Hoe Vala vier maanden na haar bevalling bijna kaal werd
Dat zwangerschap en bevallen geen kattenpis zijn wist je waarschijnlijk wel. Maar is dat eenmaal achter de rug, dan heb je de ellende wel gehad. Dacht je. Want dat aan het ontzwangeren ook een aantal nadelen kleven, daar hoor je dan weer weinig over.
Ik werd dus kaal. Kaal, ja. Het was verschrikkelijk. Als ik ‘s ochtends onder de douche stond en mijn haar waste, kon ik hele plukken uit mijn hoofd trekken. Dat is een effect van de veranderende hormoonhuishouding na je zwangerschap. Mijn vier maanden oude baby had ondertussen zowat meer haar dan ik. Ik overwoog serieus een pruik, of op z’n minst een permanente hoed, want met die vlaskop kon ik me niet meer met goed fatsoen op straat vertonen. Zag ik er nou nog uit als Sinead O’Connor, dan had ik gewoon mijn hele kop kaalgeschoren, maar ik vreesde dat het resultaat eerder richting een Britney zou gaan en daar werd destijds ook niemand vrolijk van.
LEES OOK: Help! Sinds het moederschap heb ik een draak van een PMS
Door het leven als biljartbal
Enige voordeel was dat ik dit keer, na mijn derde zwangerschap, niet verrast was door mijn haaruitval en dus wist dat ik niet de rest van mijn leven als biljartbal hoefde te slijten. Na mijn eerste kind zat ik destijds in Californië bij mijn kapper, die therapeutisch de sympathy-bubbly ontkurkte en me plechtig beloofde dat hij er alles aan zou doen om me weer toonbaar te maken. “Don’t worry honey, I’m going to make you look fá-bú-lous!” En het moet gezegd: na drie uur kon ik weer de straat op zonder capuchontrui en had ik me niets eens noodgedwongen een kort en pittig moederkapsel hoeven laten aanmeten. Maar het heeft me nog zeker drie maanden gekost voor ik over het trauma heen was.
Haarballen in het doucheputje
Toen ik mijn oudste dochter kreeg bleef dit drama me bespaard en aangezien mijn derde kind wederom een meisje was, had ik goede hoop dat ik ook dit keer mijn haar zou behouden. Niets was helaas minder waar en dus kon Mario om de dag de haarballen uit het doucheputje peuteren. En ook al wist ik dat het uiteindelijk echt weer aangroeit, toch voelde het niet fijn om iedere morgen een kluwen haar in mijn handen te hebben onder de douche. En als het dan weer aan gaat groeien, loop je er de eerste paar weken bij alsof je je haar hebt laten knippen door je eigen baby met een kinderschaartje, met overal van die rare korte plukjes rondom je voorhoofd, als een soort kuikentje dat bezig is zijn dons te verliezen. Dat staat misschien schattig bij je nichtje van anderhalf, voor een volwassen vrouw is het niet heel charmant.
Haaruitval na een zwangerschap kan wel tot ruim een jaar duren. Hoe oneerlijk is dat? Na drie kinderen moet ik al dealen met een rimpelnavel, flubbertietjes en een puttenkont, dus eigenlijk vind ik dat die kinderen al duur betaald genoeg zijn. Bovendien kan je dat allemaal nog wel verbergen met corrigerend ondergoed en een beha met steunzolen, maar je hoofd, daar kan je toch moeilijk een zak overheen trekken. Daarnaast is het credo niet voor niets: als je haar maar goed zit. Toch?
LEES OOK: Kolossaal tussen de killerbodies.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
