Ik houd meer van mijn kind dan van mijn man. Is dat raar?

Toen Femke zwanger was van Max las ze ergens dat ze na de geboorte van haar zoon meer van hem zou houden dan van haar man. En inderdaad, vrij snel nadat haar kind arriveerde, voelde ze het exact zo. Zonder Reinier zou ze het, als het moet, waarschijnlijk wel redden, zonder Max zou ondoenlijk zijn. Femke ging er vanuit dat iedereen dit zo voelt. Maar dat blijkt toch niet zo te zijn…

Een halfjaar geleden ging ik uiteten met een vriend. Zijn vrouw was een dag later uitgerekend. Hun eerste kind zou spoedig arriveren. Ik vertelde hem over de mooie en minder mooie dingen van het ouderschap en besloot met de zin: “Weet je wat zo gek is? Nu staat je vrouw nog op nummer 1, maar na de geboorte zal je kind die plek snel gaan innemen.” Mijn vriend keek me met grote ogen aan en zei: “Aah neeeeee! Ik hóud zoveel van mijn vrouw. Dat kan toch niet?” Maar ik was onverbiddelijk: “Jawel schat, zo gaat het zijn.”

LEES OOK: Ouderliefde overwint echt alles

Vorige week ging ik met dezelfde vriend uiteten. We hadden het over het jonge vaderschap. Hoe leuk en hoe pittig het kan zijn, hoeveel je kunt genieten en hoezeer je het kunt verafschuwen. En plotseling zei hij: “Maar één van de dingen die je me vertelde vertelde, klopte niet, hoor. Weet je nog dat je zei dat ik meer van mijn kind zou gaan houden dan van mijn vrouw? Nou dat heb ik niet. En mijn vrouw ook niet.” Ik was verbaasd.

Bij mij ging het zo… Max werd geboren en op mijn buik gelegd en het eerste wat ik dacht was: “Nou gelukkig, alles zit erop en eraan. Hallo, lieve, kleine jongen. Ik ben heel benieuwd naar je.” Met in mijn achterhoofd het idee dat ik op slag zielsveel van mijn kind zou moeten houden, vroeg ik op dag 1 na de geboorte aan Reinier: “Hou jij al meer van hem dan van mij?” “Nee”, zei Reinier, “Jij?” “Nee”, zei ik. Twee weken later stelden we elkaar dezelfde vraag en toen was het antwoord voor ons beiden “Ja”.

Ja, ik verkies mijn kind boven jou.

Ik heb er nooit over getwijfeld of dit raar is. Ik dacht zelfs dat het geheel normaal is. Maar toen ik van mijn vriend hoorde dat hij dit niet per se zo voelde, ben ik eens gaan googelen en kwam ik meer mensen tegen die zeggen dat ze meer van partner dan van kind houden. Ik zag reacties als: “Mijn kind gaat ooit weer de deur uit en met mijn man blijf ik mijn hele leven samen, dus lijkt me logisch dat ik meer van mijn man hou” en “Het is niet meer of minder, maar anders.”

Hebben we hier een taboe te pakken of voelt dit nu eenmaal niet voor iedereen hetzelfde? Voor mij geldt dat de bloedband altijd het allersterkst is. En die met mijn kind al helemaal. Als mijn partner me in de steek zou laten dan is dat dramatisch, maar daar kom ik op een zeker moment overheen. Als mijn kind zou vertrekken (of sterven), dan is dat een wond voor het leven.

LEES OOK: Lief! De liefde van een vader voor zijn dochter