‘Het is net alsof hij liever geen kind had gekregen’
Janneke (39) is dolblij met haar zoon van 3, maar haar vriend lijkt een kind vooral een last te vinden. Dat vindt Janneke moeilijk.
“Mijn vriend heeft allerlei ‘grapjes’. Hij lacht zelf het hardst als hij ze weer eens tegen iemand roept, maar ik zie als enige dat hij het ergens meent. “Begin er niet aan!” als een vriend zegt dat hij vader wordt. “Kinderen is hinderen!” als we op een drukke kinderverjaardag zijn. “Is het te laat voor abortus?” als onze zoon – over het algemeen het makkelijkste jongetje ever – een keer boos is omdat hij zijn zin niet krijgt. Meestal krijgt hij de lachers op zijn hand, maar ik ben echt klaar met die opmerkingen. Ook omdat ze niet op zichzelf staan.
Lees ook: Zo voed ik op: ‘Mijn man en ik zitten echt niet op één lijn’.
Ik geef toe: mijn kinderwens was groter dan de zijne. Jarenlang stelden we het uit, omdat hij er nog niet klaar voor was. Maar toen ik 35 was, wilde ik het echt heel graag. Waarom wachten, hield ik mijn vriend voor. Het kon nog wel lang duren. Hij ging overstag – zo voelde dat ook echt, alsof hij het voor mij deed – en ik was snel zwanger. “Dat was niet de afspraak”, zei hij vaak, ook weer grappig bedoeld, maar na een tijdje vond ik dat niet meer geestig. Toen onze zoon eenmaal was geboren, was mijn vriend heus wel blij en trots. Al kwam er van de beloofde papadag helemaal niets terecht, omdat hij het zo druk had op zijn werk. Hoewel ik erachter kwam dat op de vrijdagen waarop hij echt niet gemist kon worden, de vrijdagmiddagborrel in het café naast zijn werk wel erg vroeg begon. Uiteindelijk gaf hij wel toe dat hij de vijf keer dat hij een dag alleen was geweest met de baby, niet goed wist wat hij moest doen. Mijn vriendinnen zeiden veelbetekenend ‘mannen en baby’s’ en ik ging zelf een dag minder werken om zijn dag op te vangen.
Maar inmiddels is ons kind drie en heb ik hoe langer hoe meer het gevoel dat mijn vriend het vaderschap vaak een last vindt. Eens per maand slaapt onze zoon een of twee nachtjes bij mijn ouders, dan lijkt mijn vriend op te leven. “Wat heerlijk”, zegt hij als hij glunderend in de auto stapt na het wegbrengen. “O wat fijn, wat een leven, wat een vrijheid.” Die opmerkingen gaan de hele tijd door. Als we samen eten, thuis of in een restaurant, als we wakker worden, als we ’s ochtends bij het ontbijt de krant lezen. “Eindelijk geen lawaai en troep om me heen”, dat zegt hij ook vaak. Alsof dat de samenvatting is van het hebben van kinderen: lawaai en troep. Maar als ik er dan iets over zeg, reageert hij vaak korzelig. Dan vat ik het allemaal negatief op. Er valt gewoon niet echt over te praten.”
Lees ook: 21 Signalen dat de aanstaande vader nog wat te leren heeft.
