15 Herkenbare struggles van moeders die meer kinderen dan handen hebben
Een groot gezin is leuk, gezellig en nooit saai. Maar iedere moeder met meer dan twee kinderen zal toegeven dat er wel een probleem is: jij en je partner zijn altijd in de minderheid. En bovendien heb je maar twee handen en kun je dus ook maar twee kinderen tegelijk in de houdgreep nemen. Wat af en toe lastige situaties op kan leveren. Zoals:
LEES OOK: Dit zijn de 20 grootste paradoxen van het moederschap.
* Iedereen leuk op de foto zien te krijgen. Er is namelijk altijd wel een kind dat z’n ogen dicht heeft, net een enorme niesbui krijgt, of zijn Pipo de Clown gezicht opzet. Moeders van grote gezinnen zullen daarom moeten accepteren dat familiefoto’s nooit helemaal picture perfect zijn, omdat er altijd wel een kind op staat als leipe loetje.
* Stilte bewerkstelligen. Wie meer dan twee kinderen heeft weet: het is een hels kabaal. Altijd. Het is nog stiller op een bouwterrein waar ze net de eerste heipalen de grond inslaan. Oordoppen zijn dus geen overbodige luxe. Al was het maar ter bescherming van je trommelvliezen.
* Je komt altijd wc’s tekort. Er heeft altijd wel iemand hoge nood. En gek genoeg blijkt er dan ook altijd al iemand op de pot te zitten als je de wc-deur opentrekt. Al had je op iedere verdieping van je huis twee wc’s, dan nog zijn ze altijd bezet. Moeders van grote gezinnen hebben dus een ijzersterke blaas.
* Mensen stellen ongegeneerde vragen over je seksleven. In de zin van of je wel weet dat van seks kinderen komen. Als jij namelijk ergens verschijnt met je roedel kinderen doen mensen altijd alsof het bijna niet mogelijk is dat het leven wat je leidt een vrijwillige en weloverwogen keus was.
* Bedtijd bestaat niet. De leeftijden van je kinderen verschillen namelijk zo erg dat het eigenlijk iedere avond vijf uur lang bedtijd is. Waardoor de kinderen die het eerst naar bed waren gegaan weer wakker worden en dus vervolgens weer opnieuw naar bed gebracht moeten worden. Het is een nimmer aflatende, vicieuze cirkel van het in bed proberen te krijgen van kinderen.
* Je moet een half jaar sparen om een oppas te kunnen betalen. Er is namelijk bijna niemand zo gek om op meer dan twee kinderen tegelijk te willen passen en als je dan wel zo’n halve zool hebt gevonden, vraagt die er een fortuin voor. Wat ook wel terecht is, maar dat betekent dus dat jij en je partner eerst een paar maanden overuren moeten draaien op het werk voor jullie een keer een avondje samen uit eten kunnen.
* Je gaat nooit meer op vakantie. De kosten voor een vakantie met een groot gezin rijzen namelijk al snel de pan uit, ook als je op de meest aftandse camping langs de snelweg gaat staan, of een budgetappartement boekt boven snackbar Friet van Piet in Lloret de Mar. Daarom zet je iedere zomer gewoon het opblaasbadje in de tuin en omarm je de staycation. Dat is trouwens bovendien helemaal on trend, dus jouw kinderen komen niks tekort.
* Je kunt nooit gezellig met z’n allen een film kijken. Omdat niemand ooit dezelfde film wil zien. Jullie zijn dus eerst een halve avond bezig met ruzie maken over wat er gekeken wordt en wie er de vorige keer z’n zin heeft gekregen en tegen de tijd dat er eindelijk consensus bereikt is moet er altijd wel iemand naar bed.
* Je kunt je nooit meer verstoppen. Met een of twee kinderen kun je af en toe nog weleens ongezien wegglippen, bijvoorbeeld om in alle rust op de wc een reep chocolade weg te werken. Heb je meer kinderen, dan krijg je dat niet meer voor elkaar. Ze zullen namelijk dusdanig samenwerken dat er overal in huis eentje is die jou in de smiezen heeft als je probeert weg te glippen. En als ze niet weten waar je zit zullen ze je gezamenlijk, als een roedel bloedhonden, proberen op te sporen. En ze zullen je vinden. Hoe dan ook.
* Je gaat stelselmatig failliet. Alleen al aan al het zakgeld, geld voor cadeautjes voor vriendjes, contributie voor sportclubs en dat soort lopende zaken ben je een fortuin kwijt. En dan heb je al die boterhammen met pindakaas die er wekelijks doorheen gaan nog niet eens meegerekend.
* Voor alles is een plan nodig. Even op en neer naar de supermarkt lijkt misschien eenvoudig, maar de moeder van een groot gezin weet dat het zo ongeveer nog makkelijker is om een kernbom te ontmantelen dan om met al je kinderen ergens te naartoe te gaan. En als je er dan eenmaal bent heb je ogen in je rug nodig om ervoor te zorgen dat je uiteindelijk ook met hetzelfde aantal mensen weer thuis komt.
* Je weet niet meer hoe je huis eruit zag toen het schoon was. Dat is namelijk alweer jaren geleden en hoe erg je ook opruimt en schoonmaakt, op de een of andere manier komt het er nooit meer uit te zien zoals op de foto’s van toen je nog maar een of twee kinderen had. En dan te bedenken dat je het toen al rommelig vond.
* Je hebt geen tijd meer voor jezelf. NOOIT meer. “Je moet ook aan jezelf denken” zeggen mensen altijd tegen moeders. “Neem eens wat me-time.” Na je derde kind kun je om zulke opmerkingen alleen nog maar heel hard lachen. Me-time, hoe dan? Wat is dat?
* Je haalt de namen van je kinderen door elkaar. Voordat je eindelijk de naam behorend bij het kind dat je ter verantwoording wilt roepen bent, zijn alle kinderen al lang uit je gezichtsveld verdwenen. Maar je kunt het de moeders van grote gezinnen niet kwalijk nemen: als je zoveel kinderen hebt ga je ze door elkaar halen. En bovendien, het maakt ook niet echt iets uit als je de verkeerde naam roept. Want uiteindelijk hebben ze altijd allemaal wel iets gedaan dat niet mag.
* Je relatie wordt ultiem op de proef gesteld. Zie het namelijk maar eens romantisch te houden als er altijd een kluwen kinderen over je heen rolt, je al jaren geen nacht meer doorgeslapen hebt en er altijd wel een paar billen afgeveegd moet worden. Maar: overleef je dat samen, dan komt er ook niets of niemand meer tussen.
LEES OOK: Dit zijn de dingen die buren van jonge gezinnen denken.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
