Je krijgt er zoveel voor terug, maar deze dingen houden op!
Het is een gevleugelde uitspraak als het om kinderen gaat: je krijgt er zoveel voor terug. En dat is zeker waar. Lieve natte kwijlkusjes op je neus bijvoorbeeld. Een warm babylijfje tegen je aan na een nachtvoeding. De mooiste lachjes, liefste knuffels. Absoluut.
Maar eh… Je moet er ook best wel wat voor inleveren. En dat realiseer je je pas als je eenmaal tot aan je ellebogen in de poepluiers zit. Ik wel in ieder geval. Misschien ben ik de enige naïeve moeder, maar als ik het van tevoren geweten had, had ik de volgende zes geneugten van het kinderloze leven net wat meer uitgemolken.
Slaap. Oh, het zalige gevoel van acht uur lang slapen en ‘s ochtends wakker worden zonder dat je je oogleden manueel omhoog moet trekken. Ik kan me er nog een maar een hele vage voorstelling van maken. In de zeldzame gevallen dat ik tegenwoordig meer dan vijf uur slaap pak, voelt mijn gezicht aan alsof ik me de vorige dag helemaal plat heb laten Botoxen. Je vergeet namelijk heel snel hoe het voelt als je wangen niet op je schouders hangen.
LEES OOK: Weet je het nog? Dat je midden op de dag zomaar in bad kon gaan liggen…
Stilte. Soms ga ik in mijn moestuin staan om te luisteren naar de stilte. Me te laten overspoelen door het geruis van de wind ipv het hysterische geluid van Bert & Ernie’s ‘Alfabetmars’. Laatst begon er, midden in de nacht, zomaar een Toet Toet Auto helemaal uit zichzelf te zingen in de woonkamer. Afgezien van het feit dat dat doodeng is met volle maan, is het ronduit tragisch dat de moederlijke trommelvliezen zelfs ‘s nachts blijkbaar geen rust gegund zijn.
Poepen zonder publiek. Tja, need I say more? Ik ontlast mij graag zonder pottenkijkers, maar dat is een luxe die voor de gemiddelde moeder niet meer is weg gelegd, zodra het nageslacht eenmaal mobiel is. “Zo mama, dat stinkt wel een beetje!” krijg ik te horen van mijn tweekoppig publiek, terwijl ik met mijn broek op mijn enkels op de pot grijnzend wordt aangestaard. Ja schatjes, dan kunnen we elkaar een hand geven. Maar jullie hoeven in ieder geval mijn billen niet af te vegen.
Vrijheid. Op woensdagavond spontaan besluiten naar de bioscoop te gaan. De deur uitgaan met alleen je handtas en niet op een bepaalde tijd naar huis moeten, omdat er iemand een slaapje of een sloot melk moet hebben. Tot diep in de nacht met je vrienden in de kroeg hangen zonder dat je daarna je halve salaris aan de oppas hoeft te doneren.
Een opgeruimd huis. Soms kan ik onder de huizenhoge bergen Duplo, Little People poppetjes en uitgekauwde broodkorsten mijn eigen kinderen niet eens meer vinden. Moeizaam waad ik door mijn eigen huis, me een weg banend door de nimmer aflatende stroom aan troep, die de Terroristen ruim voor 08.00 uur ‘s ochtends al hebben weten te creëren. Vroeger was alles spik en span, tegenwoordig ben ik al blij als ik een dag niet aan mijn eigen vloer blijf plakken.
Een glas wijn drinken zonder meteen dronken te worden. Vroeger sloeg ik zonder blikken of blozen vijf single malt whiskey achterover en ging daarna nog in een rechte lijn naar huis. Die tijd is dus voorbij. Vier jaar slaapgebrek en een eenzijdig dieet van pasta met tomatensaus doen weinig voor je alcohol-resistentie. Na het eerste glaasje Sauvignon lig ik gevloerd en giechelend onder de tafel. Wel lekker goedkoop, dat dan weer wel.
Ja, je krijgt er heel veel voor terug. En echt, ik heb tegenwoordig liever een glaasje Roosvicee en een natte kwijlkus dan een fles droge witte. Maar de herinneringen eraan, die zijn soms best een beetje bitterzoet.
LEES OOK: Zó werkt moederschap op de survival-modus! (Héérlijk!)
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
