Het genezen van autisme, zijn we er dichtbij?
Vala’s zoon van bijna 5 jaar is autistisch, hij heeft het Syndroom van Asperger. Waar dit door veroorzaakt wordt is niet duidelijk. Door de jaren heen heeft Vala van Jan en Alleman al vele mogelijke oorzaken voor haar kiezen gekregen. De ene, op z’n zachtst gezegd, wat minder onderbouwd dan de ander. Maar nu hebben onderzoekers een ontdekking gedaan, die ons misschien wel een stuk dichter bij de waarheid brengt.
LEES OOK: Zijn vaccinaties schadelijk? Deze baby werd er doodziek van (waarom waarschuwt niemand daarvoor?)
“Tja, had je hem maar langer borstvoeding moeten geven”, “Dat komt omdat hij niet goed gehecht is”, “Misschien heb je tijdens je zwangerschap teveel kwik gegeten”. Sinds er aan onze zoon een etiketje hangt, heeft iedereen wel een mening over de oorzaak daarvan. Mensen schromen niet ons uit de doeken te doen hoe het volgens hen komt dat Terrorist nr. 1 niet helemaal binnen de gebaande paden loopt. De ene verklaring is nog wilder, en niet zelden ronduit nog beledigender, dan de ander. En bovenal meestal helemaal nergens op gebaseerd. Ja, als het gaat om zaken van de kinderpsyche hebben veel mensen het idee dat ze de klok luid en duidelijk hebben horen luiden. Echter, die klepel, die kunnen ze stiekem toch eigenlijk niet vinden.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen, ik vraag me ook best vaak af waar dat autisme van mijn lieve jongetje nou eigenlijk vandaan komt. Is het misschien erfelijk? En zo ja, zijn het dan mijn genen, of die van hem? Of misschien een onfortuinlijke combinatie van die twee? Het zou me niets verbazen, want kruis een alfa-freak met een bèta-nerd en je weet zeker dat er ergens kortsluiting ontstaat. Of komt het toch door iets wat ik gegeten heb tijdens mijn zwangerschap? Al dat Amerikaanse voedsel toentertijd in Californië, dat kan nooit goed geweest zijn natuurlijk. Het blijft een raadsel waarom onze eerste Terrorist de wereld anders ziet dan de meeste mensen om hem heen. En dat is weleens moeilijk. Want wat je niet goed snapt, dat wordt ongrijpbaar en ik zou mijn zoon zo graag steviger willen kunnen vasthouden. Maar zijn autisme maakt hem zo vaak onbereikbaar. Door dat autisme mis ik mijn eigen kind terwijl het in mijn armen ligt.
Maar nu is er onderzoek gedaan door wetenschappers van de Universiteit van North Carolina, waaruit blijkt dat een bepaald enzym (UBE3A), dat belangrijk is voor de ontwikkeling van het brein, bij kinderen met ASS (Autisme Spectrum Stoornis) altijd ‘aan’ staat. Bij een normaal ontwikkeld kind, is er een molecuul verbonden met dit enzym, om het ook weer uit te schakelen. Kinderen met autisme hebben een bepaalde mutatie van dit molecuul, waardoor het UBE3A constant actief is. Het enzym wordt hierdoor als ware hyperactief en dit zou volgens de onderzoekers kunnen leiden tot afwijkende breinontwikkeling en autisme. Ingewikkeld? Ja, best wel. Maar heel belangrijk om te weten, want nu we weten dat er iets in de hoofdjes van onze autistische kinderen steeds maar op actief staat, kunnen we misschien werken aan iets om dat ook weer te de-activeren. De onderzoekers geloven namelijk dat het mogelijk moet zijn om de hyperactiviteit van het UBE3A te verminderen en de waardes van dit enzym in de hersenen te normaliseren. Waar komt dat dus kort gezegd op neer? Het ‘genezen’ van autisme.
Nou ben ik niet van mening van dat mijn kind een ziekte heeft. Want, hoe lastig soms ook, zijn autisme maakt hem op een bepaalde manier ook wie hij is. Ja, zijn autisme heeft zeker lelijke kanten, maar juist ook zoveel mooie. En eigenlijk zie ik het zo vaak al niet eens meer. Maar toch, wie weet wat dat voor mogelijkheden het biedt, als zijn brein opeens niet meer anders hoefde te werken dan dat van de meeste mensen? Als hij zich plotseling niet meer raar, alleen, of bang zou hoeven voelen? Ik zou in ieder geval een lieve duit geven voor meer rust in dat mooie blonde koppie. Dat gun ik mijn kind, mijn lieve jongetje, echt zo hard dat het soms gewoonweg pijn doet. Dus ergens hoop ik erg op die ‘autismepil’. Niet omdat ik mijn kind niet goed genoeg vindt, of omdat ik hem zou willen veranderen. Maar dit soort ontwikkelingen brengen toch stiekem wel wat licht in de duisternis die soms toch ook ons gezinsleven met ASS is. Want ja, dat autisme, dat heeft ook best wat zwarte kanten.
LEES OOK: Autisme? Dit zijn de vroege symptomen die erop kunnen wijzen
Voor we een ‘cure for autism’ hebben zijn we nog wel flink wat jaren verder. Dus voor mijn Terrorist blijft zijn realiteit dat hij zal moeten leren leven met autisme. En dat is ook niet erg, want hij doet het meer dan goed. Maar ik ben benieuwd hoe de wetenschap op dit gebied zich zal ontwikkelen, dus ik houd het zeker in de gaten. En wie weet is het leven voor kinderen zoals mijn zoon over een tijdje door een simpel pilletje opeens een heel stuk makkelijker, lichter, leuker. Zou dat nou niet mooi zijn? Ik denk in ieder geval van wel.
Wil je meer lezen over de onderzoeken? Kijk dan hier en hier.
Lees meer van Vala op haar eigen blog: Stadsmeisje op het platteland.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
