5x Wat je anders doet bij je tweede kind

Sta je bij je eerste hele nachten in je baby te porren omdat je zeker wilt weten dat-ie nog leeft, bij de tweede maak je je een stuk minder druk. En dan doe je dit soort dingen dus even een tikkie anders, ontdekte Olga. Want je leert er een heleboel van, zo’n eerste.

1. Laat maar huilen
Zodra je eerste kind een snikje losliet, stond je al paraat met een speentje en sussende kusjes. Bij de tweede kun je je dat helemaal niet veroorloven: die eerste is uitgegroeid tot een bewerkelijke peuter die nét een vaas omgooit of (met opzet?) naast het potje poept, net op het moment dat je baby moet huilen. En dan is het kiezen of delen: achter de peuter aan die nét de staart van de kat afknipt met een gekartelde kinderschaar of naar je huilende baby.
Leermomentje: baby redt zich prima en is niet snel onder de indruk van een beetje tegenslag.

2. Minder snel in paniek
De eerste keer dat je eerstgeborene een vleugje koorts, een andere kleur poep (bosgroen?!) of een beginnend snotneusje had, had je 112 al op de speed dial. De thermometer werd elk uur in zijn kont gestoken om te zien hoe de laatste stand van zaken was, en bij 38,5 begaf je je zenuwachtig op Google om uit te komen bij ‘terminale hersenvliesontsteking’. Bij de tweede weet je beter: zolang ze plasluiers hebben, blijven drinken, alert ogen en geen vlammende koorts hebben is er nog geen reden tot paniek.
Leermomentje: je kent inmiddels het verschil tussen hysterisch hypochondrisch gedrag en je feilloze moederinstinct.

3. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
Volgens het boekje van het Consternatiebureau is het de bedoeling dat je een volgorde met je baby aanhoudt: slapen, wakker, drinken, boeren, knuffelen, spelen in de box, slaapsignalen, naar bed. Er staan dingen in als ‘rituelen zijn belangrijk’. Wat ze vergeten te zeggen is dat je baby daar anders over denkt. Denk je net je baby in een ritme te hebben geduwd, weigert-ie plotseling te slapen, ofzo. Daar zit-ie ze dan op je schoot alsof-ie een berg coke gesnoven heeft: zichtbaar kapot moe, maar slapen ho maar. En jij maar denken hoe je dat schema er weer in krijgt. Bij je tweede haal je je schouders op en weet je dat het slechts een fase is die weer voorbij gaat.
Leermomentje: baby’s zijn geen apparaten die je kunt afstellen.

4.  Geen overvolle luiertas meer
Een stapel luiers, twee pakken billendoeken, verschoonmatje, flesje en voeding, zes hydrofiele doeken, spuugdoekjes, drie slabbers, twee setjes schone kleding voor als-ie alles onderkakt: je sleepte het allemaal mee in de strak georganiseerde luiertas. Je kon in principe zes weken wegblijven en de baby blijven voorzien van basisbehoeften. Bij de tweede smijt je de hoognodige dingen in je tas.
Leermomentje: met één hydrofiele doek kom je een heel eind.

5. Je bent je veel bewuster van tijd
Zodra je tweede geboren is, lijkt je peuter ineens een reus. Met tanden, grote handen, lange beentjes en een bijdehand vocabulaire. In één klap besef je: jouw eerste is echt geen baby meer. Hoe snel is het gegaan? Bij je tweede snuif je nog eens extra lang de geur van zijn kruintje op, staar je dieper in die lieve oogjes en weet je: jij bent volgende week alweer anders dan nu. Je koestert het net iets meer, die periode van ultieme snoezigheid, voordat ze “nee!” leren zeggen en in de supermarkt languit liggen tieren omdat ze geen Elsa-koekje mogen. Diezelfde peuter toont ineens een andere kant: zorgzaamheid voor zijn broertje of zusje. Je maakt er 10.000 foto’s van. Dat zijn er 5000 minder dan van je eerste.
Leermomentje: de tijd vliegt

Tekst: Olga Helmigh

LEES OOK: 10 Dingen die gaan gebeuren als je een tweede kind krijgt