Jonge vader Michiel: “Gelukkige ouders bestaan niet.”

Michiel Stroink (34), schrijver van de romans Exit, Tilt en Of ik gek ben (binnenkort verfilmd met o.a. Tibor Lukács en het regiedebuut van Frank Lammers) is onlangs vader geworden van zoon Mink. Hij is inmiddels keihard van die zogenaamde roze wolk afgevallen…

Neem nooit een kind! Sinterklaas bestaat niet. Gelukkige ouders ook niet. Het is een complot om het voortbestaan van de mensheid in stand te houden. Alle ouders die anders beweren, liegen. De roze wolk is verdampt. Mink, het duivelsgebroed, huilt onafgebroken ons geduld aan barrels. Het is zelfs zo erg dat ik er toch maar een aantal gebruiksaanwijzingen op nageslagen heb.

Lees ook: “Onze kraamhulp is de eindbaas onder de superschurken.” 

‘De zes-weken-dip is een bekend fenomeen. Jullie baby voelt zich eenzaam en voelt zich het fijnst als je hem dicht tegen je aan houdt.’ Onzin! Onze baby is een aandachtszieke misthoorn. Hij voelt zich het fijnst als iedereen om hem heen volledig uitgeput is. Inmiddels kunnen we twaalf verschillende sirenes onderscheiden. De eerste drie vallen in categorie 1 en worden gebruikt voor het verkrijgen van voedsel. De tussencategorie, signaal vier tot en met zeven, is gereserveerd voor krampjes en klinkt alsof je heel langzaam een kalkoen aan het kelen bent. De buitencategorie is onuitstaanbaar en niet te verklaren. Hij gebruikt ze voor algemeen leedvermaak.

Niks helpt, dat is het ergste. Troosten lukt niet meer. We hebben iedere vijf minuten verschonen geprobeerd, zonder succes, en zelfs dreigementen lijkt hij niet serieus te nemen. Het Consultatiebureau, andere leugenachtige ouders en de politie reageren allemaal vol begrip (al patrouilleert er nu regelmatig een auto bij onze vuilniscontainers), maar als ze het echt zouden begrijpen, zouden ze langskomen om de pauzeknop aan te wijzen.

“Hier zit-ie, gewoon achterop, in zijn nekje.”
“O, had dat dan eerder gezegd.”

Terugsturen kan helaas ook niet meer. Ik heb het uitgezocht. Bovendien past ‘ie niet meer in de doos. “Als we hem nou insmeren met Nivea en je gaat er gewoon op zitten,” vroeg ik aan mijn vriendin, maar ze kon er niet eens om lachen. Mijn moeder vindt het allemaal onzin. “Huilbaby? Je bent gewoon een huilvader. Even doorzetten. Kinderen zijn het mooiste geschenk op aarde.”

Aldus de vrouw die mij in Sinterklaas deed geloven.

Lees ook: “De keizersnede stond hoog op ons verlanglijstje.”