10x Peuterlogica (waar jij dus echt NIKS van begrijpt)

Een peuter leeft in een totaal eigen wereld, waarin compleet andere regels en wetten gelden dan in de wereld waarin jij leeft. Dat wil nog weleens cultuurverschillen opleveren, waardoor je elkaar niet begrijpt. Dus zit er niks anders op dan met lede ogen aanzien hoe die vreemde vogel allemaal onbegrijpelijke dingen doet. Zoals:

LEES OOK: 41 Dingen die peuterouders dagelijks denken.

1. Een boterham met pindakaas eisen en als je hem die voorschotelt glashard beweren dat hij appelstroop wilde. Waarna er een verhitte welles-nietes discussie ontstaat, omdat de peuter van mening is dat het toch volkomen logisch is dat hij appelstroop bedóelt als hij pindakaas zégt en jouw argument dat dat zorgt voor een a-synchrone communicatie absoluut niet valide is. 
2. De hele dag slechts één sok aan willen, ook als het buiten 10 graden vriest en je geen vloerverwarming hebt. De redenering achter die wens blijft veelal onduidelijk. Is het een fashion statement, is het een vorm van stil protest (en tegen wát dan?)? Geen idee. Feit blijft dat dat ene voetje bloot blijft. Ja, ook als de teentjes na verloop van tijd lichtelijk blauw beginnen te kleuren. 
3. Zeggen dat het buiten mooi weer is, als de moesson nog net niet naar beneden komt. Hierover in discussie gaan heeft geen enkele zin, empirisch bewijs leveren (door de peuter in de regen in de tuin te zetten) ook niet. Als de peuter vindt dat het mooi weer is, dan IS het mooi weer. 
4. Van mening zijn dat worst (of kip) geen vlees is. Worst is namelijk worst (en kip is kip). Dat is is iets heel anders. Kan in je voordeel werken als je een notoire vleesweigeraar hebt en je er toch graag iets van dierlijke proteïne in wilt krijgen. De rest van het gezin andijviestamppot met een gehaktbal, de peuter andijviestamppot met boterhamworst of een stukje kipfilet. Iedereen gelukkig. 
5. Rare dingen mee naar bed nemen (ipv knuffels), zoals een lege wc-rol, prentenboek of een haarborstel, omdat de peuter anders ‘niet kan slapen’. Uitleggen dat midden in de nacht wakker worden met een afdruk van Gonnie en Gijsje die op zoek zijn naar Gijsjes laarsjes (kan iemand mij trouwens vertellen waarom AL die boeken van Gonnie en Gijsje over laarsjes gaan?!) in je wang niet heel prettig is, wordt niet op prijs gesteld en bovendien onwaar geacht. 
6. Liedjes verkeerd zingen en weigeren te geloven dat de tekst anders is. Mijn dochter zong als peuter bijvoorbeeld ‘Jingle Bells’ bijvoorbeeld als volgt: ‘Witte bels, witte bels, rinkel all the way… Oh, mijn vader is zo wijs, in een wonderschone slee’. En daar haar vader het ook niet nodig vond haar te corrigeren had ik natuurlijk helemaal geen poot om op te staan.  
7. Vinden dat poepen in een luier de voorkeur heeft boven poepen op de wc. Omdat zo’n warme plak tegen je kont wel lekker isoleert waarschijnlijk (zeker in de winter). De open wonden die je krijgt van urenlang in je eigen uitwerpselen rondlopen, daar hebben we het gewoon maar niet over. 
8. Naar school willen in een skipak, terwijl buiten de mussen van het dak vallen. Op jouw opmerking dat dat misschien een beetje te warm is, komt standaard het antwoord: “NEE! IS NIET WARM!” (zie punt 3). ‘s Middags word je dan gebeld door het kinderdagverblijf, dat je kind onder de vreemde rode uitslag zit (ja, dat krijg je als al dat zweet gaat opdrogen) en al drie keer een appelflauwte heeft gehad in de bouwhoek. Maar dat ligt niet aan de warmte hoor, volgens de peuter. Nee, echt niet. 
9. Vinden dat iets van hem/haar is, OMDAT de peuter het heeft opgepakt. Vasthouden is namelijk per definitie: toe-eigenen. Geldt dus ook voor jouw laptop, papa’s decoupeerzaag, of de baby van de buren. 
10. Beweren vooral niet moe te zijn, terwijl je de peuter net nog slapend, met zijn tong uit zijn mond, tegen de kattenbak aantrof. Waarna je hem voorzichtig in bed hebt gelegd, alwaar hij per direct ontwaakt en met rollende ogen en het schuim op de lippen probeert uit bed te klimmen, omdat hij DUS ECHT NIET MOE is, hoor.

LEES OOK: Hoe je een peuter in bed krijgt – in 100 eenvoudige stappen.

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.