7 Dingen die je je kinderen ECHT moet toestaan (maar oef, wat is dat soms moeilijk!)

nachtrust

14.02.2016 05:00

Tuurlijk, Femke wil heel graag dat zoon Max een gelukkig en zelfstandig jongetje wordt. Maar heel vaak is ze zo druk, dat ze vergeet dat ze hem ook zelf dingen moet laten doen. Zodat hij die kan leren. En dan neemt ze het hem weer uit handen, omdat het veel sneller gaat als ze het zelf doet.

Laatst zat ik ’s ochtends op mijn werk en besefte ik: “Ik moet het anders gaan aanpakken met Max.” Een uur ervoor had ik binnen een mum van tijd mijn zoon zijn eten gegeven, zijn haren gekamd, zijn tanden gepoetst en zijn schoenen en zijn jas aangetrokken. Werkelijk alles had ik vóór hem gedaan, terwijl hij inmiddels drie is en de helft van deze taken ook zelf kan. Zeker het eten natuurlijk. Maar ik had haast en ik had geen zin in dat gesmeer met Brinta (en dat ik hem dan weer iets anders zou moeten aantrekken omdat zijn trui vol met pap zou zitten). Bovendien was ik nu op tijd op de opvang en op mijn werk, terwijl ik anders zeker te laat was gekomen. Maar toch voelde ik: “Dit kan eigenlijk niet. Hiermee houd ik hem klein.” En zo zijn er nog wel zes dingen die je een kind eigenlijk moet laten doen om zijn ontwikkeling niet in de weg te zitten.

Lees ook: Helicopterouders, ga eens landen! De kindertijd is overrated.

Laat je kind…

….eten zonder hulp.
Ja, het is makkelijker en er komt ook minder rotzooi van, maar het is belangrijk dat kinderen leren om met bestek te eten. Hoe vaker ze het doen, hoe sneller je er profijt van hebt en niet meer elke keer de vloer hoeft te dweilen. Het vraagt geduld van jou en van je kind, maar het is het waard om daar in tijd te investeren. Sta dus ietsje eerder op om dat moment aan tafel ook samen te beleven en er geen haast achter te zetten. Mijn zoon zei laatst: “Waarom mamma altijd snel eten?” Nou, die voelde ik wel.
….helpen bij huishoudelijke taken.
Als ik de wasmachine leeghaal om het boven aan de waslijn te hangen dan is Max er altijd als eerste bij. “Ikke helpe?” Eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in, omdat ik weet dat hij alles op een prop hangt, zodat het niet goed droogt en dus leidt ik hem vaak af met iets wat hij ook leuk vindt. Toch is het heel belangrijk om je kind te laten voelen dat hij belangrijk is, dat zijn hulp gewenst is. Bekijk eens heel bewust hoe blij je kind ervan wordt als je hem toestaat om jou een bord aan te geven uit de afwasmachine en laat de gedachte ‘oooooh neeeee straks breeeekt er watttt’ los. Vergeet ook vooral niet je kind te prijzen en te bedanken voor het helpen. Hoe klein je ook bent, het is fijn om nodig te zijn.
….tekenen of schilderen wat ie wil.
Dit vind ik zelf zo’n moeilijke. Wij hebben een paar blokken met kleurplaten en als ik die aan Max geef dan pak hij een zwarte stift en begint er heel hard overheen te krassen. Ik probeer hem dan nog te laten zien: “Kijk, wat is dit? Dit is gras. Gras is groen. Zullen we het gras groen kleuren?” Dat is gewoon mijn eigen controle-freakerige gedrag….maar goed…het is zwart en het blijft zwart en dat is natuurlijk ook helemaal prima. Kinderen moeten zich kunnen uiten en dat doen ze op een heel veilige manier door kunst.
….zeggen wat hij/zij denkt en voelt.
Bij deze heb je snel het idee: “Och, dat doe ik toch allang”, maar echt luisteren naar je kind is zo makkelijk nog niet. Vaak gaan we na een paar woorden al aan de haal met wat onze kinderen zeggen en interpreteren we ze helemaal verkeerd. Of we sturen het gesprek teveel. Heb geduld, ook als het je driejarige een hele tijd kost om te zeggen wat hij wil. Wees rustig en neem de tijd om de hele zin te horen, ook al denk je: “Ja, schat, ik snap allang wat je wil zeggen.” Het is zo belangrijk om je gezien en gehoord te voelen.
….thuis rennen, schreeuwen en rondspringen.
Want zo laten ze hun emoties de vrije loop. Ik heb vaak de neiging om meteen te zeggen: “Max, doe rustig! Max, kom van die bank” maar soms moet je een kind ook even laten. Natuurlijk moeten er regels zijn en sommige dingen kunnen ook echt niet, maar bedenk ook: een kind is geen volwassene, als hij zich precies zo zou gedragen als jij, zou er pas iets mis zijn. En het allerleukst vinden ze het als jij ineens heel raar mee gaat lopen gillen of springen! Mijn man kan dat heel goed.
….lekker spelen in de speeltuin.
Ja, er zijn heel veel toestellen waarvan je denkt: “Nee, dat is nog veel te gevaarlijk” en dus sta je de helft van de tijd te roepen: “Max, doe dat maar niet” “Nee, schat, dat is gevaarlijk” “Kom daar eens af!!!” maar beter is het om heel goed te laten zien hoe een kind veilig ergens op en af kan komen en ze te laten ontdekken wat ze wel en niet kunnen. Het lijkt misschien dat kinderen heel roekeloos zijn, maar ze weten echt goed wat boven en onder is en snappen meestal al snel wat ze echt niet kunnen.
….beslissen wat er gaat gebeuren.
De laatste tijd vraag ik Max wel eens: “Wat wil jij eten?” of “Wat zullen we gaan doen?” Kijk, het antwoord komt niet verder dan “pannenkoeken” of “spelen”, maar dan doe ik dat ook. Ik maak die pannenkoeken en ik ga een uur met de Duplotreinbaan zitten spelen. Het is goed dat je een kind laat zien dat hij (af en toe) de baas is en dat er gedaan wordt wat hij/zij wil.