15 Dingen die je denkt als je met je kind aan tafel zit

De avondmaaltijd… Voor veel ouders iedere dag weer een bron van strijd en frustratie. Want: zie maar eens aan die richtlijnen van het Voedingscentrum te voldoen als je een bokkig, broccoliweigerend moppermonster tegenover je hebt zitten, die zijn ellenlange tanden stevig in het zand heeft gezet. Dan zit je zelf ook niet echt lekker achter je canard a l’orange. Het diner doorstaan met kinderen is met recht een hele uitdaging. En dit schiet er dan door menig ouders hoofd:

Lees ook: Eten met een P is altijd goed.

1. ‘Oke… Happen, kauwen en… SLIKKEN! Die hap zit nu al zeker tien minuten in je wangzak te composteren. Nee, kauwen hoeft nu echt niet meer, dat stukje kip is namelijk zo onderhand vloeibaar geworden, dat zou een tandeloze bejaarde nog met een rietje naar binnen kunnen zuigen. Echt, als ik die kaken van je nou nog één keer zie malen, krijg ik een zenuwinzinking.’
2. ‘Hoezo lust je geen gebakken aardappels meer? Ik heb drie jaar lang niks anders door je strotje gekregen dan GEBAKKEN AARDAPPELS! Is dat niet waarom we met dit gezin eigenhandig de opbrengsten van de Nederlandse pieperboeren stabiel hebben gehouden. Ondanks het feit dat je vader en ik dus eigenlijk HELEMAAL NIET VAN AARDAPPELS HOUDEN? Ik had dus de afgelopen drie jaar ook gewoon quinoa kunnen eten?!
3. ‘Hoezo smaakt het ‘anders’? Nee, het smaakt niet ANDERS! Dit is dezelfde spaghetti Bolo als altijd. En nee, er zitten geen ‘rare stukjes’ in. Ik heb niet voor niets een half uur staan staafmixeren om de tomatenpuree (die overigens van zichzelf al stukjesvrij is) zo glad als een spiegel te krijgen.’
4. ‘Je zit vol? Hoe is dat in vredesnaam mogelijk na drie van die muizenhapjes? En een kwartier geleden liep je nog te jammeren dat je ‘zooo’n honger’ had! Kind, je hebt misschien een half slablaadje en een crouton naar binnen gewerkt. Het is mij een raadsel dat je nog niet zwaar ondervoed bent. Leef jij van de lucht ofzo? (En kun je mij dat ook leren, want die kerstkilo’s blijven toch akelig plakken dit jaar).
5. ‘Echt, kun je mij nou eens uitleggen waarom de wereld vergaat als je doperwten de rijst raken? Welke verschrikkelijke ramp zal zich voltrekken als de tomatensaus óp ipv naast je macaroni terecht komt? Gaan er dan ergens elfjes en kabouters dood ofzo? Serieus, vertel het me, ik ben gefascineerd.
6. ‘Het is toch te zot voor woorden dat ik hier nu gewoon daadwerkelijk bezig ben om alle groene dingetjes uit het eten van mijn kind te peuteren, alleen maar omdat ‘ie denkt dat ‘ie een maagperforatie oploopt van een paar blaadjes peterselie… Ik ben hartstikke gek. Maar ik doe het toch, want met een lege maag naar bed is ook niks.’
7. ‘Oke, met het risico over te komen als Beatrijs Ritsema, zou je je nou alsjeblieft eens kunnen herinneren dat met je mond open eten gewoon niet volgens de algemeen geldende tafel-etiquette is? Ja, ik weet dat we ook altijd op de eerste rij kunnen meegenieten van de oranje en groene smurrie tussen die ene tand van je babybroertje, maar kom op, hij is 1, jij bent 5.’
8. ‘Wat er voor toetje is? Nou, voorlopig is er helemaal geen toetje, zolang die berg sperziebonen op dat Nijntje bord niet kleiner wordt.’
9. ‘Nou ja, misschien toch maar wel een toetje? Anders krijgt ‘ie vannacht weer honger. En ik bedoel, een keertje geen groenten kan ook weer niet zoveel kwaad, toch? En anders prak ik gewoon een vitaminepil door de chocoladevla.
10. ‘Ik zou een moord doen voor een lekkere Ossobuco… Wanneer zouden ze dat pikken, denk je? Nog een jaartje of vijf?’
11. ‘Drie keer per week patat is heus niet zo erg.’
12. ‘Ik hoop dat ‘ie z’n slavink laat staan, dan eet ik die stiekem op als ik z’n bord weghaal.’
13. ‘Als ik nou de volgende keer gewoon tumtums over de spinazie gooi, zou ‘ie het dan wel eten? Dan vertellen we het gewoon niet aan papa.’
14. ‘Jeetje, heb ik nou serieus al drie glazen wijn op? Maar ja, moeten ze maar niet zo treuzelen, we zitten tenslotte al ruim een uur aan tafel.’
15. ‘Fuck dat, ik kook niet meer. Voortaan gewoon alleen nog maar magnetronmaaltijden.’

Lees ook: Waarom het met kinderen geen zin heeft om een ‘foodie’ te zijn.

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.