6 manieren om ervoor te zorgen dat we onze kinderen niet verpesten

nachtrust

14.12.2016 00:10

Krista Okma ziet veel ouders die te veel voor hun kind doen om teleurstellingen te voorkomen. Terwijl teleurstellingen er gewoon bij horen. Als ze dat nu niet niet leren, wanneer dan dan wel? Dit zijn de dingen die we doen en die uiteindelijk niet goed zijn voor de weerbaarheid van onze kinderen.

Lees ook: Wat we van mannen kunnen leren als het om opvoeden gaat

Je kon je ze er zo weer uitpikken dit jaar. De suprises waaraan papa of mama lief toch ‘even’ een handje had meegeholpen. Of die ze gelijk maar helemaal hadden gemaakt. Waarom doen we het? En nog belangrijker: waar leidt het allemaal toe?

Het is hoog tijd om de hand in eigen boezem te steken. Druk als we zijn om onze kinderen de hele dag van teleurstellingen te behoeden. Maar. Zonder strijd geen vooruitgang. Zonder schaamte geen empathie. Zonder teleurstellingen geen success. Dus heb ik de blog van Jeff Bogle vliegensvlug omgezet naar een Nederlandse variant. Zodat we hier in ieder geval voor de vólgende Sint ons voordeel mee kunnen doen.

Tip 1 Doe het. Niet.
Het is niet jouw taak om het project van je kind te doen. Stap naar achteren en laat je kind de klas in gaan met een half in elkaar gezakte voetbal als suprise, een huis dat met tape aan elkaar hangt en waarvan het dak precies op moment supreme alsnog in elkaar stort, of welke creatie er dan ook maar uit die handjes komt. Wat telt is dat je kind er zélf hard op gewerkt heeft. En oke, het is niet helemaal gelukt, maar who cares. Het stimuleert je kind alleen maar om volgende keer weer nieuwe manieren te vinden om te bouwen en te knutselen. Evolutie heet dat. En heel eerlijk: ik vond die halfslachtige – duidelijk écht door kinderen gemaakte – bouwsels daar op het schoolplein het meest authentiek en daarmee ook het mooist.

Tip 2 Jij bent niet je kind
Tja, deze is misschien een beetje een ‘hard one to swallow’, zeker zoals Jeff Bogle het formuleert. “Als je jouw eigen succes moet ontlenen aan je derde groeper, ben je nogal een loser. Tijd om hulp te zoeken.” Laat ik het iets aardiger zeggen: de vraag ‘waarom doe je het eigenlijk?’ is best een belangrijke. Goed idee dus om daar over na te denken. Dat hoeft niet gelijk met een professional, mag ook best voor je eigen spiegel.

Tip 3 Verbeter het huiswerk. Niet.
Het is verleidelijk, ik weet het. Maar hoe moet de leerkracht er ooit achter komen wat jouw kind wel of niet beheerst als jij er thuis gelijk met een gummetje of typex achteraan gaat? Het huiswerk is bedoeld om te oefenen met de lesstof, fouten te maken, er feedback op te krijgen van de leraar en er in de klas weer mee verder te gaan. Dat je feedback goed kunt ontvangen ligt zo’n beetje ten grondslag aan al het leren dat we doen, dat wil je jouw kind toch niet onthouden?

Tip 4 Houd je stil
Op de Nederlandse buis is er zelfs een hele serie aan gewijd: ouders die op het hysterische af staan te schreeuwen, gillen en soms zelfs klappen uitdelen langs de lijn. Tijdens dat voetbaltoernooi, hockey kampioenschap of dansvoorstelling. De belangrijkste wens van de kinderen van deze ouders? Dat ze zich een beetje beter zouden gedragen. “Want het is best wel genant”. Ook geeft het de coach of instructeur nauwelijks nog de kans om in rust aan het talent van je kind te sleutelen (terwijl jij hooguit aanmoedigt en steunt). Stil zijn dus.

Tip 5 Gun je kind een blauwe plek
Vallen van het klimrek hoort erbij. Daarom ligt er ook een mat, gras of wat zand onder. Dat noem je trial and error. Niet: laat ik mijn kind in hemelsnaam behoeden voor een blauwe plek, hoe miniscuul klein dan ook. Sla het stof eraf, geef er een kus op en moedig je kind aan om het nog een keertje te proberen. Een kindertijd zonder wat schrammen en een blauwe plek op zijn tijd, is er eentje zonder avontuur.

Tip 6 Wat je kind nu doet telt
We hebben al snel de grootste dromen voor ons kind. Zodra ze kunnen lopen, hup gelijk op dansles. Zodat ze uiteindelijk de show kunnen stelen bij Dan Karaty. Klinkt dat ‘in de manenschijn’ wel aardig, vermoeden we op zijn minst een nieuwe Trijntje Oosterhuis. Worden de kinders linea recta richting muziekschool gestuurd. Leer je kind – en jezelf! – om vooral te genieten van kleine momenten. Want voor je het weet ben je zo druk met die grote dromen, dat je die microsuccesjes niet eens meer opmerkt.

Krista Okma is al ruim vijftien jaar pedagoog en ontwikkelingspsycholoog, moeder van drie kinderen (8, 7 en 4 jaar) en auteur van diverse opvoedboeken. Haar meest recente boek is Minipubers! – een survivalgids voor ouders van kinderen van 6-12 jaar. www.kristaokma.nl.