Hotels, stop met tweelingouders discrimineren
Heb je twee baby’s, dan is het bijna onmogelijk om een vakantie te boeken. Dat moet anders, vindt Janneke. Want mogen tweelingouders misschien ook even bijkomen?
LEES OOK: Hoe wij eindelijk weer in de wereld der slapenden belandden
Heb je het eerste jaar met twee baby’s overleefd, dan ben je waarschijnlijk dringend aan vakantie toe. En bij voorkeur niet in een tent, want dat is zo behelpen met twee kinderen die alle kanten op kruipen. Liefst ook – als je net als ik niet zo van de vakanties in eigen land bent – op een plek met een beetje zon, voor het betere vakantiegevoel. Je hebt immers best een tijdje op je tandvlees gelopen, dus kom maar door met dat paradijselijke oord! Maar dan begint het probleem. Want wil je met een tweeling van onder de twee naar een fijn hotel of appartementje in de buurt van een kindvriendelijk strand, dan moet je een lange adem hebben. De zoeksystemen van de grote aanbieders accepteren het namelijk niet dat je met twee baby’s op vakantie wil. ‘Let op!’ roept een melding zodra je je vakantiewensen intypt, ‘er zijn geen kamers beschikbaar waar het hele reisgezelschap in past. Selecteer meerdere kamers.’ Een melding die duidelijk niet is toegespitst op tweelingouders. Want wie legt er nou twee baby’s op een aparte kamer? En als stel allebei op aparte kamers slapen met elk één baby is ook niet het toppunt van gezelligheid als je op vakantie bent.
Alleen bij de gratie Gods vind je als tweelingouder een hotel waar ze bereid zijn twee in plaats van één campingbedjes aan te schuiven. Zelfs als je aanbiedt een eigen bedje mee te nemen, kun je nog niet overal terecht. Want wijk je af van de norm, dan ben je blijkbaar maar lastig in een hokje te stoppen in het hotelwezen en dus al helemaal niet in een kamer. Voor onze zomervakantie speurde ik in mijn spaarzame vrije avonduurtjes dagenlang op internet. Ik kreeg de indruk dat het nog eenvoudiger is een hotel te vinden waar je je hond mee mag nemen dan twee baby’s. De meeste tweelingouders die ik ken, houden het daarom bij een weekje Center Parcs. Wat natuurlijk een fantastische uitvinding is, voor álle mensen met kleine kinderen, maar ik kreeg het idee van zon, zee, strand en een minimum temperatuur van 25 graden Celsius maar niet uit mijn hoofd. En dus hield ik stug vol. Met succes, want uiteindelijk waren we welkom in een aparthotel op Mallorca, waar ze wél zo vriendelijk waren twee babybedjes en twee kinderstoelen neer te zetten. We konden onze kont nauwelijks keren in het huisje, maar dat vonden wij niet erg. We hadden zeezicht! En ontbijt! En diner! En een speeltuintje! En een pierenbad! Precies wat wij nodig hadden om na twee weken vakantie als herboren thuis te komen.
Het blijft jammer dat er niet meer hotels zijn die tweelingouders met open armen ontvangen en even die extra service bieden. Want als je het mij vraagt is dit nu net een doelgroep die best een fijne vakantie kan gebruiken. Bovendien: twee baby’s ontbijten nauwelijks en voor het avondeten schoven wij in ons appartementje gewoon een potje spaghetti bolo naar binnen. Veel extra kosten leveren twee baby’s dus ook niet op. Waarom zijn hoteleigenaren dan toch zo afhoudend? Een paar maanden geleden liepen wij er weer tegenaan. We zochten lastminute naar een onderkomen in Winterberg, omdat we met onze tweeling (van inmiddels twee jaar) naar de sneeuw wilden. Alle appartementen waren al volgeboekt, maar wij vonden het geen probleem om met z’n viertjes een ruime hotelkamer te delen. Opgewekt belde ik een hotel dat nog wel plek vrij had. Of er plaats genoeg was voor een extra campingbedje dat we zelf zouden meebrengen? Jazeker, zei de receptioniste, er was ruimte zat. En als we wilden, konden we ook halfpension boeken. De kinderen aten gratis mee. Ze moest nog even overleggen met de eigenaresse en dan zou ik diezelfde dag een offerte thuisgestuurd krijgen. Dat klonk goed. Ik wachtte op de offerte, maar de volgende dag was die er nog niet. Ik belde opnieuw. Dat de offerte onderweg was, kreeg ik te horen. Maar de dag erna was er nog steeds geen aanbod binnen. En de dag daarna óók niet. Ik weet natuurlijk niet zeker of de samenstelling van ons reisgezelschap de reden was van de vertraging, maar een week (!) later, drie dagen voor vertrek, kwam de offerte binnen. De kamerprijs was met vijftig euro verhoogd en de optie halfpension werd ons niet meer aangeboden. Wel waren we ‘van harte welkom’ volgens het bericht.
Waarom we zo ‘welkom’ waren? Joost mag het weten. Onze kinderen eten ’s avond met veel geluk een halve aardappel en doorslapen doen ze al anderhalf jaar, dus veel stennis trappen ze ook al niet. Gelukkig hadden we inmiddels iets anders gevonden. Een pension dat familiekamers aanbood en dat bij ons eerste telefoontje meteen de reservering aannam. We hadden geen idee op wat voor kamer we zouden belanden, maar de eigenaresse verzekerde ons dat er genoeg plek zou zijn en dat we zelf geen extra bedje hoefden mee te nemen. Wij vonden het allang best. Zou de kamer erg krap zijn, dan zouden we ’s avonds met de babyfoon in de lobby gaan hangen. Als je lastminute boekt, moet je niet al te hoge eisen stellen. Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen. De kinderen kregen een lolly en de eigenaresse bracht ons naar onze ‘kamer’. Die helemaal geen kamer bleek, maar twéé kamers. En een keuken. En een badkamer. En een halletje voor onze skispullen. In de woonkamer stonden twee opgemaakte campingbedjes. “Normaal gesproken verhuren we dit appartement niet voor drie nachten,” zei de eigenaresse. ‘Maar jullie zijn met twee baby’s, dus maken we graag een uitzondering. Ze moeten natuurlijk wel de ruimte hebben om te spelen.’
Je begrijpt dat we fantastisch sliepen die nacht. En de kinderen ook. Zo kan het dus ook, dacht ik bij mezelf. Misschien kunnen die andere hoteleigenaren een voorbeeld nemen aan deze pensionhoudster? Dat zou ongetwijfeld heel veel gelukkige, uitgeruste tweelingouders opleveren. Eerlijk gezegd vind ik het ook normaal om een beetje flexibel te zijn naar je gasten toe, als het binnen de grenzen van de haalbaarheid ligt. Want ook mensen met een afwijkende gezinssamenstelling hebben recht op een leuke vakantie.
LEES OOK: Hoe je weer tot leven komt tijdens een resortvakantie (burgerlijk? Nou en!!)
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
