12 Dingen waarvan ik me heel erg afvraag hoe andere moeders het doen

Vier kinderen, een witte bank, geen iPad en ook nog immer consequent zijn – hoe dóén die andere moeders dat in vredesnaam?!

Lees ook: Waarom je met andere moeders veel intiemer bent dan met je vriendinnen.

1. Schone kinderen

Ze bestaan echt: kinderen die – ook al zit de dag er al bijna op – toch nog romdlopen met smetteloze snuiten en shirtjes zonder één enkele vlek. En ook zonder appelstroop in het haar. Hoe ik ook boen, na negen uur ’s ochtends krijg ik dit niet meer voor elkaar. Ik kijk trouwens ook in diepe bewondering naar kinderen die hooguit twee keer per week in bad hoeven, en dan niet plakkend door het leven gaan.

2. Altijd online

Je hebt van die mensen bij wie het nooit langer duurt dan 2,5 seconde voordat je antwoord krijgt op WhatsApp. En die een heel app-gesprek kunnen voeren zonder zeventien keer offline te gaan voor kortere of langere tijd. Ik ben niet zo’n mens, ik ben al trots als ik binnen 2,5 uur antwoord geef. Ik zeg altijd dat dat komt doordat ik kinderen heb en als ik maar naar mijn telefoon wijs, ontstaat er een bloedige discussie over wie er meer recht op heeft, maar dat kan de reden niet zijn want in die 2,5 seconde-groep tvallen ook moeders, dus vermoedelijk doe ik gewoon efficiency-technisch iets helemaal fout.

3. Licht bepakt de deur uit

Wijs geworden door schade en schande ga ik de deur liever niet uit zonder een tot de nok gevulde luiertas, een voorraad warm water en minstens zes spenen, maar er zijn dus ook moeders die alleen een luier in hun handtas gooien en toch geen spullen tekort komen, wat ik heel knap vind.

4. Geen fles of speen

Over die zes spenen gesproken: die zijn hier heilig. Ik hoor weleens dat mensen erin zijn geslaagd zowel speen als fles voor de eerste verjaardag uit te bannen. Ik heb grote bewondering en geen idee hoe.

5. Doorslapen na een maand

Schijnen te bestaan: kinderen die na een maand – of twee, of drie – doorslapen. Nu ben ik eigenlijk van mening dat dit berust op toeval (dit is vooral ingegeven door zelfbescherming, omdat ik helaas niet tot de gelukken behoor met zo’n kind), maar sommigen beweren hiervoor wel degelijk de gouden greep te hebben toegepast. Wat die gouden greep precies is, daar ben ik alleen helaas nog steeds niet achter.

6. Geen uitpuilende speelgoedkast

Ik nam me ooit voor weinig en alleen mooi speelgoed aan te schaffen, maar dat was uiteraard toen ik nog geen kind had. Inmiddels puilt de kast hier uit van het kleurrijke speelgoed met harde en irritante geluiden, waar mijn kinderen heel dol op zijn maar ik niet. Laatst was ik bij iemand wiens hele kinderspeelgoedcollectie paste in zo’n Ikea-keukentje. Ik ben er nog steeds niet bij bijgekomen.

7. Geen schermen

‘Nou, inderdaad, dan ben je wel even blij met de iPad’, zei ik onlangs, nietsvermoedend, tegen een andere moeder toen we de ins en outs van het fenomeen ‘kinderen om vijf uur ’s middags’ bespraken. Maar zij had geen iPad. En ze leefde nog. Ik vraag me nog steeds af hoe dan.

8. Vier kinderen

Ooit dacht ik (heel naïef): twee kinderen, dat is zoiets als één kind en dan een beetje erbij. Nou, inmiddels heb ik twee kinderen en het is zoiets als één kind en dan nog anderhalf erbij ofzo. Druk, man. Ik begrijp al oprecht niet hoe moeders van drie kinderen ooit nog de deur uitkomen / niet doordraaien, laat staan iedereen die vier kinderen of zelfs nog meer heeft.

9. Een witte bank

Ik had ooit een witte bank en geen kinderen en toen wist ik hem al niet wit te houden, maar er zijn mensen die deze combinatie in huis hebben en die helemaal niet overal chocoladepastavlekken enzo hebben of vegen van de keren dat er schoenen op de bank komen, waar bij mij ook een verbod op staat maar op een of andere manier ben ik altijd te laat met het handhaven ervan.

10. Consequent zijn

Ik ken dus moeders die echt heel, heel consequent zijn. Die altijd in één keer de juiste beslissing nemen en dan to hun point sticken. Probeer ik ook. Maar soms weet ik niet meer waarom ik eigenlijk iets heb verboden en als de driftbui over is (ik heb wel enig besef van opvoeden), geef ik dan alsnog toe.

11. Op tijd komen

Al dwing ik mezelf tegenwoordig minstens een uur van tevoren te beginnen met spullen pakken (zie vooral ook punt 3), ik slaag er zelden in op de juiste tijd in de auto te zitten. En dat terwijl ik zonder kinderen een horloge-junk ben. Maar op een of andere manier valt er bij vertrek altijd wel een poepluier te betreuren van het soort dat het schrobben van een nek vereist.

12. Immer geduldig blijven

Ik ben – vind ik zelf – echt wel een leuke moeder. Ik geef veel aandacht, honderden kusjes, lees eindeloos voor en soms mogen mijn kinderen zelfs verven, wat me een uur voorbereiding en drie uur opruimen kost, maar alles voor blije kindertjes. Totdat er twee kinderen piepen en huilen, zonder dat ik daarvoor ook maar één reden zie, en ik na drie minuten zwaar geïrriteerd blèr dat iedereen nu even z’n kop moet houden, omdat dat gejammer echt nergens voor nodig is. Er schijnen moeders te zijn die dit anders oplossen. Met een glimlach. Zonder blèren. Vind ik knap.

Lees ook: 16 Redenen waarom het zo fijn is andere moeders als vriendin te hebben.