12 HEEL belangrijke dingen die je niet meer kunt begrijpen als je kind 1 jaar is

Ja, je liep echt de helft van de tijd met één blote borst door het huis en als je er vier keer per nacht uit moest, vond je dat een goede nacht. Maar als die eerste verjaardag eenmaal achter de rug is, kun je je dat echt niet meer voorstellen.

Casper (bijna 1,5) slaapt met één speen in z’n mond, en minstens vier in z’n bedje, zodat hij ’s nachts nooit misgrijpt. Speen en hij zijn onafscheidelijk en nu we overdag het gebruik ervan wat proberen te beperken, leidt dat regelmatig tot meningsverschillen tussen ons en onze dreumes. Hoe anders was dat toen hij een paar maanden was. Wanhopig bleven wij die speen in dat mondje stoppen. Want zoog-ie er eenmaal op, dan was-ie stil. Maar dat deed-ie dus niet. Uiteindelijk zochten we onze heil bij Infacol en dat hielp (drupje op de speen, en hup, baby tevreden zuigend aan het plastic). Laatst vond ik achter in het dashboardkastje een plakkerig en vergeten flesje Infacol. Het leek afkomstig uit een ander universum, hoewel het net een jaar geleden is. Sommige dingen vergeet je dus echt heel snel weer.

1.Dat je dus alles deed om je kind aan de speen te krijgen
Want met speen, was-ie stil. Dus als-ie hem voor de 526e keer had uitgespuugd, waagde je gewoon die 527e poging (ondanks allerlei goede voornemens om überhaupt nooit aan die hele speen te beginnen. Voornemens die ergens midden in de zoveelste doorwaakte nacht sneuvelden, nadat je weer anderhalf uur lang niet kon slapen omdat je baby op je pink wilde zuigen.)

2.Dat je urenlang rondjes liep met een baby met kramp
En die uren, die leken ook nog eens dagen te duren. Tot de mooie dag kwam dat de kramp ineens verdween, net als je herinneringen aan de wanhoop die je af en toe voelde en de pijn in je voeten als je weer eens wat nachtelijke sus-wandelingen had gemaakt.

3.Dat je gewoon zes keer per nacht borstvoeding gaf
En dat je desondanks overdag ook nog enigszins functioneerde. Was je maar vier keer gewekt, dan noemde je dat met droge ogen een heel goede nacht. Nu voel je je al een dweil als je er ’s nachts één keer uit bent geweest.

4. Dat je je zorgen maakte omdat je baby niet lachte
Dagen, nee wékenlang speurde je dat gezichtje af naar ook maar de vaagste voortekenen van het eerste lachje. Dr Google had immers verteld dat dat toch wel zo rond de vijf à zes weken zou moeten gaan gebeuren. Maar het gebeurde niet. En dus maakte je je met zeven weken serieus zorgen.

5.Dat je je feitelijk overal zorgen om maakte
Over zorgen maken gesproken: dat deed je in het eerste jaar eigenlijk voortdurend. Toen je kind een halve millimeter boven of onder de groeicurve zat, toen-ie met zeven maanden nog niet kon zitten, toen-ie stelselmatig weigerde om wortels te eten, toen-ie eindelijk toch kon zitten en met z’n hoofd op de vloer viel, toen-ie voor het eerst 39 graden koorts had… Om het nog maar niet te hebben over de oogbeschadiging die je overhield aan het afspeuren van het schermpje van de beeldbabyfoon, in de overtuiging dat je baby zomaar was gestopt met ademhalen.

6.Dat je alles ging wassen
En dan bedoelen we ook: alles. Elk nieuw aangeschaft babysokje, elk spuugdoekje dat net uit de verpakking kwam, elk hoeslakentje dat langer dan vier weken in de kast had gelegen. Uiteraard met ofwel Neutral of van dat Zwitsal-wasmiddel, nooit met het huis-tuin-en-keuken-wasmiddel dat je voor je eigen kleren gebruikt. En vergeet het strijken niet. Zelfs de hydrofiel luiers.

7.Dat Het Voedingsschema je dag bepaalde
En dat je er nooit meer dan tien minuten van afweek. Stel je voor.

8. Dat je een newborn luier niet eens heel erg ieniemini vond
Gedachteloos schoof je zo’n poppenluiertje om de mini-billen van je mini-baby, en dat vond je dan niet eens echt heel erg klein. Wel klein, maar niet zo pietepeuterig schattig en mini als je de aanblik van een newborn luier nu vindt. Nu de reusachtige maat 5 de standaard is.

9.Hoe handig een maxi-cosi was
Waarschijnlijk vervloekte je het ding af en toe als het weer eens zwaar hing te zijn aan je arm of in de weg stond in de gang. Maar nu je kind de overstap naar een heuse autostoel heeft gemaakt, kom je er pas achter hoe handig zo’n maxi-cosi eigenlijk was. Vooral als je kind in slaap was gevallen en jij boodschappen wilde doen. Of dat je alleen het onderstel van de kinderwagen in je kleine auto hoefde te proppen.

10.Dat je het heel normaal vond om zes keer per dag ondergekotst te worden
En dat je alleen een schoon shirt aandeed als je het echt niet met een vaatdoekje kon oplossen.

11.Dat je de helft van de dag met één ontblote borst rondliep
Want het was eigenlijk de moeite van het inpakken niet waard. En dat je niet eens echt moeite deed die te bedekken als er mensen uit je inner circle langskwamen. Die zich rap had uitgebreid, want ach, de halve familie had je toch al in volle glorie kunnen bewonderen.

12.Dat je gewoon met je telefoon naast je kind kon gaan zitten
Ja, dat kon. En die petieterige baby stak dan niet z’n bevallige handjes uit om het ding subiet op te eisen. Die lag gewoon een beetje voor zich uit te kijken, terwijl jij zat te facebooken. Hooguit drie minuten natuurlijk, want daarna ging er wel een melk- of poepalarm af. Maar toch. Drie minuten.

Lees ook: Als je kind zelfstandig wordt (en jij het trots, maar met lede ogen aanziet)