35 Dingen die je denkt tijdens het huiluurtje van je baby
Sommige moeders vonden het meevallen, anderen houden er een levenslang trauma aan over. Maar vrijwel iedere moeder heeft het meegemaakt: het huiluurtje. Krampjes, oprispingen, groeipijntjes, diepgewortelde depressie, wat de oorzaak ook is, bijna alle baby’s schreeuwen een tijdje dagelijks op de klok de boel bij elkaar. En dit denken hun moeders dan:
LEES OOK: Deze dingen mag je best denken als je net een baby hebt.
- Oh, wat vreselijk zielig dit. Mijn moederhart breekt.
- Mijn trommelvliezen ook trouwens. Allemachtig, wat een herrie.
- Hoe lang huilt-ie nou al? Vijf minuten pas? Waarom voelt het dan als drie uur?
- Zo hard huilen, is dat wel normaal?
- Even googlen…
- Oké. Het kan een huiluurtje zijn. Maar ook 3000 andere dingen. Zoals Ebola.
- Misschien kan ik beter de huisartsenpost bellen.
- Dit klinkt als pijn. Zo hard huilen moet wel pijn betekenen. Toch?
- Hoe kan er zóveel geluid uit zó’n klein wezentje komen?
- Hee, de noise cancelling koptelefoons zijn in de aanbieding bij Bol. Of is dat dan weer ontaard?
- Ik krijg een lamme arm.
- Oh, wat vreselijk zielig dit. Voor mij.
- Jemig, zo’n baby is eigenlijk best lelijk als-ie zo krijst. Lijkt wel een verschrompelde aardappel.
- Ik geef toch Infacol? Ik geef toch hypoallergene voeding? Ik heb mezelf toch op een koemelkvrij dieet gezet? Hoezó heeft-ie dan nog krampjes?
- Ik ga een klachtenbrief schrijven naar de Consumentenbond.
- Dit hadden ze me niet verteld voor ik zwanger werd.
- Een misthoorn is er niets bij.
- Straks stikt-ie. Zou dat kunnen? Dat kan toch niet?
- Mijn god. Hou op. HOU OP!
- Wat zullen de buren wel niet denken?
- Waarom kan ik mijn eigen kind niet troosten?
- Ik ben gewoon niet Zen genoeg. Daar komt het door.
- Wacht, ik leg ‘m op mijn onderarm en dan zwiep ik hem heen en weer. Dat helpt, dat heb ik gelezen.
- Maar…hóe dan?
- Oké, volgens mij huilt hij nu alleen maar harder.
- Zwiep, zwiep, ZWIEP! Halló, die ene wereldberoemde dokter zegt dat dit helpt. Waarom huil je nog?!
- Betekent dit nu dat ik een huilbaby heb?
- Ik wil dood.
- Ik gá dood.
- Ik ga aan de drank.
- In de schuur leggen mag niet meer, hè?
- Als het nu nog veel langer duurt, krijg ik ook een huiluurtje.
- Dit is het niet waard. Gewoon echt niet.
- Ja! Hij is stil! Oh nee, hij moest alleen even ademhalen.
- Ik heb slachtofferhulp nodig.
LEES OOK: Waar je naar terugverlangt als je niet meer zwanger bent.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
