Je weet dat je moeder bent als…
Als ik aan kinderloze vrienden vertel dat ik weleens een tandenborstel uit de toiletpot heb gevist met een substantie erop waarvan ik niet goed wist of het nou pindakaas of poep was, krijg ik steevast verschrikte uitroepen, ogen die bijna uit kassen rollen en kokhalsgeluiden. Dat ik van zoiets niet meer schrik is deze mensen een raadsel. Maar stoïcijns blijven bij een ranzige tandenborstel is slechts één van de kenmerken waaraan je een moeder herkent. Er zijn er namelijk nog veel meer. Zoals:
Lees ook: 10 Bizarre eigenschappen van een oververmoeide moeder (die je eerst niet had).
* Je kunt multitasken als geen ander. Boterhammen smeren, mailtjes beantwoorden, veters strikken, naar het toilet gaan en dat allemaal tegelijkertijd. Mama draait er haar hand niet voor om. Echt, eigenlijk zouden we de wereld moeten laten leiden door een moeder van een baby en een peuter. Heb je binnen een handomdraai schone billen én wereldvrede. Gegarandeerd.
* Je krijgt zowat een hartverzakking tijdens ieder spaarzaam momentje voor jezelf. Omdat je dan denkt dat je je kind ergens bent vergeten (terwijl ‘ie gewoon op de peuterspeelzaal is. Of bij oma).
* Je handtas zit altijd vol met spullen. Van iemand ánders dus, niet van jezelf.
* Je eerste reactie als er een stilte valt is niet “Heerlijk, wat een rust”, maar “Oh, mijn god, wat zijn ze in vredesnaam aan doen?!” (En vervolgens stel je het gaan kijken toch nog stiekem vijf minuten uit, omdat je gewoon te bang bent voor wat je aan zult treffen.)
* Je vindt poep op de gekste plekken. Achter de bank bijvoorbeeld. Aan de gordijnen. Of op een tandenborstel dus. En daar ga je dan vervolgens niet van over je nek. Je poetst het gewoon weg met een billendoekje.
* Je bent om 22.00 uur thuis als je een avond uit gaat. En dan heb je het echt láát gemaakt. Eigenlijk viel je om 20.30 uur al in je dame blanche in slaap. Maar ja, het is ook weer zo lullig om de oppas al naar huis te sturen als ze nog maar een halve zak chips op heeft.
* Je bent altijd alles kwijt (je sleutels, je portemonnee, je auto), maar hebt geen enkele moeite om je alle verschillende Pokémons en karakters uit iedere Disneyfilm ooit gemaakt te herinneren.
* Je ziet de baby een stuk karton verorberen en ipv in paniek te raken ga je eerst een kop thee zetten en dan eens rustig Googlen: ‘baby eet karton, gevaarlijk?’. Waarna je je kind het eens afhandig maakt als hij al een halve Bol.com doos op heeft.
* Je geeft bijna geen geld uit aan jezelf, maar komt drie keer per week thuis met nieuwe spullen voor de kinderen. En als je jarig bent zeg je tegen iedereen “Ik hoef niks, koop maar wat voor de kids”.
* Je vindt het echt quality me-time als je het een keer voor elkaar krijgt om tijdens het douchen maar liefst een halve kuit geschoren te krijgen.
* Je ziet drie keer per week spaghetti bolognese eten niet als gebrek aan variatie, maar als een manier om ervoor te zorgen dat je kinderen niet sterven aan ondervoeding of scheurbuik.
* Je hebt inmiddels zo vaak ‘Als je niet…., dan….” geroepen dat je moet gaan Googlen naar nieuwe dreigementen omdat de oude gewoon niet meer geloofwaardig zijn.
* Je kunt aan het soort brul van je kind meteen afleiden of je je EHBO-cursus in de praktijk moet brengen en een ambulance moet bellen, of dat er gewoon twee Legoblokjes niet van elkaar loskomen.
* Je kunt aan het soort zeurtje van je kind meteen afleiden of ‘ie honger heeft, verschoond moet worden, een jeukende neus heeft, opeens heeft bedacht dat zijn outfit stom is, pijn aan zijn kleine teen heeft, plotseling enorme behoefte heeft aan ananas of gewoon, het leven in het algemeen even niet meer ziet zitten.
* Je weet inmiddels dat stijl overrated is en dat comfort altijd eerste prioriteit moet zijn bij het aanschaffen van een nieuwe schoenen. Hoe mooi die hakken in de etalage ook zijn.
* Je bent in staat vragen als “Mama, waarom heb jij daar van die flubberdingen hangen?” en “Wat stinkt er erger, jouw poep of die van papa?” zonder blikken of blozen beantwoorden.
* Je maakt er een missie van om televisieprogramma’s te pitchen bij je kinderen waar je zelf in ieder geval niet diréct moordneigingen van krijgt.
* Je bent in staat om de vragen van je kinderen te beantwoorden zonder überhaupt gehoord te hebben wat ze eigenlijk zeiden. En kunt desondanks toch feilloos destilleren of het een vraag is waar je vooral niet bevestigend op moet antwoorden (zoals “Ik mag toch wel chips?”, of “Mag ik je i-Phone even?”).
* Je vindt het geen probleem om te douchen, poepen, je ladybits te ontharen of een puist uit te knijpen waar je kinderen bij zijn. Sterker nog, je bent zo erg vergeten hoe het voelt om dat soort dingen in privacy te doen, dat je het soms zonder erbij na te denken ook ergens anders doet dan thuis. Op je werk bijvoorbeeld. Of in een willekeurige autoruit op straat.
Lees ook: 12 Normale dingen die ineens doodeng zijn als je een kind hebt.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
