Je weet dat je een moeder bent als… (in 25 momenten)

Natúúrlijk ben je je er elke dag weer van bewust dat je moeder bent, maar soms zijn er van die momenten, dat je jezelf even van bovenaf ziet en het als een mokerslag binnenkomt: Ja ja, ik ben moeder.
Bijvoorbeeld als…

…je beseft dat de inhoud van je tas uit meer dingen van anderen dan van jezelf bestaat.

…je de crèche verlaat met die lelijke, blauwe slofjes om je schoenen – en daar pas meters verwijderd van de opvang achter komt.

…je eindelijk weer eens een avond op stap gaat – en van plan bent om eens lekker ouderwets los te gaan – maar vóór twaalven alweer broodnuchter thuis bent en direct gaat slapen ‘want over 6 uur komt die kleine weer’.

…je je niet meer kunt herinneren wanneer je voor het laatst acht uur achter elkaar hebt geslapen.

…je tijdens een gesprek in het bijzijn van je peuter/kleuter nooit meer dan drie volzinnen kunt uitspreken omdat je kind je ALTIJD (‘mama mama mamaaaaa’) onderbreekt.

…je jezelf dan weer belerend hoort zeggen: ‘Even wachten, mama is nu even aan het pra-ten!’

…je in janken uitbarst als je leest over zielige kinderen waar dan ook ter wereld.

…je geen avond meer DWDD of RTL Boulevard ziet omdat het altijd onder kinderbedtijd wordt uitgezonden en je daarna geen puf meer hebt de uitzending terug te kijken of het er gewoon niet meer van komt.

…je fanatiek mee schommelt, van de glijbaan roetsjt en in de ballenbak jumpt – en het stiekem onwijs leuk vindt.

…je  je kind als excuus gebruikt om niet naar dat blaartrekkend saaie feestje te hoeven (‘Nee, Tobias is ziek dus ik kan helaas echt niet komen’).

…je je veel te vaak schuldig voelt – over álles: dat je teveel werkt/dat je je weer niet hebt opgegeven voor de veegploeg op school/dat je geen zin hebt om te puzzelen of met de blokken te spelen/dat je voor de 3e dag op rij pasta voorschotelt EN GA ZO MAAR DOOR.

…iemand kritiek levert op je kind (‘Nou nou, hij is wel druk zeg!’/’Haar lezen gaat nog niet zo bijster goed hè’) en je diegene het liefst zou willen sláán.

…je soms echt even helemaal geen zin hebt om moeder te zijn.

…je je daar weer acuut schuldig over voelt.

…je je elke dag weer realiseert dat je er niet aan moet dénken dat je zonder ze zou moeten.

…je zwemles gaat zien als het ergste uur van je week – die benauwde hitte, vieze chloorlucht en dat afdrogen in te volle muffe dampende kleedhokjes, yuk!

…je regelmatig denkt: waar was ik druk mee voordat ik kinderen had?!
(en waarom zeurde ik toen weleens over één beroerde nacht. Ik zou nu grof geld betalen voor slechts één beroerde nacht!)

…je mailbox dichtslibt met talloze nieuwsbrieven van school/de Naschoolse en de crèche, die je allemaal MOET lezen want anders heb je dikke kans dat je niet meekrijgt dat er een studiedag is (en je doodleuk voor een dichte school staat)

…je een keer doucht terwijl de kinderen er niet zijn en je alsnog binnen 3 minuten klaar bent (inclusief haren wassen), omdat je verleerd bent wat relaxed douchen is.

…je ineens lastige vragen moet beantwoorden als ‘Mam, hoe weet je of je dood bent?’, en dat soort breinbrekers.

…je expres langer op de wc blijft zitten voor wat extra me-time.

…je met terugwerkende kracht ENORM veel respect krijgt voor je eigen ouders.

…je maar door blijft schudden met de vlokken tot er een chocolade schatkistje/Mega Mindy of draakje mee komt, omdat je kind daar zo blij van wordt.

…je Let it go van Frozen serieus een héél catchy nummer vindt.

…je, ook al ben je op je werk, hete ‘enge’ dingen als koppen thee en kommen soep automatisch hoog gaat zetten (want buiten het bereik van je kind).

Lees ook: Haat aan de ik-weet-het-beter-moeder