Ieder stel heeft ruzie – en daar is Marcel heel gelukkig mee

Marcel is 44, getrouwd met Carlijn en heeft een baard, alsmede een dochter die Sammie heet. Op Me-to-We vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.

Het voordeel van alcohol is dat het lekker is. Daarnaast wordt de gemiddelde mens er over het algemeen wat loslippiger van en dat kan nog wel eens wat inzichten opleveren. Zo zat ik laatst met vrienden in zo’n heel hippe hamburgerzaak. Het stikte er van de mannen zoals mijn vrienden en ik: types met baarden en tatoeages, sommige droegen rode mutsjes ondanks dat het bloedheet was, de kapsels waren van het strakke soort, we roken met z’n allen naar hout, pommade, halfrauwe hamburgers en hete kipkluifjes. En naar bier en tequila, want bij hamburgers drink je bier en tequila. Heel grootstedelijk allemaal en ik snap best dat je dat misschien heel vermoeiend vindt, maar het gaat nu gewoon even niet over jou.

Lees ook: Marcel heeft er maling aan en doet het gewoon: vliegen met een kind

Er werd dus gedronken. En gepraat. In tegenstelling tot wat veel vrouwen denken gaat het in veel mannen-onder-elkaar-gesprekken niet over tieten, seks, curling en brommers. Het gaat vooral over het leven, de dood, sport in de breedste zin des woords, mooie films, goeie muziek, vakantie, haarverlies en ander gevoeligs. En, als er genoeg gedronken is: kinderen. Niet dat er foto’s worden getoond, want we zijn geen vrouwen, maar het scheelt niet veel.

Als de dronkenschap echt op de loer ligt en de barre tocht huiswaarts steeds dichterbij komt, gaan we echt de diepte in. Dat gebeurde dus, laatst. Meestal red ik die fase niet, vanwege mijn slechte alcoholtolerantie. Ze noemen me niet voor niets Marcel ‘Backward Shuffle’ Langedijk; ik knijp er vaak stiekem en moe tussenuit. Dit keer niet. Ik had zeker een goede avond ofzo.

Wat bleek: al mijn vrienden, zelfs degenen van wie ik dacht dat ze de meeste relaxte vrouwen van de wereld hadden, bleken regelmatig ruzie te hebben over kinderen. Allemaal! Zonder drank doen ze altijd alsof alles koek en ei is, maar dat figuurlijke ei blijkt, net als de letterlijke eieren, ramvol gif te zitten. En ik maar denken dat Carlijn en ik de uitzondering zijn. Dat wij de enige zijn met van die dodelijk vermoeiende zeurruzies over dat ik te weinig doe qua dreumesverschoning, dat ik te gemakzuchtig ben in de opvoeding, dat ik ook eens een liedje voor Sammie moet zingen en – uiteindelijk – dat ik vast vreemdga met alle meisjes van kantoor. Ik werk thuis, joh, ik heb geen kantoor!

De opluchting was groots. Grootser dan de kater. Iedereen heeft ruzie! Jullie ook. Hoe zeer jullie ook je best doen om op Facebook te laten zien hoe perfect jullie leven is, hoe relaxt, knap en intelligent de baby, hoe sexy zijn bierbuik en jouw cellulitis. Facebook liegt, net als jullie. Gelukkig maar.

Lees ook: Blijf zo lang mogelijk baby. Want het leven zit vol met verdriet, ziekte en Jan Smit