Kinderen hebben is ultiem geluk (vooral als ze er even niet zijn)

Barbara probeert antwoord te geven op de vraag of we nu wél of niet gelukkig worden van kinderen.

De wetenschap toont steeds maar weer aan dat we van kinderen krijgen niet gelukkiger worden. Dat klopt natuurlijk niet. En eigenlijk zijn die uitspraken veel te ongenuanceerd om ze wetenschappelijk te noemen. Bovendien zijn we natuurlijk heel erg blij met onze kinderen en houden we van ze.

Elke week een fijn mailtje van ons?
[wysija_form id=”6″]

Maar eerlijk gezegd hebben we dus ook een heleboel andere gevoelens.
Over die gevoelens gaan we het hebben in het stuk.
Dat je nooit meer uit kan slapen.
Dat je nooit meer op een bank zit.
Dat je huis nooit meer opgeruimd is.
Dat je geen filmrecensies meer durft te lezen omdat je weet dat je toch niet gaat.
Dat je tijdens het avondeten al denkt: o nee, nu moet ik ze ook nog alledrie naar bed brengen.
Dat je je vaak eenzaam voelt, als je er alleen voor staat, of ’s nachts met een kind opzit, terwijl iedereen lekker ligt te slapen.
Dat je minstens een keer per dag met je blote voeten op een stukje Lego staat (auw!).

Opgejaagd
In mijn vrije tijd voel ik me heel vaak opgejaagd, negatief: wat moet ik nu weer koken, ik ben moe, ik heb geen zin om naar zwemles te gaan, mag ik even de krant lezen, ik moet echt nog naar de apotheek, hebben ze weer geen groente gegeten, hè kut zitten ze alweer op mijn iPhone, hoe lang duurt het nog tot acht uur, godverdomme liggen ze eindelijk in bed, kan je me opvegen!
Wanneer voel ik me dan positief? Als ze weg zijn, als ik achter mijn computer zit, als ze slapen, als ik stiekem om half vijf op een zonnig terras ga zitten voor één glas wijn voordat de hel weer losbreekt. Puur geluk.

Sterfbed
Ik moet echt af en toe mijn ogen sluiten en tegen mezelf zeggen: je hebt een superleuke man, twee lieve en gezonde kinderen en leuk werk.
Het is goed zo.
Want dit is het moment in je leven waaraan je terugdenkt als je straks op je sterfbed ligt.
Maar één seconde later probeert er een jongetje van 2 in mijn kuiten te bijten en roept er iemand dat ik een ‘maniak’ ben omdat ik vraag of hij zijn jas op wil hangen.

Doffe ellende
Het schijnt dat we weer gelukkiger worden zodra ze het huis uit zijn. Hm. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik begin het toch wel te neigen naar: kinderen hebben is 60% doffe ellende (beetje afhankelijk van de leeftijd), 25% redelijk te doen en 15% ultiem geluk. Helaas is dan weer helft van dat percentage dat ene moment dat ze er even niet zijn.
Hm.

Bekijk ook De wanhopige zoekgeschiedenis van een kersverse moeder

Lees ook: 23 dingen die wél geweldig zijn aan de kraamtijd