10 Totaal nutteloze dingen die ouders roepen
Weet je nog, dat je moeder vroeger van die cliché-uitspraken deed waar je je wild aan ergerde. En waarvan je je bovendien helemaal niks aantrok? Dat zou later dus echt never nooit je eigen mond uit komen. Toch? Maar ja, als je dan eenmaal kinderen hébt, flap je er toch weleens wat uit. Zoals:
Lees ook: 5 Momenten waarop je kinderen je áltijd zullen storen (terwijl dat even slecht uit komt).
1. “Ik tel tot…!” Drie, tien, honderdvijftig, welk magisch getal je ook bezigt, eigenlijk is het maar een raar dreigement. Want, dan heb je tot drie geteld en dan? Heb je dan bedacht welke verschrikkelijke toorn er vervolgens over je kind gaat neerdalen? Geef maar toe, meestal eigenlijk niet. En dus hoop je maar dat je die drie niet haalt. Want anders sta je best wel een beetje voor lul eigenlijk. En dan kun je voortaan tellen tot je een ons weegt.
2. “Wacht maar tot je vader thuis komt!” Dit heb ik dus echt een keer geroepen. Ik schaam me er nog steeds voor. Het is dat ik er geen gebloemd schort en een stel krulspelden bij droeg, anders had ik zo door kunnen gaan voor een huisvrouw uit de jaren ’20. Alsof ik zelf de scepter niet gezwaaid kreeg ofzo en het recht pas zal zegevieren als het gezinshoofd over de drempel stapt. Het hielp ook niet mee dat mijn kinderen verwachtingsvol aan hem vroegen wat ‘ie nu ging doen toen hij thuis kwam en de arme man geen flauw benul had dat ‘ie nu groots en meeslepend moest gaan staan disciplineren.
3. “Ben je soms doof?” Want het antwoord daarop is namelijk gewoon ja. Kinderen zijn allemaal doof. Vooral als je ze iets vraagt te doen, of zegt iets vooral niet te doen. En in principe is het zo dat het weinig zin heeft om te praten tegen iemand die lijdt aan doofheid, ook als het de Oost-Indische variant is. Dit is dus een gevalletje retorische vraag, die je jezelf de moeite van het stellen kunt besparen.
4. “Ga maar even nadenken over wat je gedaan hebt.” Kinderen nemen namelijk alles letterlijk. Dus zet je je peuter op de trap om zijn zonden te overdenken, dan zal hij je daarna haarfijn uitleggen dat hij zojuist zijn broccoli aan de gordijnen heeft gesmeerd en daarna de kat aan z’n staart heeft getrokken. Want dat is namelijk wat ‘ie gedaan had. Dat jij dat al wist, daar kan hij ook niks aan doen. Je vroeg er toch om?
5.”Wat denk je zelf?” Het kind zal namelijk een mening hebben die tegemoet komt aan datgene wat hij zelf wil. Dus is ‘ie vervelend geweest en vraagt hij vervolgens of hij een toetje mag, dan is vragen naar wat daarop het antwoord voor hem is, niet heel handig. Het antwoord zal namelijk ontegenzeggelijk “Ja” zijn.
6. “Omdat ik het zeg.” Wat eigenlijk gewoon betekent dat je geen goede reden hebt voor wat je zegt. Iets dat een kind feilloos door zal hebben, waarna dus onvermijdelijk de vraag “Waarom zeg jij dat dan?” volgt. En zie je daar maar eens uit te redden.
7. “Nu ben ik het zat!” Oke. Fijn. Dank voor die mededeling. En nu? Zitten er nog consequenties aan het ‘zat zijn’, of is het meer een soort brain fart, waarna iedereen weer verder kan met waar ‘ie mee bezig was (het behang van de muren aftrekken, kattenbrokjes eten, Legoblokjes door de wc spoelen).
8. “Liever-koekjes worden niet gebakken.” Een totaal bizarre uitspraak voor een kind. Want hoezo hebben we het ineens over koekjes? Gaan we koekjes bakken? En als het geen liever-koekjes zijn, zullen we dan maar chocoladekoekjes doen? Wat? Hoezo gaan we nu geen koekjes bakken? Jij begint toch zelf over koekjes?
9. “Ik wil ook weleens wat.” Oh ja, wat dan? En sowieso, wat doet het ertoe, want daar had je kind het toch helemaal niet over, over wat jij wilt? Nu gaat het om wat hij wil. Er moeten nu geen zaken door elkaar gaan lopen natuurlijk.
10. “Het is hier geen hotel!” Nee, duh, alsof je kind dat niet weet. In een hotel krijg je tenminste service! Hier is het altijd maar behelpen. Maar goed, je moet een gegeven paard niet in de bek kijken natuurlijk. En je kunt toch nog steeds gewoon wel z’n bed opmaken, vuile kleren van de grond rapen en al het speelgoed opruimen? Nou dan!
Lees ook: De top 8 van irritant advies (voor jonge ouders!).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
