8 strand-dingen waar kersverse moeders afscheid van moeten nemen
Er is Renske dus iets opgevallen aan haar bezoekjes aan het strand. Die zijn lately namelijk iétsjes anders dan vroegah. Misschien is het herkenbaar? Lees en huiver.
Lees ook: Brief aan alle perfecte moeders van Nederland
Ja, hier ben ik met mijn verhaaltje! Ik heb dus dag met mijn handje gezegd tegen:
- Chillen op mijn razend hippe en vooral niet vieze badhanddoek. Zo maakte ik, slapend of niet, een uitmuntende indruk bij de mensen op het strand. Maar wanneer ik nu geld uitgeef aan strandzaken, dan geef ik geld uit aan supersonische zonnehoedjes en zwempakjes voor de kinders, Nijntje badhanddoeken voor de kinders, zonnemelk factor vijftig voor de kinders, parasolletjes voor de kinders en zo kan ik wel een jaartje doorgaan. En dat moet dan óók allemaal nog meegesleept worden naar het strand. En dus zit ik wel gewoon op de punt van een gezandstraalde Nijntje handdoek. Als ik al kan zitten, want meestal sta, loop of ren ik. Liefst met een of meerdere kinderen op mijn arm, want daar word je sterk van.
- Een schone bikini of een schoon badpak. Ik zeg het je, het is écht een luxe geworden om met een bikini zonder aangekoekt zand over het strand te paraderen. Ik bedoel, binnenshuis is het al moeilijk om schoon te blijven met kinderen, maar op het strand is het al helemaal niet.te.doen. Of het is ijs, of het is kwijl met zand erin geplakt, of het is sap met zand, of het is poep omdat je de zwemluier vergeten was, sorry dat was too much info.
- Wijn drinken bij een strandtent en een gesprek voeren over het leven en het uitzicht en je nieuwe pareo en je nieuwe zonnebril, en dan de ober nog maar eens wenken en je hals nog eens insmeren met de allerduurste zonnecrème. MAAK ME GEK. Toegegeven, ik zit heus wel eens bij een strandtent, maar dan drink ik mijn wijn heel snel op, want anders zit er allemaal zand in. Bovendien ben ik vooral bezig met dat dat de appelsapjes niet voor de derde keer omvallen en met wanneer die poffertjes in go-des-naam komen.
- Nog even over die allerduurste zonnecrème. Ik heb dus laatst een gezinsfles zonnecrème factor vijftig gekocht. Want: ruimtebesparend. Want: financieel interessant. Want: ik weet het niet, ik wil er niet meer over nadenken.
- Chillen op mijn opblaasbare pizzapunt. Kan ook niet meer. Ik bedoel, op deze manier laat je de boel wel héél erg de boel, of niet dan.
- Elkaar uitgebreid insmeren én vlooien. Ja, dit klinkt een beetje raar, en dat is het misschien ook wel, maar vriend L. en ik konden elkaar op het strand uren liggen vlooien. Daarmee bedoel ik dat ik uitgebreid alle kleine dingetjes en frutteltjes op zijn lijf kon bekijken. Heel gezellig. Maar ik stop al, want ik krijg het gevoel dat jullie het niet begrijpen.
- Lezen! Ik heb zó ontzettend veel tijdschriften verslonden (geen boeken, waar zien jullie me voor áán zeg) op het strand, die dingen waren niet aan te slepen. Maar laatst zat ik dus met de kinderen bij een strandtent, en nou, daar hadden ze een paar heerlijke bladen liggen die ik dus vanuit een soort automatisme begon door te bladen. Ik heb er welgeteld drie minuten in kunnen lezen en toen begon baby B. er van te eten. En ik hoef niemand hier te vertellen dat zoiets nogal onhandig is tijdens het lezen, en er schijnt bovendien gif in de inkt te zitten, dus daar ga je al.
- Supergelijkmatig bruin worden is echt een toestand als je met kinderen op het strand ligt. Want je moet er a.) de hele tijd voor omdraaien, en b.) je moet steeds opnieuw bijsmeren, en c.) zorgen dat er geen bandjes zichtbaar zijn, dus die moeten af en toe omlaag, en d.) je moet meedraaien met de zon en je handdoek steeds verplaatsen, en nouja: het is gewoon hogere wiskunde, dat bruin worden, daar zijn we het allemaal over eens. En wie kan er nou hogere wiskunde met kinderen in de buurt? Ik niet hoor! Niet dat ik het anders wel kan, hogere wiskunde, maar dat is voor een andere keer.
Ik sta open voor alle aanvullingen.
Lees ook: 48 dingen die moeders denken op het strand