15 x als je tweede makkelijker is dan je eerste (temperamentvolle) kind

Renske’s tweede baby is rustiger en makkelijker dan de eerste, en opeens gaat er een hele wereld voor haar open. Een wereld vol tevreden babygebrabbel en speeltjes waar ook echt mee gespeeld wordt. Damn! Zo kan het dus ook. 

Baby B. is een zoet, dik knuffelbeertje. Hij heeft heus hele pittige buien, en ook aan hém heb ik af en toe mijn handen vol. En toch begrijp ik opeens dat het inderdaad ook echt leuk en ontspannen kan zijn, zo’n baby. Zie hier, de 15 dingen die ik dagelijks denk nu mijn tweede (bijna) een baby uit het boekje blijkt.

Lees ook: Waarom ik er soms van baal dat mijn tweede kind minder aandacht krijgt

1. Aha. Nu snap ik dat sommige moeders mij vroeger inderdáád niet altijd snapten, en met de raarste adviezen kwamen als ik het over de struggle met peuter (toen nog baby) S. had. Die hadden gewoon echt geen idee.
2. Nu snap ik ook dat je als moeder van een ‘baby uit het boekje’ heus even gezellig mee kunt en wilt praten over huiltjes, boertjes, driftbuien en slaaptekort, maar dat je na tien minuten geen input meer hebt en iets roept in de trant van: laten we nu stoppen met zeuren en klagen. In the end is het moederschap zó te gek!
3. Nu snap ik waar die roze wolk vandaan komt. Die is niet verzonnen. Nu snap ik dat het oprecht heel gezellig kan zijn, een middag met een plakkerige, knuffelige baby thuis op/aan de borst.
4. Nu snap ik ook dat je inderdaad uren bezig kunt zijn met zoeken naar ’t juiste biologische badderspul, de beste billencrème, de beste spuuglapjes en de beste kookstoommachines, omdat dát gewoon is waar je mee bezig bent. Omdat dát is waar je tijd voor hebt, waar je de ruimte voor hebt.
5. Nu snap ik ook dat je best zonder stress naar een borrel of een verjaardag kunt met je baby.
6. Nu snap ik ook waar het woord huiluurtje vandaan komt. Het kan dus écht gewoon maar een uurtje zijn. HAHAHA iedereen die nog moeilijk over een huiluurtje doet moet even een blokje om HAHAHA, wat zeg je? Heeft-‘ie wél echt een hele hoge harde huil? HAHAHAMOEHAHA.
7. Oh, en ik begrijp nu ook waar een aantal vreemde, voor mij altijd totaal onbruikbare tips vandaan kwamen. En ik begrijp nu ook dat die goed bedoeld waren. En dat die tips inderdáád kunnen werken.
8. Men neme: dan geef je ‘m toch gewoon even een speeltje? Of: dan geef je ‘m toch gewoon voor een keer een koekje? Kun jij even rustig je telefoongesprek afmaken. Kwestie van de juiste aanpak meid! Nu weet ik: kwestie van het ‘juiste’ kind.
9. Ik heb ook geconstateerd dat er een verschil is tussen vermoeidheid en vermoeidheid. Kijk. Als je een redelijk makkelijke baby hebt, nou, dan ben je gewoon moe. Want ook die huilt en ook die vraagt aandacht en ook die poept vier luiers vol als je net weg moet. Maar tussendoor ben je vaak gewoon weer even vrolijk aan het spelen en knuffelen met een tevreden (!) kind, waardoor je op psychisch vlak weer even kunt opladen en samen weer in balans kunt komen.
10. Echter, als je constant maar aan het geven, aan het geven, aan het zoeken, aan het troosten, aan het wanhopen bent en er ligt nog stééds een ontevreden baby in je armen – pff.
11. Wat is het toch heerlijk om op pad te gaan met een baby/dreumes waarvan je weet hoe je ‘m blijvend moet troosten!
12. Natúúrlijk ga je met een makkelijke baby vrolijk naar een koffie date. Natúúrlijk zeg je die dan niet op het laatste moment af. Natúúrlijk ga je dan de volgende keer gewoon weer. Natúúrlijk vind je het best wel (niet) lullig voor de baby dat je ‘m even vergeten was omdat-‘ie de hele tijd lag te tukken.
13. Nu weet ik dat ik geen geheim afslagje gemist heb bij de eerste. Het is karakter, en dat is het.
14. Maar wat ik ook weet: ik realiseer me natuurlijk óók dat ieder kind anders is. Dat ieder huisje zijn kruisje heeft. Dat ieder kind anders is, dat in ieder gezin en rond ieder kind wel eens dingen spelen. Is het niet nu, dan is het wel later. Is het niet als baby, dan is het wel als tiener. Kijken en vergelijken en denken dat het gras groener is aan de overkant is een slecht plan. In plaats daarvan is mijn motto: this is how we roll. En het is goed. En ieder kind is perfect. Mijn kinderen zijn perfect.
15. Daarbij nog even voor de duidelijkheid iets wat ik natuurlijk al lang al wist: bottom line maakt het allemaal geen moer uit of een kind wat ‘moeilijker’ of wat makkelijker is, of dat je wel of niet op de  roze wolk zat. Je houdt van allebei even veel. Je knuffelt met allebei even graag, en bent retetrots op allebei. Want zo sterk en onbreekbaar is moederliefde dus. Geen storm te zwaar, geen berg te hoog, geen brug te ver, geen meer te diep, geen hemel te hoog, geen – oké ik stop al.

Lees ook: 10 dingen die je bij je tweede kind standaard anders doet