8 Onzichtbare struggles van moeders met temperamentvolle peuters

Renske’s oudste is een behoorlijk temperamentvolle peuter. Daarom heeft ze op de voorgrond, maar óók op de achtergrond, flink wat met hem te stellen. Vandaag een blits kijkje in de keuken.

Lees ook: VIDEO: Hoe maak je een boterham voor een peuter?

• Struggle 1: bezoek wel/niet afbellen. Een tijdje geleden zou ik bezoek krijgen van een long time no see vriendin. Ik had er superveel zin in, maar De Temperamentvolle Peuter was de hele ochtend al on han del baar. Als in: huilen, dreinen, boos zijn, slecht middagslapen, niet eten, broertje pesten, mamma pesten, broertje nog een keer pesten, de supermarkt op stelten zetten etc. Kortom: na uren vechten tegen de bierkaai bel ik zo’n afspraak dan inderdaad maar af. Omdat ik voel dat het beter is voor de (kennelijk) overprikkelde peuter. Omdat ik geen kracht heb voor gejuggle. Omdat ik geen kracht heb om tijdens het kletsen, en tijdens het verzorgen van de koffie, de wijn en de hapjes óók nog eens een temperamentvolle peuter te managen. En dat, beste mensen, doet pijn. Maar wat doe je eraan he? En dus bel je netjes af, huil je een paar tranen op de wc van alle onmacht en probeer je er gewoon nog een ‘gezellige’ middag van te maken.
• Struggle 2: op tijd komen. Kijk, een ‘doorsnee’ peuter is misschien al niet erg meewerkend, maar met een temperamentvolle peuter is het huis uit geraken en op tijd op het kinderdagverblijf/bij oma geraken een Olympische Prestatie. Van haren kammen tot schoenen aan trekken, alles is een strijd, alles duurt lang. Vervolgens laat je zelf je ontbijt maar zitten om nog enigszins op tijd te komen, en kom je hongerig as hell aan op je werk.
• Struggle 3: ernstige fysieke vermoeidheid. Een temperamentvolle peuter vraagt fysiek heel veel van je: planken als je ze wilt neerleggen op het aankleedkussen, tegenstribbelen als je ze optilt, benen optrekken als je ze wil neerzetten – het is maar een flard van alle fysieke shit. Een temperamentvolle peuter is niet alleen psychisch vermoeiend, het is lichamelijk ook loodzwaar.
• Struggle 4: (lage) rugpijn. Door alle toestanden omschreven bij struggle 3 heb ik enorme pijn in mijn onderrug. En in plaats dat mijn fysio me dan gewoon lekker masseert en losmaakt, krijg ik het advies meer te gaan sporten. Alsof ik daar nog energie voor heb. Even serieus, IK MOET MEER GAAN SPORTEN zodat ik fysiek minder last heb van de peuter. Huh? Waar ging het mis?
• Struggle 5: de nieuwe oppas haakt af. Deze is ook heftig. Toegegeven, we hebben het niet zwart op wit, maar er is iets met onze oppasmeisjes. Ze beginnen allemaal heel enthousiast, en vol goede moed, maar na verloop van tijd komt de klad er in en hebben ze het opeens Heel Erg Druk met hun studie of andere schimmige zaken waar ik jaloers op ben. Mijn vermoeden? Het blijkt allemaal iets meer in te houden dan al Netflixend pizza eten op de bank. En dus kunnen wij weer op zoek naar een nieuwe oppas. Oh zo kwetsbaar voel je je dan.
• Struggle 6: het spitsuur doorstaan. Kijk, koken met any kind of kind is een uitdaging, maar met een temperamentvolle peuter is er geen houwen meer aan. Rustig spelen terwijl mamma staat te koken is er niet bij: denk eerder aan rustig muiten als mamma staat te koken, of rustig aan mamma’s been sjorren tijdens het koken, of rustig keihard huilen als mamma staat te koken. Of rustig expres maar keihard vallen als mamma staat te koken. Ach, de mogelijkheden zijn eindeloos, en mijn hartslag immer tienduizend van de stress. Oh, en denk niet dat vooruit koken helpt, want dan moet je het altijd nog opwarmen, en dat duurt drie minuten. En dat is drie minuten te lang.
• Struggle 7: ‘gezellig’ uit eten. Zodra je met een temperamentvolle peuter een restaurant binnen loopt gaat er een tikker lopen. Tik tak tik tak tik tak tik tak. Na pakweg een kwartier wil de peuter onherroepelijk van tafel, of krijgt ‘ie een woedeaanval, hoe kindvriendelijk het restaurant ook is, hoeveel kleurpotloden, kleurpotloden en iPads er ook door meelevende toeschouwers worden aangerukt. Het is meer dan eens gebeurt dat de ’tikker afging’ nog vóór het eten arriveerde, waardoor er voor mij niets anders op zat dan met de peuter maar naar buiten te gaan. WAS HET LEUK IN HET SPEELTUINTJE? Ja hoor, het was een dikke prima, ik heb blauwe lippen van de kou maar je moet wat met die kinderen haha moehahahaha. Was mijn biefstuk nog lekker?
• Struggle 8: traktaties maken. Hoe graag ik het ook zou willen: op je gemakje traktaties knutselen met een temperamentvolle peuter in de buurt is geen goed plan. (Laat staan dat je samen doet). De lijm wordt afgepakt, de schaar wordt gekaapt, er gaat sap over het knutselpapier: you name it, het is gewoon not working. Gelukkig is er een oplossing, en dat is dat je gewoon je traktaties moet bestellen. Bam! Slim hè.

En daarmee wil ik de riedel voor nu graag afsluiten, want ik zou toch niet willen dat jullie moe van mij worden. Ik heb mijn gal kunnen spuien en ga nu gewoon weer gezellig mijn zegeningen tellen, en ontzettend dankbaar zitten zijn voor alles blablablabla, want dat het goed komt staat vast. Vind ik. Het beste met jullie been, ik ga weer een slap stukje tikken over babynamen.

Lees ook: Waarom moeders van temperamentvolle kinderen regelmatig Sjaak Afhaak zijn.