8 Aandachtvraag-tips van mijn peuter

De peuter van Renée ontdekt steeds beter hoe hij aandacht krijgt. Hij deelt zijn beste tips graag met andere peuters, die het misschien nog niet helemaal in de vingers hebben.

Lees ook: 12 Dingen die je peuters niet kunt leren, hoe je ook je best doet.

1. Gooien is altijd thé way to go om aandacht te krijgen. Gooien met je brood, met je schoenen of, zoals ik afgelopen week deed, met de afstandsbediening.
2. Dat gooien levert nog meer aandacht op wanneer je iets ergens tegenaan gooit. Groot succes voor mij persoonlijk was afgelopen week de afstandsbediening tegen de maxi-cosi aangooien. Dat ging niet helemaal zoals ik het bedoeld had en dus belandde de afstandsbediening met de achterkant tegen het voorhoofd van mijn kleine broertje. Die daarop natuurlijk voluit begon te blèren. Woppa, nog meer aandacht. Al was het wel een beetje zielig. Ik moest voor straf op de trap zitten en mijn moeder wilde ‘een hartig woordje met mij praten,’ wat dat ook betekende. Negatief, positief, whatever. Iedereen keek even naar me. Score.
3. Zelf huilen. Ook altijd top. Het beste werkt heel hard óf juist heel zachtjes en ingetogen. Vooral dat laatste heb ik onlangs ontdekt. Als je heel zachtjes en heel zielig in een hoekje gaat zitten huilen, dan komen ze allemaal vragen of er wat is. Gewoon een paar keer je schouders ophalen en snikken dat je het allemaal niet weet. Maar wel blijven huilen. Dan heb je voor je het weet een kring van belangstellenden om je heen staan.
4. De meest simpele tip: gewoon om aandacht vragen. Op een schattige manier dan, he? Dus bijvoorbeeld met een zacht, hoog stemmetje: ‘Mama, mag ik je knuffelen?’ Daar smelt de mijne echt meteen van. Ze legt alles waar ze mee bezig is, direct weg en houdt me vast. Daarna kun je zeker een kwartier alles doen wat niet mag, zonder straf te krijgen. Scheten laten, je drinken morsen, er één grote rotzooi van maken. Alsof het knuffelen haar even blind en doof heeft gemaakt. Ze zegt alleen maar dat ik een doerak ben en een stoute boef. Met zo’n glinstering in haar ogen.
5. The pity card. Werkt vooral goed als je ouders zich sowieso altijd al lichtelijk schuldig voelen. Mijn broertje mag sinds hij geboren is op de kamer van papa en mama slapen. Niet helemaal eerlijk natuurlijk, want ik lig nog alleen op mijn kamertje. Ik voelde heel goed aan dat mijn ouders zich daar schuldig over voelen. Dus wanneer ze me ‘s avonds weer veel te vroeg in mijn eigen bed leggen, piep ik heel zachtjes dat ik niet ‘helemaal alleen wil zijn.’ Je moet die gezichten zien. Vinden ze zo zielig voor me. En ze bieden dan altijd, uit zichzelf aan, om nog even bij me te blijven. Dan gaan ze bij me in bed liggen, over mijn bolletje aaien of nog een boekje lezen. Een echte aanrader.
6. ‘Ik ben bang.’ Het zijn mijn drie favoriete woorden sinds ik heb ontdekt dat ze goed werken om aandacht te krijgen. Dus zeg ik tegenwoordig dat ik bang ben voor honden, katten, konijnen, vogels, mieren. Maar ook voor andere kinderen, voor eten en voor het opruimen van mijn speelgoed. Het hoeft niet logisch te zijn. Als je ouders denken dat je bang bent, gaan ze door hun knieën om je te troosten en te stimuleren en te helpen, enzo. Dan worden ze nooit boos. Bang dat je nog banger wordt en een trauma-kind van je maken.
7. Een variatie op ‘Ik ben bang’ is ‘Ik ben verlegen.’ Vindt mijn moeder alleen maar schattig. Roep ik bijna elke ochtend als ik naar het kinderdagverblijf ga. Heeft ze allerlei leuke spelletjes en grapjes bedacht om dat over te laten gaan. Zoals me ondersteboven houden en dan roepen dat ze die ‘verlegentjes er wel even uitschudt.’ Lachen, joh. Vinden mijn vriendjes ook vet grappig. Zien ze gelijk wat een grappige moeder ik heb.
8. Wil je ‘s nachts een beetje aandacht? Dan helpt het heel goed om te doen alsof je in je slaap huilt. Net zo hard dat ze het horen, maar niet voluit krijsen. Dan denken ze dat je in een soort wereld tussen slaap en wakker rondzweeft en daar iets mysterieus en naars ziet. Ze komen wel tien keer kijken bij je. Wedden? En ze zijn ook heel lief en voorzichtig met je. Genoeg knuffels gehad? Dan slaap je weer verder. De volgende dag vragen ze waarschijnlijk wat er aan de hand was. Haal je gewoon je schouders op. ‘Geen idee? Hoezo?’ Dat bevestigt voor hun alleen maar dat je er niets aan kon doen dat je ze een paar uur uit hun slaap hebt gehouden. En vinden ze je nog een arm kind ook. Krijg je weer een knuffel voor!

Lees ook: 13 Tips om je kind voor te bereiden op de komst van een baby.