10 Momenten waarop je je afvraagt of je kind wel van jou is
Je wéét dat het jouw kind is, je hebt ‘m tenslotte zelf uit je baarmoeder zien komen rollen. Iedereen zegt dat het je evenbeeld is en je moedergevoelens zijn onmiskenbaar. Maar sóms, soms, dan doet je kroost iets en dan denk je: “Die is niet van mij, hoor…” Bijvoorbeeld als je kind:
Lees ook: 6 Dingen die je dagelijks tegen je kind zegt (maar die volstrekt zinloos zijn).
- Gaat schilderen met z’n eigen poep. Dat je na het middagslaapje een onaangename geur uit de kinderkamer ruikt en bij binnenkomst een bruin slagveld en een grijnzende dreumes in het ledikant aantreft. Lijkt onvoorstelbaar? Wacht maar… Believe me, shit happens.
- En plein public nudistische neigingen gaat vertonen. Mijn dochter wil zich nog weleens uitkleden als het warm is. Ook gewoon op straat, of in de supermarkt. Dat publieke naaktloperij niet helemaal niet de bedoeling is, daar trekt ze zich niks van aan. Mijn dochter is een naturist, het is haar way of life.
- Aan volslagen vreemden gaat vragen naar hun genitaliën. Zo vroeg mijn zoon laatst in de wachtkamer van de dokter aan een ons onbekende mevrouw of zij ook een ‘pagina’ had. En wilde mijn dochter van een vrouw op straat weten waarom zij grotere ‘borstels’ had dan mama. Tja, vragen staat vrij natuurlijk…
- Ongepaste opmerkingen maakt over een ander. Kinderen zijn goudeerlijk. Een mooie eigenschap, maar als je dochter bij het zien van een mevrouw in burka keihard over straat roept: “Kijk mama, een spook!” dan is het toch wat minder prettig. Ik zal die keer dat ze een enigszins corpulente oudere mevrouw uitmaakte voor ‘een dikke meneer’ ook niet snel meer vergeten.
- Persoonlijke dingen over jou de wereld in slingeren. Dat je een wrat op je kont hebt bijvoorbeeld. Of dat je ’s ochtends uit je mond stinkt. Het mag dan misschien wel waar zijn, maar in principe hoeven de bakker en de slager dat niet te weten.
- Een woeste driftbui krijgt in de supermarkt. Op zaterdagochtend. Omdat ‘ie geen familiepak bokkenpoten mag openscheuren. En dan rood aangelopen en schuimbekkend door het gangpad gaat liggen rollen, terwijl álle andere kindertjes gewoon netjes die winkelwagentjes blijven zitten. En jij je dus genoodzaakt voelt om iets te zeggen als: “Kom Teuntje, tante vindt dit niet leuk, wat zal mama straks zeggen als ik haar dit vertel…?”
- In een restaurant spaghettisaus aan de stoelpoten smeren. Ja, natuurlijk heb je je kind tafelmanieren geleerd. Dat wil echter alleen nog niet zeggen dat ‘ie z’n kennis ook in de praktijk brengt. Op het moment dat de pasta dus in het rond vliegt zit er weinig anders op dan te doen alsof jij er niet bij hoort.
- Met de deur open gaan zitten poepen als er bezoek is en dan heel hard gillen dat z’n kont moet worden afgeveegd. Mijn zoon moet áltijd, maar dan dus echt áltijd, poepen, als er mensen over de vloer zijn. En het liefst doet ‘ie dat dan met de deur open, terwijl hij gewoon doorpraat tegen de visite, waarna hij ze uitgebreid op de hoogte stelt van de grootte en kleur van zijn drol.
- Een ander kind slaat/knijpt/bijt. Het hoort erbij, kleine kinderen zijn nou eenmaal ongeleide projectielen en er wordt heel wat afgemept in de speeltuin en op de opvang. Maar leuk is het niet als je jouw kind zijn tandjes in zo’n lekker mollig armpje van een ander kindje ziet zetten. Alsof je een soort Neanderthaler op de wereld hebt gezet.
- Zijn eigen snot opeet. Weinig smeriger dan een kind dat eerst uitgebreid in z’n neus gaat zitten graven en daarna de groene blubbers die eruit komen smakelijk gaat zitten verorberen. Maar kinderen schijnen een voorliefde te hebben voor snot en zien het als een lekkere snack. Alleen een beetje jammer dat de hele speeltuin daar dan getuige van is.
Lees ook: 11 Hobby’s van mijn kinderen waar ik hartstikke Zen van wordt.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
