“Ik heb een grote fout gemaakt en nu ben ik alleen”

Mirjam (34) had alles: een gelukkige relatie en een geweldig huis. Ze ging vreemd, en nu is ze alleenstaande moeder, in een klein rot-appartement in een kut-buurt. “Ik heb een grote fout gemaakt.”

“Ik kan me nu haast niet voorstellen dat het nog maar zo kort geleden is dat mijn leven er zo anders uitzag. Ik was best heel gelukkig met Bas, we waren al acht jaar samen, we kenden elkaar van studeren. We woonden samen, op een superleuke bovenverdieping, met een extra kamertje dat we nog even leeg wilde laten, maar die baby hing al een beetje in de lucht. Ach, ik was nog net geen 30, de wereld lag aan mij voeten.
Maar op een avond ging ik uit met een collega, Stefan. Bas zat voor zijn werk in Londen. Het was wel een man waar ik vaker wat naar geloerd had, maar we zagen elkaar niet vaak. We gingen even wat eten, en het werd heel laat. Het was leuk, maar nou ook weer niet zó leuk, dat je weet: dit gaat zo mis.”

“Bij het afscheid stonden we op een brug, allebei met een fiets tussen onze benen, toen hij me opeens begon te zoenen. Het was of de grond onder mijn voeten verdween. Ik trilde en beefde en liet mijn fiets vallen en we zoenden en zoenden. De dagen erna kon ik aan niets anders meer denken. We ontliepen elkaar, maar op een dag stond hij voor mijn neus en zei: ik kan zo niet verder leven. Ik móet je zien. Maandenlang zagen we elkaar in het geheim, ik viel kilo’s af, het was de ergste en mooiste tijd van mijn leven. Tot ik op een zondagochtend brak. Ik vertelde Bas alles. Hij was heel rustig, pakte zijn spullen en vertrok.”

“Ik moest het huis uit, want zijn ouders hadden een deel van huis betaald. Bas kocht me uit, en ik vond een kleine huuretage in een nou ja, niet zo leuke buurt. Tijdelijk, dacht ik. Maar toen raakte ik per ongeluk zwanger van Stefan, veel te snel. Hij wilde het de ene keer wel en de andere keer weer niet houden. Tot aan de deadline voor de abortus bleef hij twijfelen maar uiteindelijk eindigde hij met een zuinige ‘ja’. We zouden niet samenwonen, dat vond hij te veel. En ik wilde het kind gewoon niet weg laten halen.”

“Nu is Lisa alweer bijna 2. Stefan trok het helemaal niet, hij was er de eerste weken wel bij, maar al snel kwam hij alleen nog maar op bezoek. Hij heeft nu een nieuwe vriendin, met wie hij wel samenwoont. Ik mis hem eigenlijk niet. Bas spreek ik nooit meer, die is zo boos! Ik ben gewend geraakt aan deze buurt, maar alles is een takkeneind fietsen, ik heb geen contact met de andere moeders op de crèche of de buren – heel andere mensen dan ik. Maar als ik terugdenk aan mijn leven 4 jaar geleden, en aan de situatie waar ik nu in zit, dan moet ik nog steeds weleens huilen. Ik had gewoon met Bas nog in dat leuke huis kunnen wonen, en met hem een kind kunnen hebben. Dan hadden we samen van die blikken kunnen uitwisselen, van kijk eens wat schattig Lisa nu weer is. Er was niks mis met onze relatie, ik heb gewoon een grote fout gemaakt. Ik ben echt als de dood dat ik de rest van mijn leven alleen blijf, in dit kut-huis, in deze kut-buurt.”

Lees ook: Suzans zwangere vriendin is extreem veel met haar uiterlijk bezig. Moet ze hier iets van zeggen?