12 debiele dingen die Esmay deed om haar kind te laten slapen
De baby’s van Esmay waren allebei geen slaapkoppen. Ze haalde de gekste fratsen uit om ze in slaap te krijgen. Ter lering én vermaak de 12 allerdebielste.
Lees ook: 28 Redenen waarom je peuter niet kan slapen
-
- Het moet er belachelijk uit hebben gezien. Ik, achterin de auto, helemaal krom gebogen met één tiet in de MaxiCosi van mijn jongste zoon. Hij huilde en ik wist: beetje borstvoeding en hij is vertrokken. Dus dan doe je dat. Zeker als je dat gejank écht niet meer aan kunt horen. Beetje lullig dat het nét op dat moment druk werd op de weg en we in slakkentempo langs de ene na de andere auto reden, die mij daar met mijn hangtiet in de babystoel zag slingeren. Smile and wave. Smile and wave, boys.
- Naar Lelystad rijden, dat doe je niet voor je lol. Mijn kan en ik kwamen er met baby nummer één een paar keer per week. In het donker, vaak midden in de nacht. Wanneer hij niet wilde slapen sprongen we in de auto, allebei in onze pyjama. Beeb in de MaxiCosi en rijden maar. Tot hij sliep. Was achteraf gezien best gezellig. Sinds hij doorsliep ben ik niet meer in Lelystad geweest. Nee, hoor, geintje. Best leuk daar, mensen.
- Onzin, denk ik nu, maar ooit waren we ervan overtuigd dat dat ene liedje over Beertje Pippeloentje zonder jackje en zakje, dé key was tot een slapend kind. Het leek ook echt zo. Want wanneer we stopten met zingen, gingen meteen die luiken weer open. Maar there is only so much you can take. Of eigenlijk, so much you can sing. Na 150 keer Beertje Pippeloentje word je gek. Dus downloadde mijn man een app waarmee hij zijn eigen gezang op kon nemen en op repeat kon zitten. Zo konden wij de kamer uit, zonder dat onze baby dat door had. Werkte, soms, best wel een beetje.
- Oh, zo frustrerend. Dat je weet: als hij zijn speen pakt, dan slaapt hij. Maar dat ‘ie ‘m dan weigert te pakken en steeds uitduwt. Opvoedkundige failure en succesnummer bij ons in huis: even in de appelsap dopen. Of appelmoes. Of slagroom of jam of whatever er op tafel stond. Werkte als een trein. Kan niet nee, totaal onacceptabel en toch gewoon lekker doen.
- Met de kinderwagen rondjes rijden door de woonkamer. Ik heb het met mijn eerste heel wat avonden gedaan. Soms keek ik ondertussen tv, terwijl ik slalomde tussen de bank, de salontafel en de fauteuils door. Blijven lopen. Anders wordt hij weer wakker. Goed voor de lijn ook. Nooit gedacht dat ik zulke lange wandelingen door mijn eigen woonkamer zou maken.
- YouTube is je vriend. Als je kind niet slaapt, ga je googelen. Wie deed/doet het niet? Ik stuitte op White Noise. Een soort hard geruis, dat lijkt te lijken op het geluid van je stromende bloed, dat je kind in de baarmoeder al die tijd heeft gehoord. Mijn oudste sliep niet meer zonder. Logeren bij oma? Tablet mee, met een download van 3 uur white noise. Oma vond het belachelijk en natuurlijk had ze gelijk. Maar een wanhopige moeder doet gekke dingen.
- Ik had het gezien op YouTube. Hoe een vader zijn dochtertje binnen een paar seconden in slaap kreeg door met een tissue over haar gezicht te strelen. Ik natuurlijk meteen naar de Appie voor een paar dozen tissues. Mijn kind keek me tijdens mijn poging zo aan van: What the fuck doe je? Aai je nu echt met een zakdoek over mijn hoofd? Ik heb die tissues dus maar gebruikt om mijn eigen tranen te drogen in die nachten dat ik het echt niet meer zag zitten. Kwamen ze toch nog van pas.
- Misschien huilt hij omdat hij zich alleen voelt. Ja, je zoekt toch een reden wanneer je kind niet wil slapen. Dus lieten we de deur van zijn slaapkamer op een kiertje staan en gingen uitgebreid, luid en duidelijk, zitten kletsen in de woonkamer. Ging nergens over. Lekker weer, he? Dat soort praatjes. Je wilt zo’n baby ook niet lastig vallen met al te persoonlijke gesprekken. Hij gaf toch echt de voorkeur aan tegen je aanliggen en je vasthouden. Zo wist hij nog veel zekerder dat hij niet alleen was. Arm ding.
- Maaiende armpjes. De vijand van elke baby die wil slapen. Heb je net je ogen dicht, slaat je eigen armpje tegen je kop. Ik bedacht er van alles op. Uiteindelijk rolde ik twee hydrofiele luiers op, drukte die tussen zijn hoofd en armpjes. Dan een deken er overheen en hij kon geen kant meer op. Werkte beter dan inbakeren, bij ons.
- Niet kijken! Hoe lief hij ook naar me lachte, wanneer ik hem naar bed probeerde te brengen. Geen oogcontact maken. Want dan ging hij nog meer lachen, dan kraaien, dan huilen en vooral niet slapen. Dus keek ik altijd naar zijn voorhoofd. Goh, wat heb ik uren naar dat voorhoofd zitten gluren. Elke porie heb ik van dichtbij gezien.
- Kwam je mij vier jaar geleden tegen, dan had ik vast een opgerold doekje tussen mijn tieten zitten. Dat had iemand me weer verteld. Dat als je je baby een doekje geeft met jouw geur, hij zich minder alleen voelt in zijn bedje. Tja, en dan probeer je dat. Niet geschoten… Mijn decolleté zag er daardoor heel vreemd uit. Alsof ik een gigantisch mislukte boob job had gehad. Je had die mannen moeten zien kijken. Ik weet niet of de werkelijke reden minder gênant was.
- Samen in bed, tegen elkaar aan. Dat is wat mijn jongste wil. Iedere nacht, het liefst de hele nacht. Dus doe ik dat. Ja, ik ben ook maar een mens en wil ook gewoon slapen. Innig verstrengeld word ik midden in de nacht wel eens wakker om te zien dat mijn vijf maanden oude baby het halve bed inneemt en mijn man en ik een schamel hoekje toebedeeld hebben gekregen. Mijn rug voelt als gebroken en de slaap die ik pak is maar een beetje oppervlakkig, omdat ik niet echt lekker lig. Alles voor je kind. Hij is pas vijf maanden maar hij weet dat nu al. En ooit, ga ik deze nachten waarin ik bijna geen oog dicht doe, ook weer missen. Dat weet ik heel goed.
Lees ook: 7 Soorten slaapgebrek die iedere jonge ouder meemaakt