer zwemmen’ niet loos is. Als ze iets uithalen wat niet mag, krijgen ze straf. Dat willen ze niet, ze zijn dol op zwemmen. Dus laten ze het wel uit hun hoofd. Eerlijk gezegd heb ik het idee dat dat boven op je kinderen zitten wel iets van de huidige tijd is. Mijn moeder zat ook gewoon voor de tent te lezen, mijn broertje en ik vermaakten ons op een kleed vol speelgoed. Zelf, zij speelde zelden met ons. Vonden we prima. Ik ben blij dat dat ik dat als voorbeeld heb gehad. Ik voel me ook helemaal niet schuldig als mijn kinderen zichzelf moeten vermaken omdat ik wil ontspannen. Het is ook míjn vakantie.’
Lees ook: Zo voed ik op: ‘Als je mijn methode een naam wil geven, is het ‘liever lui dan moe’’
